Zon
Originally uploaded by BabyUK.
vrijdag, juli 31, 2009
Dood
Jasper zit vol met vragen. Over alles. Over de wereld, het heelal, het leven. En ook over de dood. In de kamer staat een foto van Goof, ik heb mijn hoofd op zijn schouder en we zijn op die foto precies zoals we altijd waren. Samen. Al heel vaak heeft Jasper gevraagd wie dat toch is. Een vriend, zeg ik dan. Maar waar is hij dan? vraagt Jasper altijd en dan zeg ik: Hij is dood, lieverd. Jasper weet wat dood is, dat is when you stop working. Vandaag in de auto was Jasp een beetje stil. Ineens uit het niets zei hij: Mum, you know your friend? Welke vriend? vroeg ik. On the picture mum, antwoorde hij, he died... Oh ja, zei ik, ik weet wie je bedoelt. What was his name mum? Goof. Goof??? Ja Goof, en vaak zei ik ook Goofie. Goofie??? Like Coffee??? Ja een beetje als coffee. Why did he stop working? Omdat hij heel erg ziek was, lief. Oh, zei Jasper en was even stil. Even later ging hij verder: mum, when he died, where did he go? Daar moest ik even over nadenken. We hadden het al eerder gehad over wie we van binnen zijn (onze ziel) en wie we van buiten zijn (ons lichaam) en dus zei ik: Zijn ziel, wie hij van binnen was, vloog weg en zijn lichaam bleef achter. Waar vloog het dan naartoe? wilde Jasper weten. Dat wist ik niet helemaal, maar wel naar een mooie plek. What about his body? vroeg hij toen. Zijn lichaam werkte niet meer, legde ik uit, dus dat hoefde hij niet mee te nemen. Maar wat deden ze dan met dat lichaam??? Oh de vragen, de vragen. Ik wilde hem graag antwoord geven want anders worden de vragen alleen maar groter en groter. En dus zei ik: zijn lichaam hebben ze in een hele mooie doos gestopt en begraven op een hele mooie plek in de grond. Dit is niet helemaal waar, maar ik wilde niet zeggen dat zijn lichaam verbrand is want dat leek me enger voor een vierjarige. Jasper had nog twee vragen. Wat hadden ze gedaan met het eten in zijn buik? En ging zijn gezicht ook in de doos? Dat eten hadden ze laten zitten lieverd en zijn gezicht ging ook gewoon mee. Jasper was tevreden en ik probeerde ondertussen om niet te huilen. Why are you crying mum? vroeg Jasper die altijd alles doorheeft. Omdat ik hem mis Jasp, zei ik. It's okay mum, troostte Jasper, he is still your friend. Daarna waren we allebei weer even stil en toen vroeg ik hem: wat vind je er allemaal van Jasp? It's not scary, zei hij, it's just funny. Voor Jasper is alles funny. Just funny. Daar moest ik van lachen en hij ook en daarna gingen we weer over tot de orde van de dag.
Update
Even een update over mijn kleine Olijf. Mijn meisje was melk-vrij en het ging steeds beter en beter. Ze had geen slijm meer, geen last meer van haar buikje, ze sliep goed en kreunde niet meer 's nachts. Ze was blij, lief, stoer. En mager, want eten deed ze nog steeds niet. Adam en ik hadden allebei gehoopt dat een zuivelvrij dieet ook het eetprobleem op zou lossen. Maar dat had het niet gedaan. Vorige week waren Olive en ik weer bij de cranio sacraal therapeut. De enige keren dat mijn meisje echt goed at, was in de weken na zijn behandelingen. Hij had het gevoel dat ze gewoon geen ruimte heeft in haar lijfje om eten te laten. Alle buikpijn van de melk hebben haar lichaam verkrampt. Daar kon ik me wel iets bij voorstellen. Afgelopen donderdag moest Olive naar het ziekenhuis voor haar bloedonderzoek. Op maandag belde ik met de zuster en legde uit dat ik haar zelf al van de melk heb gehaald, dat het stukken beter gaat en dat ze misschien niet meer onderzocht hoefde te worden (het is heel moeilijk om melk allergie aan te tonen en meestal kun je het alleen bevestigen door zuivel uit het dieet te halen en na een paar weken weer te introduceren. Kijken wat ie doet...). De zuster overlegde met de kinderarts en die stond er op dat haar bloed onderzocht werd. Niet alleen op allergieën, maar op algehele gezondheid. Ook moest Olive zo snel mogelijk weer aan de zuivel want hoewel melk allergie moeilijk op te speuren is in het bloed, worden er soms wel aanwijzingen gevonden. Snel naar de koelkast voor aardbeien yoghurt. Olive lachte, kraaide, stampte met haar voetjes, wiebelde met haar billetjes, sloeg haar handjes voor haar mond en slurpte in no time, hikkend van het lachen, twee yoghurtjes naar binnen. Jasper stond er naast en riep: Yoghurt Ojive!! YOGHURT!! (Dat Olive allergisch voor melk zou zijn, vonden we heel naar, maar dat Olive geen yoghurt meer mocht eten vonden we allemaal bijna ondraaglijk hier in huis.) De eerste nacht was ze wat wakker, maar het ging eigenlijk wel goed. De dag en nacht daarna gingen prima. Ze at best goed, sliep, lachte. Niks aan de hand. Zou ze toch niet allergisch zijn? Op internet had ik gelezen dat de allergische reactie op melk of direct komt (binnen een uur) of pas na 50-70 uur. We mochten dus niet te vroeg juichen. En ja hoor, vannacht sloegen alle stoppen door. Olive had zo'n pijn. Ze krijste, trapte met haar beentjes en kon urenlang niet slapen. Dat ging vandaag on and off door. De ochtend ging wel lekker, daarna twee uur huilen van de pijn, toen ging het weer even, daarna alleen maar op mijn heup. Nu zitten we dus weer aan de sojamelk. En gisteren is er ook bloedgeprikt. Over tien dagen krijgen we uitslag, dus nu maar hopen dat Olive verder helemaal gezond is.
maandag, juli 27, 2009
Vakantie
Het is vakantie in Seaford. Jasper en Olive hebben hun laatste dagen in de creche gehad en nu hebben we acht lange weken (inmiddels nog zeven) zomervakantie. Ik zag er een beetje tegenop want de creche dagen zijn ook de dagen dat ik ongestoord kan werken, het huis schoon kan maken en mijn koffie warm op kan drinken. Maar het is feest. Het is holiday en holiday is fun. Vrijdag reden we met onze magic bus naar Dorset, speelden de hele middag op het strand, aten met zn viertjes in de tuin van een pub, en renden tot de zon onderging op blote voeten over de camping met allerlei nieuwe vriendjes. Zaterdag bakten we zandtaartjes op het strand van Lyme Regis en vingen Jasper en zn papa krabjes met wat touw en een stukje inktvis. Drie wisten ze uit het water te krijgen en Jasper was zo ontzettend trots dat hij iedere voorbijganger op het emmertje wees en zei: Looook!!! Ook thuis is het echt vakantie, niks hoeft en alles mag. We gaan naar de boerderij, de speeltuin, het strand, halen nog een ijsje, maken nog een picknick, steken de barbeque nog eens aan. Heel in de verte zien we de school en een nieuw leven al liggen. De uniformpjes liggen netjes opgevouwen in de la, regelmatig valt er een brief van het hoofd op de mat, over schoolvakanties en buitenschoolse activiteiten en school dinners. Af en toe praten we er over met Jasper. It will be fun mum, zegt hij dan. Alsof hij wil zeggen: maak je maar geen zorgen. And it will be. Maar nu nog even niet. Nu is de wereld nog even van ons en mag Jasper nog de hele dag met zijn zwembroek op half zeven rondlopen. Nu mogen we nog even vergeten welke dag het ook al weer is en hoeft Jasper nog niet te weten dat een zondag soms anders voelt dan een maandag. Holiday is fun. En koude koffie smaakt ook niet verkeerd in de tuin in de zon.
zondag, juli 12, 2009
vrijdag, juli 03, 2009
Melk
Voor iedereen die zo lief gereageerd heeft op mijn vorige emotionele stukje: het gaat goed met Olive. Ze is nu een dag of vier/vijf zonder zuivel en ze slaapt veel beter. Ze heeft al een paar dagen niet gehoest, haar neusje is schoon en niet verstopt met taai snot, ze heeft niet gekreund in haar slaap, niet geschopt met haar beentjes en niet gekrijst van de pijn. Ze heeft wel twee nachten wat geklierd want ze is natuurlijk gewend aan het wakker worden. Maar ik hoorde het verschil heel goed, en heb haar gewoon laten huilen. Ze is nu aan de speciale baby melk voor kindjes die lactose-intolerant zijn. Ik geef haar nog een flesje voordat ik ga slapen want ze heeft alle calorieën hard nodig. Vandaag en gisteren heeft ze de hele dag gegeten. We hebben soya-roomkaas, en zuivel vrije boter met olijfolie, en bergen veilige en gezonde snackjes. Ze moet nog iedere avond even huilen want ze wil zo graag een yoghurtje, maar ze is uiteindelijk ook wel tevreden met wat fruit en rozijntjes als toetje. Ik wil nog geen conclusies trekken, maar ik ben er wel redelijk van overtuigd dat het echt de melk is. Na drie weken zuivelvrij, moeten we haar weer wat flesjes gewone melk geven om te kijken of ze daar op reageert. Het is niet fijn, want ik wil natuurlijk het liefste dat ze helemaal gezond is, en het is een hoop gedoe omdat in zo veel producten melk zit. Maar het is ook een grote opluchting. Ze had echt ergens last van. Alle scheven blikken van moeders met kindjes die wel goed slapen, geven me nu geen naar gevoel meer. Mijn meisje had last van de melk. Ik heb het zo vaak gedacht, en het is jammer dat ik niet eerder daar naar geluisterd heb. Maar we kunnen nu in ieder geval vooruit.
woensdag, juli 01, 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)