Samen
Originally uploaded by BabyUK.
woensdag, januari 21, 2009
maandag, januari 19, 2009
zondag, januari 18, 2009
Pupke
Jasper kreeg bij zijn geboorte van familie en vrienden ongeveer een kubieke meter met knuffelbeesten. In alle soorten, maten, kleuren. Er waren beren, zebra's, giraffen, konijnen, apen, poezen, honden, zelfs een slak en een rat. Aap werd uitverkoren tot opperknuffel en zonder Aap werd er niet geslapen. Jasper en Aap hoorden bij elkaar. Olive kreeg twee of drie knuffelbeesten. Eentje was van Jasper. We waren samen naar de winkel gegaan toen ik hoogzwanger was en Jasper had meteen een wit zacht lapje met in het midden een klein berenkopje uitgekozen. Dat was m, geen twijfel mogelijk. De andere twee knuffels waren ongeschikt om als opperknuffel door het leven te gaan, eentje was te groot en de ander had een belletje in zijn koppie verstopt. Het lapje kwam bij Olive in het mandje terecht en kreeg van mij al gauw de naam Pupke. Pupke ging bij Olive horen zoals Aap bij Jasper. Op een avond een paar maanden terug, kwamen we erachter hoe serieus de zaken liggen. Olive kon maar niet in slaap komen en ineens realiseerde ik me dat Pupke nog in de auto lag. Toen de twee herenigd waren, snoof Olive de zoet weëe geur van het lapje op en deed haar ogen dicht. Met Pupke hebben we nu zo'n beetje dezelfde problemen als we met Aap hadden. De stank! Pupke is ook nog eens wit, of beter gezegd: was wit. En iedere dag is Pupke wel eens zoek, Jasper weet haar altijd weer te vinden en roept dan: I found her Ojjis, I found her! (Jasper heeft nog moeite met de l en maakt er altijd een j van. I jove you jots, zegt hij en Olive is altijd Ojjis). En wat we de afgelopen jaren voor onmogelijk hebben gehouden, is nu toch ook gebeurd: Jasper heeft Aap niet meer nodig. Vaak ligt ie nog wel in bed, maar steeds vaker zie ik Aap 's avonds verloren in een hoekje liggen. Vergeten. Op een dag zal ik Jasper vertellen over alle drama's die we met Aap hebben meegemaakt. Hoe we hem verloren en weer terug vonden en hoe we Aap 2 en Aap 3 als reserve Apen in de la hadden. En dan zegt Jasper iets in de trant van: yeah, sure mum. Maar gelukkig hebben we nu nog even Pupke.
maandag, januari 05, 2009
Olive
De dag na thuiskomst gingen we op bezoek bij vrienden die tijdens ons vertrek een kindje gekregen hadden. Kleine Roscoe was net drie weken. En klein! Hij had hetzelfde geboorte gewicht als Olive. Maar hij was zo klein. Nee, zo klein was mijn Olive niet geweest. Ja toch wel, verzekerde Adam me en vriendin Emma die Olive had gezien toen ze nog maar net uit mijn buik was. Jeetje. Ik keek van Roscoe naar Olive, die naar me toe was gekropen en zichzelf omhoog had getrokken aan de rand van de bank. Ze lachte haar twee tanden bloot en trok haar neusje op. Ja mijn Olive was ook zo klein geweest. En nu is ze al bijna 1 en speelt al samen met Jasper met de blokken. Olive haalt ze uit de grote blauwe doos en Jasper bouwt er een toren van. Ze is een makkelijke baby geweest, en ook een moeilijke. Al bijna een jaar worstelen we met eten en slapen. Olive die vaak en weinig van de borst dronk, die alleen piep kleine flesjes dronk, eet nu ook nog maar kleine beetjes. En slapen. Ach slapen. Daar hebben we het maar niet over. Kleine Roscoe sliep al door de nacht toen ik hem voor het eerst in mijn armen hield. Mijn dochter leert dat nu, in mijn werkkamer. En terwijl Olive uithuilt, huil ik zachtjes mee. Lief, zoet, mooi, stoer meisje van me.
zondag, januari 04, 2009
Thuis
We zijn weer thuis. Tien dagen eerder dan gepland zijn we terug gevlogen. We hebben een heerlijke tijd gehad maar er was niet genoeg werk voor Adam om langer te blijven. Drie en een halve week vakantie vonden we ook wel mooi, en nee we verhuizen niet naar Tenerife volgend jaar. Dat is wel jammer want we hebben zo genoten. Van de zee en het strand, van de rotsen en van de zon. Nu zijn we weer terug in sunny Seaford waar de winterzon iedere dag schijnt, en komen weer een beetje in een normaal ritme. Geen ontbijt op het strand, maar gewoon aan tafel. Geen tapas, maar casserole. Olive kan weer de hele dag kruipen en Jasper heeft weer speelgoed. Hij mist het klimmen op de rotsen wel een beetje en viel gisteren hard op zn hoofd toen hij zijn tenerife-trucje op een stoel wilde toepassen. Op de rotsen hadden we geen ongelukken, maar nu gutste het bloed uit zijn koppie. What is it mum? vroeg hij verbaasd toen hij zijn rode haar in de spiegel zag. Olive sliep in de finca heel goed maar is nu weer vaak wakker. Gisteren heb ik haar bedje naar de werkkamer verhuisd en het logeerbed naar Jaspers kamer. Olive is nu in slaap-bootcamp en krijgt geen melk en aandacht meer 's nachts. Vijf en veertig minuten huilde ze gisteravond, alsof haar leven er vanaf hing, en daarna was het de hele nacht stil. We zijn weer thuis. Jasper gaat morgen weer naar nursery, Adam is weer aan het werk. De vakantie foto's zitten in een heel mooi album. En Jasper vertelt nog steeds aan iedereen die maar luisteren wil dat we dolfijnen hebben gezien, en walvissen, en dat de bomen op Tenerife net grote ananassen zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)