Baby UK komt naar NL en is over twee weken weer online!
zaterdag, juli 28, 2007
vrijdag, juli 27, 2007
Mai
Jasper begint steeds wat meer te praten maar nog vooral in zijn eigen woordjes. En hij maakt het zichzelf lekker makkelijk. Alles wat met een b begint heet gewoon buh en wij mogen dan raden wat hij bedoelt. Bus? Boot? Oh beach! Papa heet steevast Da en mama heet nu al een hele tijd Mai. Het is Jaspers favoriete woordje en hij gebruikt het dan ook de hele dag door. Mai! Mai! Mai! roept hij 's morgens als hij wakker wordt en zo gaat het de rest van de dag door. Mai moet kijken, voorlezen, mee naar buiten. Mai, mai, maaai! Als ik even boodschappen doe en Jasper thuis bij papa laat dan rollen er grote tranen over zijn wangen en huilt hij: maaai, maaaai. Af en toe zegt hij ook mummy, op zn Engels, en als ik dan vraag wie mummy is dan wijst hij naar mij, en zegt daarna hikkend van het lachen: No, no! Mai!
maandag, juli 16, 2007
donderdag, juli 12, 2007
Dada
Adam is de hele week in Londen aan het werk en komt pas zondag weer thuis. Jasper mist zijn papa zo erg dat hij er soms heel verdrietig van moet huilen. Mis je papa, vraag ik dan en dan zegt hij met een heel klein huil stemmetje: jaaah. Meestal leg ik uit waar papa is, in Jaspers taal. Papa is fixing things. Dat snapt Jasper, hij gaat snel zijn kleine hamertje en schroevendraaiertje halen en dan fixen we samen even mee. Vroeeeemmmmm, zegt Jasper dan. Ja papa is met de motor naar Londen. Dan gaat Jasper zijn checklist af. Eerst tikt hij tegen zijn hoofdje. Heeft papa een helm op? Jah. Dan houdt hij zijn handjes in de lucht. Heeft papa zijn handschoenen aan? Jah. Dan kijkt hij naar zijn voetjes en zegt: sjoes, sjoes. Heeft papa zijn schoenen aan? Jah. Goed werk papa. Inmiddels kunnen we weer een beetje lachen en dan sturen we meestal wat luchtkussen richting papa en die zwaaien we dan na. Soms bellen we papa even en dan drukt Jasper de telefoon tegen zijn oor en glimt van geluk. Papa is er nog wel, alleen even niet bij ons in de buurt.
maandag, juli 09, 2007
zaterdag, juli 07, 2007
Kiko
Een tijd terug zagen Jasper en ik een mevrouw bovenop een paard. Ze reden door het hoofdstraatje van Alfriston en de hoefjes van het paard gingen 'klip klop klip klop' op het asfalt. Jaspers mond viel open van verbazing en de rest van de dag deed hij het geluid na: ki ko ki ko ki ko. Sindsdien noemt hij een paard een kiko. In Frankrijk liepen we over een markt en daar was een kraampje met speelgoed. Voor vijf euro kon je een dierenpakket kopen in een plastic tasje en Jasper mocht van ons een zak uitzoeken. Hij ging meteen voor de paarden. Adam probeerde nog om de reptielen te verkopen en toen de vissen en toen de wilde dieren. Maar Jasper riep: Nooo noo, kiko kiko!! Sindsdien speelt Jasper iedere dag met zijn collectie paarden, vijf verschillende, en ook met een klein hobbelpaardje dat hij daarvoor nooit zag staan. Naar de koeien wil hij niet meer kijken, wel naar de kikos een paar velden verderop. En toen liep er in de supermarkt voor ons een vrouw op hoge hakken, klip klop klip klop. Jasper had het niet meer: was die mevrouw een paard? Nu speurt hij op straat naar hoge hakken en roept dan heel hard: kikokikokiko! Toen ik vorige week een ochtend alleen ging winkelen en mijn oog viel op hele leuke hakjes, had ik beter moeten weten. Maar toch, ze waren afgeprijsd en ze stonden zo leuk. Toen ik ze thuis liet zien, riep Jasper: KIKOOOO!! En trok meteen zijn eigen schoentjes uit. Nu loopt er steeds een klein jongetje door het huis met twee verschillende sokken in veel te grote pumps. Klip klop klip klop klip klop.
dinsdag, juli 03, 2007
Abonneren op:
Posts (Atom)