donderdag, december 15, 2005
Slapen
En toen waren er ineens weer slapeloze nachten. Hoewel, niet echt slapeloos maar wel met veel onderbrekingen. Steeds werd ik weer wakker van een harde brul uit het kamertje naast ons. Dan slaapwandelde ik naar Jaspers bedje en vond hem aan het voeteneinde met zijn hoofdje tegen de spijlen en zijn billen in de lucht. Snel omdraaien, speentje in de mond en een aai over zijn bolletje. Maar soms moesten er knuffels aan te pas komen en een enkele keer zelfs een fles warme melk. Sinds ons reisje naar Nederland waren de nachten ineens weer moeilijk. Babies verhuizen niet graag. Daarna kwam mama nog een weekje mee naar Seaford, en toen ging Jas nog een weekend logeren bij zijn opa en oma hier in Engeland. Toen we na vier weken weer echt met zn drieën waren en deden wat we altijd deden, sliep hij meteen weer door. En dat nou al drie nachten achter elkaar. Wat een geluk!
dinsdag, december 13, 2005
Spek
Al sinds Jasper een paar weken oud is, komt hij maar moeilijk aan. In de grafieken en tabellen zat hij steeds aan de lage kant qua gewicht, en de afgelopen maanden kwam hij zo weinig aan dat ik daarom van de borstvoeding naar de fles ging en al eerder begon met hapjes. De wortelprakjes kregen een klontje boter, bij de banaan ging avocado en inmiddels eet Jasper kaassaus, vlees en vis. (En tijdens het eten maakt hij de mooiste geluidjes: mjammjamjam.) Echt spek kreeg hij er niet van, maar vorige week voelde hij wel ineens wat zwaarder. Vandaag was de wijkverpleegkundige hier om Jasper te wegen en meten en voor zijn development check. Hij was eindelijk over de 7 kilo (7.25), 66 centimeter en zijn hoofdje is niet meer te groot maar netjes in verhouding. Zijn kleine lijfje beweegt en rolt goed dus de wijkverpleegkundige was tevreden. En zijn mama ook want vannacht sliep Jasper voor het eerst sinds weken weer door. Daarover later meer...
maandag, december 05, 2005
donderdag, november 24, 2005
Avontuur
Mijn kleine Jasper heeft een avontuurlijk weekje achter de rug. Vorige week vrijdag werd hij door zijn mama op het parkeerterrein van IKEA overgedragen aan oma Engeland, met een tas vol kleertjes, twee slaapzakjes, luiers, melk, flessen, wipstoeltje, buggy en Tillybear (zijn nieuwe favoriete teddy). De Jasper Handleiding was al via de mail verstuurd. Jas ging voor het eerst logeren. Vond ik het leuk? Nee, ik vond er niks aan. Ik had wel een leuk weekend in Brighton met vriendinnen maar ik miste mijn kindje. Zondag ben ik naar Cambridge gereden en heb me niet aan de maximale snelheid gehouden. Het was mooi geweest. Gelukkig moest hij lachen toen hij zijn mama weer zag en toen was alles weer goed. Dinsdag zijn we samen naar Nederland gevlogen, en in de lucht hebben we samen even geslapen. Hij wordt al een echte wereldreiziger.
donderdag, november 17, 2005
Slapen
Voor alles is een eerste keer op planeet baby. De vaste bezoekers van BabyUK weten wel hoe mijn kindje slaapt: op zijn ruggetje, armpjes omhoog, totale overgave. Maar vanmiddag toen Jasper zijn middagdutje deed en ik even naar hem ging kijken, lag hij ineens op zijn buikje. Billen een beetje de lucht in. Ik moest even kijken of hij wel echt sliep. En toen heb ik Adam maar gehaald en mijn camera want ik vond het zo mooi!
maandag, november 14, 2005
Eten
Ooh wat was die borstvoeding makkelijk. Dat denk ik af en toe nu ik druk in de weer ben met groente en fruit en de staafmixer. Ik had een heel plan uitgedokterd om prakjes in te vriezen in ijsklontbakjes en diepvrieszakjes en om alles te labelen en dan 's ochtends netjes het eten voor die dag te ontdooien en klaar te zetten. Maar de vriezer doet het niet en dus ben ik drie keer per dag in de weer met babyprakjes. En met flessen schoon- en klaarmaken. Het is bijna een dagtaak. En soms gaat het helemaal mis. Zoals vandaag. Er stond sloppy sweet potato met broccoli op het menu. Maar Jas moest huilen, moest een schone luier en had honger. Toen rook het ineens een beetje aangebrand en bleek het pannetje en inhoud zwart. Niet genoeg water erbij gedaan... Toen maar snel wat avocado met melk en babyrijst in de blender. Ook lekker.
zaterdag, november 12, 2005
Aaauw!!
Gisteren waren we bij de dokter. Jas kreeg zijn eerste inenting. Die had hij eigenlijk met twee maanden moeten krijgen, maar dat zagen Adam en ik niet zo zitten. Zo klein en dan al van die grote spuiten. Bovendien leek het ons wat beter als hij eerst zelf een afweersysteem op zou bouwen. Dat leverde nogal wat ophef op in Sunny Seaford. Telefoontjes van de wijkverpleegkundige, afkeurende blik van de dokter. En de receptioniste die zei: zo is Jasper NU dan klaar voor de inentingen, nog voor ze een dossier had gezien. (Wel leuk dat ze mijn kindje bij naam kent.) Dus gisteren kreeg hij de eerste twee spuiten. In ieder beentje een. Niet leuk. Hij moest er heel hard van huilen, een echte Jasper-brul, en had de rest van de middag rode wangetjes. Ook maar even naar het weegkamertje gegaan en Jas op de weegschaal gelegd. Nog steeds geen spek, ondanks de grote flessen melk, avocadopuree en klontjes boter in de wortelprak: 6.7 kilo. Wat betekent dat hij op de valreep zijn geboortegewicht heeft verdubbeld in 6 maanden.
vrijdag, november 11, 2005
Sprongen
Er worden grote sprongen gemaakt op planeet Baby. Van de borst naar de fles naar groente- en fruithapjes. De fles melk die hij daarna krijgt, houdt hij zelf vast met zijn kleine handjes. En tussendoor zabbelt hij wat aan een drinkbeker met water. Rollen doet hij sinds een week niet alleen van zijn ruggetje naar zijn zij maar... whoooeeepiee... verder naar zijn buik. Met zijn handjes grijpt hij vervolgens de spijlen van de box en sleurt zichzelf van de ene hoek naar de andere. En als hij dan uiteindelijk weer op zijn rug terecht komt, lacht hij heel tevreden. Kijk eens wat ik kan!
dinsdag, november 08, 2005
maandag, november 07, 2005
Vuurwerk
Jasper houdt niet van vuurwerk, zo veel weten we na afgelopen weekend. Zaterdag was het bonfire night, ook wel Guy Fawkes night (Guy Fawkes deed 400 jaar geleden een poging om het parlement in brand te steken en dat dat niet gelukt is, wordt ieder jaar nog groots gevierd met veel vuurwerk en reusachtige kampvuren). Vrijdagavond werd er al flink op los geknald en werd Jas na iedere vuurpijl huilend wakker. Zaterdagavond waren we in Brighton om met vrienden bonfire night, Jaspers halve verjaardag en Eid (het islamitische suikerfeest) te vieren. Taz had drie dagen gekookt om het einde van haar ramadan te vieren, en wij mochten al dat lekkers helpen opeten. Jasper lag zoet te slapen in de logeerkamer. Tot het vuurwerk begon. Grote grote tranen. Uiteindelijk zijn we maar naar huis gereden, maar ook in de auto (nog steeds óveral vuurwerk) bleef hij huilen, en de rest van de nacht bleef hij onrustig. Zondag zijn we naar Cambridge gereden naar de ouders van Adam. Even rust, dacht ik, beetje bij de openhaard zitten met een glaasje wijn, vroeg naar bed en lang slapen. Jaspertje was doodmoe en viel om 7 uur tevreden in slaap. Tot het vuurwerk begon. Neeee! In Castle Camps werd een dag later nog een fireworks display aangestoken. En echt rustig werd mijn kindje daarna niet meer. Wij zien uit naar Oud en Nieuw!
zaterdag, november 05, 2005
Hoera!
Na een paar dagen snotteren, niezen, hoesten en veel slapen is Jasper weer helemaal de oude. Net op tijd voor zijn (halve) verjaardag: 6 maanden vandaag. Dat vroeg om een diashow. Dus vanochtend heb ik alle foto's van mijn dikke buik, klein spartelend kreeftje net uit de buik en alles daarna nog een keer bekeken. Zes maanden! De slapeloze nachten zijn voorbij, mijn melk is op. En Adam en ik zijn blij, en trots. Hij is nog steeds het mooiste kindje allertijden.
woensdag, november 02, 2005
Ziek
Mijn kleine kindje is voor het eerst ziek. Zijn neusje zit vol snot en hij heeft rode wateroogjes en een vervelend hoestje. Slapen ging de eerste nacht niet en dus liep ik de hele nacht met een doodmoe huilend kindje rond. Gisteren overdag sliep hij in mijn armen op de bank. Donkere kringen om zijn oogjes en een klein snurkje van al het snot. De afgelopen nacht is hij goed doorgekomen en vandaag gaat hij van het ene naar het andere slaapje met tussendoor wat kleine huil- en melkpauzes.
zondag, oktober 30, 2005
woensdag, oktober 26, 2005
Geluk
Ik heb ineens veel minder om over te schrijven. Ons leven is weer wat gewoner geworden. De waanzin van de eerste maanden (bevalling, klein klein babietje, slapeloze nachten, tepelkloven, groeispurtjes, alles anders en nieuw) heeft plaats gemaakt voor een nieuw dagelijks geluk. Jasper slaapt tegenwoordig 's nachts (op een enkele nacht na, dan hoor ik hem ineens kletsen om drie uur 's nachts en als ik dan ga kijken, ligt hij druk met zijn teddybeer te worstelen), drinkt grote flessen met melk, poept luiers vol zonder krampjes, en kan eindeloos spelen met powermouse en aanhang. Hij lacht en kraait en kletst en huilt af en toe nog grote tranen. Het is wel groot geluk, dit dagelijkse geluk. Mijn lieve grote man en mijn lieve kleine man. BabyUK blijft nog wel bestaan, maar het dagelijkse dagboek zal misschien meer wekelijks worden...
dinsdag, oktober 25, 2005
Box
Het huis krijgt steeds meer vorm en sinds een paar dagen is 'Jasper corner' klaar. Het is een hoek in de eetkamer waar een oude box staat met een prachtig nijntje kleed, heel veel mooie speeltjes en een mobiel met muziekje. Daar ligt Jas nu af en toe, zijn rollovers te oefenen. Van de ene naar de andere zij en nog een keertje terug. En maar kletsen. Ik zit ondertussen aan tafel, een beetje te lezen en te kijken naar mijn mannetje, en bij te komen van de drukte van de afgelopen maanden.
maandag, oktober 17, 2005
Op
De melk is op. Nou ja, bijna op. Er is in ieder geval niet meer genoeg voor mijn kleine Jasper. Half september begon ik met een eerste fles 's avonds, naast de borstvoeding. Twee weken terug begon ik met een tweede aan het einde van de ochtend. Toen kreeg hij ook twee keer per dag een hapje rijstepap. Maar het was nog niet genoeg. 's Nachts huilde Jas om de drie uur en dan had hij echt honger. Toen wilde hij op een middag mijn melk niet drinken. Grote tranen (en kleintjes bij mij) tot Adam snel een fles klaar had. Die hebben we er toen ook maar ingehouden. Na de derde fles ging hij ineens doorslapen. Van 7 tot 7. Voor een week. Ik had ineens nog maar één voeding 's ochtends over en kreeg iedere dag minder melk... en dus kreeg Jas weer honger. Toen heb ik de knoop maar doorgehakt en ben ook begonnen met een ochtendfles. En inmiddels ook nog een voor de late avond, want die honger blijft. Ik had het wat langzamer af willen bouwen, nog voor een paar weken mijn kleine kindje dat heel tevreden mijn melk drinkt. Maar kleine babietjes worden grote baby's. En nu is de melk op.
zondag, oktober 16, 2005
Oeps...
... BabyUk is een beetje verwaarloosd. Niet de échte baby UK, maar wel zijn website. Het was druk druk druk in Seaford. Eerst Marieke op bezoek, toen andere Marike en nu Ienes. En er moest ook nog gewerkt worden, achter de computer en in het huis. En toen ging de verbinding ineens stuk! Maar kleine Jasper maakt het goed (en zijn moeder ook). Hij drinkt grote flessen met melk, en wil de melk van zijn mama echt niet meer, die is ook bijna op. Snel even een foto nu, anders houdt opa het niet meer vol.
maandag, oktober 10, 2005
Buiten
Marieke is een paar dagen hier (gezellig!) en we zijn eindelijk naar de cliffs gegaan. Daar hebben we het al jaren over maar steeds kwam het er niet van en bleven we in Brighton hangen. Nu wonen we zo'n beetje om de hoek van Birling Gap, waar Beechy Head begint. Jasper ging mee. Dan zouden we lekker een stuk wandelen en zou hij slapen in de buggy. Right! Het was prachtig weer en wij waren er klaar voor maar Jas wilde niet slapen, en ook niet gewoon zitten. Met veel moeite hadden we de buggy via een best wel steil pad naar boven gekregen, zodat we over de grasvlakte naar de vuurtoren konden lopen. Maar mijn kindje bleef maar huilen. Toen maar even wat melk van mama gedronken en daarna weer naar beneden, de auto in. Toen sliep hij binnen drie minuten. Marieke en ik zijn maar in de zon gaan zitten, met cream tea, en Jasper nog in slaap in het autostoeltje onder een boom. Ook gezellig.
vrijdag, oktober 07, 2005
Boos
Ik ben een beetje boos. Ik had het al niet zo op de verloskundigen en wijkverpleegsters. Met hun grafieken en tabellen en beleid. Zo rechtlijnig! Een moeder moet zes maanden borstvoeding geven, dat heeft de overheid in Engeland zo besloten. Ik wilde ook zes maanden volledig zelf voeden, maar heb het uiteindelijk maar vijf maanden volgehouden. Nu geef ik 's ochtends mijn melk, rond half 12 een grote fles en een hapje rijstebloem, 's middags weer mijn melk, en 's avonds weer wat rijst en een fles. Als Jasper 's nachts honger heeft, kan ik hem ook nog zelf voeden. Maar na drie dagen slaapt hij al steeds langer door. Vannacht zelfs van 7 uur 's avonds tot 6 uur 's ochtends. Heerlijk! En toch kreeg ik een standje van de verpleegkundige vandaag. Het is echt beter om zes maanden volledig zelf te voeden. Ook toen mijn kindje op de weegschaal te licht bevonden werd (6.1 kilo). (Te licht volgens haar grafiek! Ik heb een heel blij, actief kindje. Hij trappelt en rolt en beweegt de hele dag. En hoewel hij niet veel babyspek heeft, is hij echt niet mager. Lekker buikie, stevige beentjes. Niks mis mee.) Toen ik doorvroeg waarom ik zo nodig zes maanden zelf moet voeden, kreeg ik wel een heel raar antwoord. Engeland houdt zich aan het mondiale beleid, wat betekent dat de overheid hier dezelfde standaard aanhoudt als Unicef in Afrika. En omdat afrikaanse vrouwen door slecht water beter langer zelf kunnen voeden, moeten vrouwen in Engeland dat ook doen. Nou vraag ik je!! En ja, natuurlijk is het beter voor een kindje om borstvoeding te krijgen, zeker de eerste weken en ook de eerste maanden. Maar het lijkt me ook beter voor een baby van vijf maanden om 's nachts te slapen en niet om de drie uur te hoeven voeden. Wat ook nog eens een stuk beter is voor de moeder.
woensdag, oktober 05, 2005
Van je af
Jasper had een paar moeilijke nachten. Veel huilen, veel drinken, weinig slapen. Ik heb de afgelopen maanden heel veel energie gehad, ook al moest ik er 's nachts nog uit om Jasper te voeden. Hij viel altijd meteen weer in slaap en tien minuten nadat hij wakker was geworden, lag ik ook weer te slapen. Nu was hij ineens echt wakker en ik kon voor het eerst niet bedenken wat er was. Tandjes? Krampjes? Honger? Na drie nachten trok ik het niet meer, ik was zo moe. Adam en ik waren het er snel over eens: er moest iets veranderen. Ik moet af en toe een break, en dat is nog best moeilijk want wij hebben geen ouders in de buurt en vrienden werken allemaal overdag. Adam is druk met het huis en de creche vind ik nog geen optie. Tja. We hebben wel iemand die twee of drie halve dagen in de week op kan gaan passen zodat ik wat kan werken, maar we hebben nog geen tijd gehad om met haar af te spreken. Het is ook een beetje veel: en een huis opknappen en een klein kindje. Maar vanaf vandaag krijgt Jasper een tweede fles met hapje aan het einde van de ochtend (het ging er in als koek). Afgelopen nacht sliep hij weer goed, en ik voelde me meteen weer beter. Maar ik ga echt de borstvoeding afbouwen. Fijn vooruitzicht en ook een beetje verdrietig want dan is hij niet meer mijn kleine puppy dog. Maar een echt kindje. Vijf maanden vandaag!!
dinsdag, oktober 04, 2005
maandag, oktober 03, 2005
Commentaar
Helaas. Er kan geen commentaar meer geleverd worden op BabyUK. Ik heb de functie uitgeschakeld want ik kreeg steeds vaker en steeds vreemder ongewenst commentaar. Geen SPAM op mijn weblog! BabyUK moet schoon blijven als pas gewassen babybilletjes ja! Wie toch wil reageren kan me mailen... adres is bekend.
zondag, oktober 02, 2005
Lunch
Vandaag zijn Jasper en ik samen naar Brighton geweest voor een verjaardag. We zouden met een grote groep gaan lunchen in een pub. Een kindvriendelijke pub, nu de vriendengroep is uitgebreid met de little lad. Om één uur zouden we er allemaal zijn. Zo gezegd zo gedaan. Ik had Jasper vroeg zijn dutje laten doen en hij werd netjes om kwart voor twaalf wakker. Toen nog even melk drinken. Tien over twaalf. Tas pakken met kadootje, luiertje, babywipes, spuugdoekje en schone kleertjes (just in case..) en Jasper in de auto. Tien voor half een. Nog even stoppen om een kaart te kopen voor bij het kadootje, kaart schrijven met snel kopje koffie erbij, Jasper weer terug in de auto. Kwart voor een. Geen benzine, tanken, betalen, snel terug naar de auto... huilend kind. Een uur. Jasper troosten, raam blinderen tegen de felle zon. Tien over een. En toen moest ik nog naar Brighton rijden en een parkeerplaats zoeken en naar de pub lopen, en de buggy binnen krijgen. Het was inmiddels twee uur en iedereen had honger! Jasper moest er van huilen, vijftien mensen die ineens allemaal zijn kant op keken. Maar daarna was het heel gezellig. Tot drie uur. Toen was het weer tijd voor melk en daarna voor een dutje en dat kon allemaal beter in de auto dan in een drukke pub. Ja toch wel een ander leven, met kindje.
zaterdag, oktober 01, 2005
Slapen
Jasper heeft geen problemen meer met in slaap vallen. Moe? Duimpje in de mond, oogjes dicht, slapen. Bedtijd is nog steeds 7 uur 's avonds maar de afgelopen week haalde hij dat niet. Na zijn badje, zijn hapje babyrijst, de fles en nog wat melk van mama heeft hij altijd nog even zijn oogjes open, maar als ik hem dan in zijn wipstoeltje wil leggen om nog even rustig te zitten dan slaapt hij binnen een minuut. Iedere avond. Ik vind het wel prima want hij houdt het 's ochtends tegenwoordig tot half 8 vol. Dan is hij wel rond een uur of 7 wakker maar vermaakt zichzelf prima voor een half uurtje. Adam en ik worden dan wakker van zijn kletspraatjes en dat is wel de leukste wekker die we ooit gehad hebben.
vrijdag, september 30, 2005
Kamertje
Toen ik zwanger was, vond ik het maar onzin: een babykamer. Een babietje dat net uit de buik komt, heeft toch geen eigen kamertje nodig? Dat leek me zo alleen. Bovendien hadden we alleen een heel klein en koud kamertje in ons appartementje aan zee. Maar inmiddels hebben we een eigen huis en slaapt Jasper 's nachts alleen. In het mooiste kamertje van het hele huis. Het is een klein strandhutje geworden. Met zandkleurige muren en een grote zon aan het plafond. De houten vloer is blauw wit gestreept zoals de strandstoelen op het strand van Brighton. Er zijn matrozen en schelpen en bootjes en er is een visnet voor al zijn knuffelbeesten. Jasper en ik zijn er ook vaak overdag omdat de rest van het huis nog zo'n bende is. En omdat het zo mooi geworden is.
woensdag, september 28, 2005
dinsdag, september 27, 2005
Vriendjes
Schaapje was Jaspers eerste echte vriendje en bleef ook heel lang de enige. Schaapje moest 's nachts op of bij zijn hoofdje en dan was alles goed. Maar sinds kort is de vriendenkring uitgebreid. Jasper heeft nu Powermouse. Gekregen van de moeder van mijn vriendin Ienes. Adam en ik hebben hem powermouse gedoopt want hij heeft alles: bijtringen ipv handen, grote plastic voeten, oren om op te eten, een kroontje en vleugeltjes en dat in alle kleuren van de regenboog. Hij is Echt Hema en Jasper moét powermouse zo'n beetje de hele dag hebben en als hij m laat vallen dan komen de tranen. Dat is pas vriendschap!
maandag, september 26, 2005
Grumpy
Vandaag was Jasper de hele dag moe en grumpy. Steeds stopte hij zijn duimpje in zijn mond en dan vielen zijn oogjes weer dicht. In zijn wipstoeltje, in de auto, in de supermarkt, in mijn arm. Afgelopen nacht was het kermis in Seaford. Jasper was veel wakker en had voor de verandering geen honger (hoera!) maar ook geen slaap. Hij moest steeds huilen en als Adam of ik dan naar hem toe gingen, begon hij te kraaien van plezier. Juist ja, hij had een klein feestje in zijn strandhut maar daar moesten wij wel bij zijn. Vandaag sprak ik de wijkverpleegkundige en die kon er wel om lachen. Nu is de tijd gekomen dat hij 's nachts gaat huilen om aandacht en die moeten we hem dan vooral niet geven. Maar dat is nog best moeilijk want lach maar eens niet terug naar naar een baby met big smile!
zondag, september 25, 2005
Kamperen
Toen Adam en ik vier jaar geleden na vier maanden Sydney naar Indonesië gingen, moest ik even wennen aan ons nieuwe bestaan. Ik weet nog precies hoe ik me voelde in onze eerste hotelkamer op Bali. We hadden bijna geen geld meer en reisden low budget, de kamer was zo'n beetje de goedkoopste die we konden krijgen. Een piepklein bed met vieze lakens en dito matras, geen badkamer maar een wc met mandi in de hoek, geen gordijnen, geen vloerbedekking, geen behang. Ik moest even slikken en vond het daarna wel prima. Zo is het in Seaford ook gegaan. Ons huis moest van boven naar beneden gestript worden en we konden net voor de verhuizing twee slaapkamers bewoonbaar maken. Jaspers kamertje is inmiddels ook klaar maar de rest van het huis is nog één grote puinhoop. We hebben geen keuken en de zit- en eetkamer beginnen pas heel langzaam een beetje vorm te krijgen. We kamperen een beetje. Ik maak iedere dag salades, haal gebraden kippetjes en gerookte vis. En 's avonds doen we de afwas in bad. Ik moest er even aan wennen maar nu is het wel prima. Jasper lacht net zo hard en slaapt 's middags gewoon in zijn bedje, ook als er iemand met een cilinderboor tekeergaat een paar meter verderop. En mooi dat het gaat worden!!
zaterdag, september 24, 2005
Honger
De afgelopen weken ben ik druk geweest met het verzamelen van informatie over bijvoeden. Niet alleen met een flesje maar ook met solids, vast voedsel. Ik vond het maar verwarrend. De een zei dit en de ander dat, en alles leek elkaar tegen te spreken. Ik geloof dat het ongeveer zo werkt: vanaf 17 weken mag een babietje piepkleine beetjes vast voedsel krijgen maar pas vanaf 6 maanden mag dat melkvoeding gaan vervangen. Eén ding is in ieder geval duidelijk: Jasper heeft honger! Hij redt het nog wel met de melk van zijn mama, maar andersom nauwelijks nog. Er moest iets gebeuren. Maar wat? En wanneer? Gisteren heb ik ein-de-lijk de knoop doorgehakt en een mini stukje banaan geprakt en gemengd met wat melk van mij. (Een klein stapje op planeet aarde maar een mega stap op planeet baby!) Jasper vond het wel leuk. Vandaag hebben we de banaan even laten liggen en heeft hij twee theelepeltjes babyrice gekregen, rijstepap. En daarna een fles. En toen nog een borst. Nu ligt hij rustig te slapen, en ik ben ook tevreden want het begin is gemaakt.
vrijdag, september 23, 2005
Moe
Huilen van Geluk. Ja en soms huilen van vermoeidheid en frustratie. Jasper slaapt de ene nacht door en wordt de volgende weer gewoon drie of vier keer wakker alsof hij 5 weken is en niet bijna 5 maanden. Ik probeer hem dan eerst weer in slaap te krijgen zonder hem te voeden. Hij moet het toch leren. Maar uiteindelijk laat ik hem maar drinken. Een klein beetje, denk ik dan. Maar in no time heeft hij een borst leeg en dan huilt hij rustig door tot hij ook de andere krijgt. Vanochtend had hij helemaal geen trek. Nee logisch, als je de hele nacht gedronken hebt. Ik werd doodmoe wakker. Niet alleen van het weinig slapen maar ook van het eindeloos voeden. Ik wilde het liefst een tas pakken en naar een hotel vertrekken. Voor twee dagen. Zonder Jasper. Maar ik moet voor mijn kindje zorgen en klussen in huis. Ja daar kan ik ook nog een weblog over volschrijven. Mijn nieuwe leven in Seaford. Sweet, sunny, sexy, smalltown Suburbia. Later meer...
donderdag, september 22, 2005
Milo
Toen Jasper 5 weken was, hadden we een baby op bezoek van 16 weken: Milo. Adam en ik waren allebei in shock. Milo was geen baby, maar een reus. Een echt mini mensje met heel veel haar en een big smile. No way dat Jasper over 11 weken zo groot is, dachten we allebei. Dat leek gewoon onmogelijk. Inmiddels is Jasper 20 weken en hoewel hij niet het haar van Milo heeft, is hij wel zo groot geworden. Van maatje newborn, via 56 naar 62 op weg naar 68. Hij speelt ineens met dingetjes, houdt zijn hoofdje omhoog, kijkt heel eigenwijs de wereld in en 's ochtends ligt hij een half uur in zijn bed te kletsen voordat hij ons roept met een brul. Hij slaapt in een spijlenbedje, zijn mandje echt te klein, soms zelfs zonder wakker te worden 's nachts (niet íedere nacht, don't push your luck mama). En het allermooiste is dat hij echt kan lachen, giechelen, schaterlachen. Ik moet er soms van huilen zo wonderbaarlijk mooi vind ik hem. Huilen van geluk.
dinsdag, september 20, 2005
Thuis
We zijn weer thuis. En we zijn weer online. Nederland was druk en gezellig. Heb nog steeds niet iedereen kunnen zien die ik wilde zien, maar meer kon ik niet in twee weken geperst krijgen. Jasper heeft er een nieuwe HEMA garderobe bij, een tas vol kadootjes, een peettante (Marieke) en een nieuw vriendinnetje (Rosa). Nu moet hij weer een beetje afkicken, van alle aandacht. En middagdutjes moet hij weer gewoon in zijn eigen bedje doen en niet in de buggy of op mama's schouder. Maar leuk was het wel. Weer even in Eindhoven en Amsterdam en pronken met mijn kleine mannetje!
donderdag, september 08, 2005
BabyUK goes NL
Mijn vliegende aardappel is afgelopen maandag (samen met zijn mama) veilig geland in Eindhoven. Wat een reis! Om 5 uur op, door de stromende regen naar het vliegveld, vertraging, vervelende stewardessen, geirriteerde zakenmannen, onhandige seatbelts enz. Gelukkig stonden opa en oma Lientje al te wachten, ongeduldig trappelend en met camera in de hand. En inmiddels is Jaspertje weer een beetje bijgekomen. De eerste dagen was hij een beetje van slag met zijn baby jetlag en al die nieuwe mensen om hem heen. En morgen gaat de wereldreis verder. Op naar Amsterdam.
zaterdag, augustus 27, 2005
Stil
Morgen gaan we officieel verhuizen. De hele week is er geschilderd en geschuurd en gesloopt en een paar kamers zijn inmiddels bewoonbaar. BabyUK is even stil en over een paar weken weer terug met dagelijkse kletspraatjes over baby Jasper en met meer foto's. Tot dan!
dinsdag, augustus 23, 2005
Auw!
Laatst hoorde ik een babietje huilen, een heel klein lief huiltje. Haar moeder was er niet zo blij mee, ze zei de hele tijd: och wat ben je overstuur, stil maar stil maar. Ik was helemaal verbaasd. Dat kindje was toch niet overstuur? Het klonk nauwelijks als huilen. Toen Jasper net geboren was en we nog in het ziekenhuis waren, was hij altijd rustig als de andere babies huilden en als het dan eindelijk stil was op de zaal, begon mijn Jaspertje en dan huilde hij harder dan alle andere babies bij elkaar. Gelukkig huilt hij niet vaak en als hij huilt dan is er ook echt iets. Zoals nu. Ik heb hem een paar dagen terug 's avonds een paar keer een flesje gegeven met poedermelk. En net als de vorige keer, kreeg hij weer krampjes. Die houden pas op als alles er weer uit is, en daar wacht ik nu op. Ondertussen houd ik mijn mannetje heel veel vast en wieg hem in slaap en zing eindeloos zelfverzonnen liedjes over scheetjes en melk. Alles om hem stil te krijgen!
zondag, augustus 21, 2005
zaterdag, augustus 20, 2005
Slapen
Op planeet baby doen we soms twee stappen vooruit en dan weer eentje terug. Jasper sliep wekenlang van 7 tot 7 met maar 1 milk break. Tot een paar dagen terug. Mijn mannetje is een reus geworden en heeft 's nachts honger. Overdag huilt hij nooit meer om melk, maar 's nachts eet hij bijna zijn mandje op. Babynacht begint nog steeds netjes om 7 uur 's avonds. Jasper slaapt dan tot 1 uur of half 2 maar wordt nog een keertje wakker rond 5 uur, en dan weer om 7 uur, als babydag weer begint. Ik vind het nog net te vroeg om hem vast voedsel naast mijn melk te geven. (En ik vind het ook onhandig nu. Eerst verhuizen en het huis bewoonbaar maken. Dat ik altijd melk heb op ieder moment van de dag waar we ook zijn, is nu wel even extra makkelijk.) Ik heb al geprobeerd om een flesje bij te geven, maar daar slaapt hij niet langer op. En het probleem is niet dat ik te weinig melk heb want ik heb nog steeds meer dan hij drinkt. Ik wil alleen wat langer slapen!
vrijdag, augustus 19, 2005
Brunswick Place
Gisteravond toen Jasper lag te slapen, ben ik even gaan fietsen. Langs het strand, door rookwolken van bbqs, naar het andere eind van de stad: Brunswick Place. Ik weet nog dat we voor het eerst naar Brunswick Place gingen. In the Sanctuary hadden we op het prikbord een briefje gevonden waarop de flat te huur werd aangeboden. We belden en konden meteen gaan kijken. Toen we de heuvel opliepen was ik al verkocht, ik vond de straat zo mooi, zo Engels. Brunswick Place where dreams are made, zei Adam altijd. En where babies are made, werd het later. Toen we naar Marine Parade verhuisden, vertrokken we eigenlijk al een beetje uit Brighton. En vandaag vertrekken we echt. Over een uurtje kunnen we de sleutel van ons nieuwe huis ophalen. Op naar Suburbia!
donderdag, augustus 18, 2005
woensdag, augustus 17, 2005
Was
Gisteravond. Na het avondritueel met Jasper, het eten, de afwas en nog een paar uur werk lag er een enorme berg was op me te wachten. Bijna twee vierkante meter, ik kon er letterlijk niet meer omheen. We hadden altijd al veel was met Adam de hele dag in het veld, maar sinds Jasper is de wasmand nog voller. Zelf doe ik een week met een handdoek, maar mijn Jaspertje krijgt iedere dag een schone. En ook zijn lakentjes en zijn slaapzakje worden zo'n beetje dagelijks verschoond. Voordat hij in zijn badje gaat, laat ik hem altijd in zijn blootje wat trappelen en dat vindt hij het leukste wat er is, dus die grote plas die hij dan altijd doet op zijn dekentje neem ik ook maar voor lief. De wasmachine draait overuren en de droger blaast alles netjes droog. Adam en ik hebben alleen nooit tijd en zin om het allemaal op te vouwen (strijken doe ik al helemaal niet, tot grote verbazing van mijn moeder). In ons nieuwe huis hebben we een echt washok. Ligt het in ieder geval niet meer in de weg...
dinsdag, augustus 16, 2005
Voeden
Jasper is bijna 15 weken en de flesjes formula die hij heeft gekregen zijn nog op 1 hand te tellen. Ik wilde hem na een week of 6 wel bij gaan voeden met een flesje, maar hij kreeg zo'n last van zijn buikje dat ik er snel weer mee ophield. Borstvoeding geven was de eerste maand zwaar (tepelkloven, aauw!) maar ging daarna heel makkelijk en ik had meer dan genoeg melk. Appeltje, eitje. Tot ongeveer een week terug. Ik heb nog steeds genoeg melk, maar niet veel energie meer. Ik voel me soms letterlijk leeggezogen! Mijn bloedsuiker daalt een paar keer per dag ineens en dan voel ik me slap en duizelig. Niet echt fijn, zeker niet als ik net in de auto zit met een huilend kind naast me. Goed eten en drinken is natuurlijk het antwoord, en dat doe ik ook. Ik drink liters water en eet stevige maaltijden en crackers met kaas tussendoor. Maar ik heb ook maar een familieverpakking KitKats ingeslagen. Have a break ja.
maandag, augustus 15, 2005
Exchange
Vandaag was het eindelijk zover: we exchanged. De koopcontracten zijn getekend. Het huis is van ons. Als onze laatste betaling bij de notaris aangekomen is, krijgen we de sleutels. En dat is als het goed is aanstaande vrijdag. Nog net op tijd om het huis te strippen voordat we aan het einde van de maand moeten verhuizen. En daarmee viel meteen ook een enorme last van mijn en Adams schouders. Dat huis opknappen dat lukt ons wel, we moesten het alleen eerst nog kopen! Vanavond hebben we alle stress er uit gehuild, gelachen, gezongen en gepraat. En daarna hebben we samen op bed gezeten en naar de slapende Jasper zitten kijken. Hij past nog maar net in zijn moses mandje. Over een paar weken slaapt hij in zijn eigen kamertje in zijn nieuwe bedje. In Seaford.
zondag, augustus 14, 2005
Abonneren op:
Posts (Atom)