zondag, juli 31, 2005
Huis
Adam en ik zijn al twee maanden bezig om een huis te kopen in Seaford en het lijkt nu bijna rond te zijn. Ik had het huis nog maar 1 keer gezien, nog geen twee weken nadat Jasper geboren was. Het was Jaspers eerste echte uitje geweest. In de stromende regen naar een oud stinkend huis, niet echt iets om blij van te worden, maar Adam en ik zagen er wel wat in en besloten er gewoon voor te gaan. Gisteren zijn we weer gaan kijken, en ik was een beetje zenuwachtig want wat als ik het nu niks vond? Gelukkig was dat niet zo. Er moet veel aan het huis gebeuren maar volgens de ouders van Adam kan het in een paar weken gepiept zijn (ik had een jaar in gedachten). En ineens is het zo echt. De huur van onze flat hebben we opgezegd, en over een maand wonen we niet meer in Brighton maar in suburbia. Wel in een fijn groot huis, met drie slaapkamers en een zit- én eetkamer en een grote voor- en achtertuin met heel veel rozen, kersenbomen en een appel- en een perenboom. Huisje, Boompje, Babietje.
donderdag, juli 28, 2005
Lief
Jasper is in slaap gedoezeld in zijn luie stoeltje en ik zit steeds maar naar hem te kijken. Ik vind hem zo lief! Zo onvoorstelbaar lief! 's Avonds slaapt hij altijd om 7 uur en soms als Adam en ik samen op de bank zitten zeg ik voor de grap: zullen we hem wakker maken om hem te knuffelen? Maar dat mag ik niet en dan ga ik nog maar even kijken in de slaapkamer. En soms ligt hij daar met zijn schaapje half over zijn hoofdje en dan lacht hij even in zijn slaap. Zo lief! En als hij aan het einde van de middag in het badje zit, zo tevreden en zo blij dan vind ik hem zo lief. En 's nachts als hij wakker wordt en weer in slaap valt tijdens het drinken, dan moet ik altijd nog een tijdje naar hem kijken voordat ik hem weer terug leg in zijn mandje, omdat hij zo lief is. Met zijn oogjes dicht en melk op zijn wangen. Lief lief lief! En zo kan ik nog uren doorgaan. Over hoe lief hij is. Lief lief kindje.
woensdag, juli 27, 2005
Help!
Er is niet genoeg tranquillity thee in huis om mij nog tot rust te brengen. Jasper slaapt en ik heb de immigratiedienst gebeld, en de ambassade. Bij immigratie moest ik eerst een uitgebreid keuzemenu doorlopen, toen 10 minuten in de wacht en toen ik eindelijk iemand aan de telefoon had, kreeg ik een ander nummer dat ik moest bellen. Toen ik daar doorverbonden werd, werd ik weer terug verwezen naar het eerste nummer. Bij de Nederlandse ambassade kreeg ik alleen een bandje, vragen kunnen schriftelijk ingediend worden. Nu weet ik ongeveer zo veel: om 'indefinite leave to remain' te krijgen moet ik eerst een aanvraag indienen, dit duurt een half jaar, en als ik vervolgens die felbegeerde stempel in mijn paspoort krijg, duurt het nog drie jaar voordat mijn zoon recht heeft op een Engels paspoort. Als Adam en ik trouwen wordt Jasper meteen een British citizen, maar we hadden nou juist bedacht dat we niet willen trouwen. Om hem in mijn Nederlandse paspoort bij te laten schrijven, moet ik naar Londen met een stapel papieren én mijn kindje, en die stapel papieren heb ik niet compleet (ik voel me een beetje de vader van Otje). Ik heb namelijk geen erkenningsbewijs waarin staat dat Adam de vader van Jasper is, alleen een geboorteakte waar onze namen op staan, maar die schijnt eerst gelegaliseerd te moeten worden. Hemeltje. Ik geloof wel in de Europese eenwording, maar alleen binnen mijn gezin, de rest van Europa is één grote bureaucratische puinhoop!
Tranquillity
Geen goeie nacht gehad. Jasper wel, die sliep heerlijk in zijn mandje, werd af en toe wakker, stopte zijn duimpje in zijn mondje en viel weer in slaap. Adam en ik lagen te piekeren. Over ons nieuwe huis, de dingen die we nog moeten regelen, de verhuizing en de hele verbouwing. En over Jaspers paspoort en wanneer we naar Nederland kunnen komen. Uiteindelijk zijn we maar weer opgestaan en hebben we achter in de kast een doosje tranquillity thee gevonden, die helemaal niet lekker smaakte, en toen hebben we samen op de bank zitten lachen om ons gemoed.
dinsdag, juli 26, 2005
Bureaucratie
Annie M. G. Schmidt schreef een prachtig gedicht over het land waar grote mensen wonen. Daar dacht ik vandaag aan. Eerst kwam een dik pakket in de post van de notaris met het koopcontract en alle rapporten over de staat van het huis, de bodem en de buurt. Heel veel moeilijke woorden, waar we heel veel geld voor moeten betalen. Daarna belde er een andere postbode aan met een pakketje van her majesty, Jaspers paspoort dacht ik meteen. Maar nee, in de envelop zat mijn paspoort, Jaspers birth certificate, zijn prachtige pasfoto en een brief van the passport office. Weer heel veel moeilijke woorden. Jasper kan geen Brits paspoort krijgen omdat Adam en ik niet getrouwd zijn. Nu moet ik aantonen dat ik voor onbepaalde tijd in Engeland mag verblijven. Ik dacht dat ik dat recht sowieso had omdat we allemaal Europese Unie zijn, maar sinds kort zijn daar allemaal regels aan verbonden. Ik kan mijn mannetje wel op mijn paspoort bij laten schrijven maar daarvoor moet ik naar de ambassade in Londen en dat zie ik niet echt zitten met alle aanslagen, zeker niet omdat Jasper dan mee moet. Bovendien willen wij graag dat hij in ieder geval de Engelse nationaliteit krijgt, ivm met onderwijs en dergelijke, en daarnaast wellicht ook de Nederlandse. Morgen is grote-regel-dag. Verzekeringen regelen voor het huis, rapporten bestuderen, ambassade en immigratie-dienst bellen. En maar hopen dat ik snel een paspoort voor mijn jochie heb, want ik wil zo graag even naar Nederland komen. Ik vrees alleen dat dat niet de komende weken wordt... Dit is het land waar grote mensen wonen en wees maar niet bang Jasper. Je hoeft er nog niet in.
maandag, juli 25, 2005
Wachten
We wachten op nieuws van het huis, hopelijk kunnen we volgende week het koopcontract tekenen en de week daarna de sleutel krijgen. Ik heb geen idee hoe we deze hele verhuizing in ons toch al zo drukke bestaan gaan passen maar laat het allemaal maar gebeuren. Dozen inpakken kan 's avonds wel als Jasper slaapt, en het nieuwe huis opknappen... daar denk ik maar gewoon niet over na. Ik wil graag met Jasper naar Nederland komen maar moet eerst het contract tekenen, en kan pas een vlucht boeken als ik Jaspers paspoort binnen heb. Ik sta nog even in de wacht.
zaterdag, juli 23, 2005
Geluk
Het strand is het mooiste in de ochtend. Als de lucht nog niet naar fish & chips ruikt en er nog nauwelijks mensen zijn. Zwervers en reizigers rollen hun slaapzakken op en lijken altijd in opperbest humeur te zijn. De terrassen worden buiten gezet en koopwaar uitgestald. Rond half 9, als Adam de deur uitgaat, leg ik Jasper in de wagen en slenter naar mijn favoriete koffiebarretje aan zee. En terwijl mijn kindje nog een beetje slaapt (als je als baby om 7 uur wakker bent dan ben je rond een uur of 9 wel weer toe aan een dutje), drink ik een décaf cappuccino met mijn gezicht in de ochtendzon en voel me de gelukkigste moeder op aarde.
vrijdag, juli 22, 2005
donderdag, juli 21, 2005
Huilen
What a day! Nieuwe aanslagen in Londen en een klein mannetje met buikkrampjes. Ik wist even niet wat erger was. Na twee weken modelkindje had ik ineens een huilbaby met stinkende knetterscheetjes. Inmiddels is het 8 uur en ligt hij rustig te slapen, maar het grootste deel van de dag heeft hij in mijn arm doorgebracht, hoofdje op mijn schouder. Adam was een uurtje zeilen maar belde dat de wind was gaan liggen en dat ze ergens bij Rottingdean lagen, Brighton nog lang niet in zicht. Zwem dan, dacht ik, ik heb honger! Toen Jasper eindelijk sliep, heb ik maar vast eten gemaakt. En tijdens het koken heb ik bij wijze van voorgerecht een handvol gedroogde pruimen gegeten en weggespoeld met twee bekers koude venkelthee, zodat mijn melk straks als medicijn kan werken. Magic!
Jongens
Toen Jasper net geboren was, maakte Adam zich zorgen: dat punthoofd was dat wel normaal? Jasper had uren vastgezeten en zijn hoofdje was verre van rond. De dokters verzekerden hem dat de toeter snel weg zou trekken en niet veel later zat Adam met zijn zoon in zijn armen en was ook de trotse nieuwe papa geboren. Toch was Jasper de eerste weken vooral een mama's kindje. Logisch, want Adam was al snel weer aan het werk en ik had de magic milk die alle kleine en grote verdrietjes weg kon toveren. Inmiddels heeft Adam die achterstand aardig ingehaald. Hij geeft Jasper soms een flesje afgekolfde melk, verschoont luier na luier, doet zijn zoon iedere avond in het badje en heeft al een heel repertoir met kinderliedjes en versjes dat iedere dag wel even langskomt. Ik geniet ondertussen van mijn jongens en hoe ze naar elkaar lachen en altijd samen in slaap vallen, omdat Adam zijn ogen niet open kan houden als die van Jasper dicht gaan.
woensdag, juli 20, 2005
Buggy
Jasper is verhuisd. Van de oude piepende kinderwagen naar een brand new buggy. Zondag zijn we met de ouders van Adam naar Baby's 'R' Us geweest, en hebben alle modellen uitgebreid bekeken en getest. Adam was vooral gecharmeerd van de chunky driewielers, een beetje de tank onder de buggy's, maar ik wilde graag een lichtgewicht, makkelijk wagentje waarin Jasper plat kan liggen en rechtop kan zitten. En hij vindt het prachtig. Hij slaapt er heerlijk in en als hij wakker wordt, zet ik hem wat rechterop en dan kan hij de wereld bekijken en zit hij te kraaien van plezier.
dinsdag, juli 19, 2005
Slapen!!
De afgelopen weken zijn we op planeet baby met sprongen vooruit gegaan. Jasper is een zeer tevreden baby die netjes zijn middagdutjes doet, 's avonds zelf in slaap valt rond 7 uur en steeds langer doorslaapt. En dit alles door een klein wonder: Jasper heeft zijn duimpje gevonden! Als ik hem 's avonds in zijn mandje leg, na de melk en een knuffel, begint hij even te huilen totdat zijn duimpje na enige worsteling met zijn handje in zijn mondje zit en dan vallen zijn oogjes dicht. Normaal gesproken wordt hij 's avonds tussen 10 en 11 weer wakker voor zijn late voeding. De afgelopen week was dit steeds wat later, soms zelfs om half 12. Ik was al zeer tevreden, maar vannacht werd hij pas om half 2 wakker: 6 en een half uur geslapen! Bravo!
maandag, juli 18, 2005
zondag, juli 17, 2005
Uit
Vrijdagnacht heb ik Adam opgehaald van het vliegveld. Jasper sliep rustig verder in het autostoeltje, deed heel even zijn ogen open toen zijn vader er was, gaf hem een big smile en viel weer in slaap. Toen verder gereden naar Castle Camps naar de ouders van Adam. Die zaterdag hadden we een bruiloft en ik had op het laatste moment besloten om toch maar mee te gaan. Jasper was zo zoet geweest de hele week, en als ik twee flesjes kon kolven zou het moeten lukken. En dus reden Adam en ik die middag in de oude cabrio van zijn moeder naar Norfolk, allebei opgetut, een picnic mee voor onderweg. Het leek wel een date! We waren allebei doodmoe, maar het was een mooie dag en we hebben erg gelachen (daar zat ik dan in mijn mooie kleren en hoge hakken, met een glas pimms in de bekerhouder van de auto melk te kolven omdat het er anders uit zou lopen) en ik heb maar twee keer naar de moeder van Adam gebeld om te vragen hoe het met mijn mannetje ging. Het ging prima! Hij had zijn flesjes netjes leeggedronken, goed geslapen en eindeloos gelachen naar zijn opa en oma. Om half 11 waren we weer terug, op tijd voor zijn late voeding, en toen kon ik hem wel opeten zo erg had ik hem gemist.
vrijdag, juli 15, 2005
Multi tasking
Ik ben deze dagen heel goed in multi tasking, meerdere dingen tegelijk doen. Zo had ik gisteren onze hypotheekadviseur aan de telefoon die me allerlei ingewikkelde vragen stelde terwijl ik Jaspers luier verschoonde, poep tot achter z'n oren. (En een kindje krijgen en twee weken later een huis kopen is nog wel het toppunt van multi tasking.) Ik vouw de was op terwijl ik met mijn voet de maxi cosi schommel en slaapliedjes zing, heb Jasper in de draagzak terwijl ik nog wat werk afmaak. Ik voed mijn kindje terwijl ik wat telefoontjes pleeg, en lees tegelijkertijd met een half oog de krant. Ik schop met mijn voeten de was richting de wasmachine, Jasper in slaap in mijn arm en weet alles in de trommel te krijgen zonder hem wakker te maken en kan ook nog mijn mobiel opnemen en 'call you later' zeggen. Ik had me nooit gerealiseerd hoe makkelijk het leven is als je geen moeder bent. Superwoman moet je zijn. En ik heb maar één kindje!
Schaapje
Van alle knuffelbeesten die Jasper heeft gekregen, is er eentje uitverkoren tot vriendje. Het is het schaapje. Of nou ja schaapje, het is een lapje waar twee pootjes en een kopje uitsteken. Een beetje alsof er een vrachtwagen of een bus over het schaapje heeft gereden. Rosie, een oude hippie die bij Adam in de vliegschool werkt, had tegen Adam gezegd dat babies graag zachte dingen bij hun hoofd voelen. En zo kwam schaapje in het mandje. 's Nachts aait Jasper het lapje en trekt het dan een stukje over zijn hoofdje en zo slaapt hij dan. Heel zoet.
donderdag, juli 14, 2005
Her Majesty
Vandaag lag er een brief in ons postkastje voor Miss van Waardenburg. Op de mooie envelop stond in de linker bovenhoek geprint: On Her Majesty's Service. Ik wist niet helemaal wat dat betekende maar ik was meteen excited. Worden er niet af en toe 'gewone' mensen uitgenodigd om op de thee te komen bij de koningin? Misschien zou ze ook af en toe een immigrant willen spreken, waarom niet een Nederlander? Of misschien zou ik wel uitgenodigd worden met mijn zoon omdat hij op 5-5-2005 geboren is, iets na 5 uur (maar dat 'iets', 11 minuten, kan voor de vorm vergeten worden) en ook nog op kamer 5. Ik had uitgebreid de tijd om al deze dingen te bedenken want ik had Jasper in mijn arm en kon de brief niet meteen openmaken. En toen moest mijn kind een schone luier en daarna moest zijn buikje nog gevuld worden met melk. Pas een uur of wat later ontdekte ik dat de brief van The Passport Office was (kunnen ze dat niet gewoon op de envelop zetten?). Jasper O Northcote-Green krijgt geen paspoort tenzij zijn moeder aantoont dat zij in Engeland mag verblijven. Dit kan via een passport 'showing indefinite leave to remain' (whatever that means) of via een brief van Immigration Service. En ik zag mezelf al zitten bij de koningin!
Kinderwagen
Onze kinderwagen is een oude piepende wagen waar al zeker drie kindjes voor Jasper in gelegen hebben. Hij is lelijk en onhandig maar zeer geliefd bij mijn kindje die er uren in kan slapen, mits iemand er achter loopt en niet te vaak stil staat. Dat heeft mijn moeder deze week gedaan. Ik was weer aan het werk en mama nam 's ochtends en 's middags Jasper mee naar buiten. Heel Brighton heeft ze doorgelopen, en mijn mannetje was de hele week zeer tevreden. Nu is ze weer naar huis en ben ik nog twee dagen alleen voordat Adam weer thuis is.
Dankjewel mam voor al je hulp. We zien je gauw weer. x
Dankjewel mam voor al je hulp. We zien je gauw weer. x
dinsdag, juli 12, 2005
Brighton
Het is avond. Jasper slaapt en ik heb buiten op het trapje een kopje venkelthee (goed voor de melk) gedronken en een tijdschriftje gelezen. Brighton is soms de mooiste plek op aarde. Als de zee rustig is en vol met kleine zeilbootjes, als de meeuwen krijsen en de zon ondergaat boven de pier. Als ik ineens zo stil zit, niet bezig met mijn kindje, werk, niet aan het afwassen of koken of opruimen, dan ben ik ineens moe. Moe en voldaan. Mijn hoofd vol watten en bijna zonder gedachten. Geen vroeger, geen later, alleen maar nu. Met mijn blote voeten op het koude trapje en mijn kindje diep in slaap in zijn steeds kleiner wordende mandje.
maandag, juli 11, 2005
zondag, juli 10, 2005
Verdriet
Op planeet baby komen ook wel eens berichten door van planeet aarde (terroristische aanslagen in Londen, dodental geschat op 70). Maar al dat grote nieuws wordt snel ingehaald door klein babynieuws. Jasper lacht, kraait of grinnikt. Of heeft groot verdriet. Omdat het tijd is om te slapen en zijn moeder gewoon de kamer uitgelopen is, alsof hij zelf in slaap kan vallen. Dan wordt zijn hele gezichtje rood als een kreeftje en rollen er kleine zoute pareltjes uit zijn ogen. Als zijn hoofdje naar de zijkant gedraaid is, lopen ze aan een kant naar beneden en maken zijn blonde haartjes nat. Aan de andere kant kunnen de traantjes geen kant op en dan ontstaat er een klein tranenmeertje tussen zijn neusje en zijn ooghoek. Alsof hij huilt voor Engeland.
Single working mum
Adam is naar Spanje om competities te vliegen en ik ben tegelijkertijd weer met werken begonnen. Ik ben een weekje een single working mum. Gelukkig is mijn moeder hier om Jasper 's middags mee naar buiten te nemen en om wat op te ruimen en eten te maken. Maar het is wel een beetje koorddansen: mijn kindje tevreden houden, zelf genoeg slapen en me concentreren op mijn werk. Ik heb niet eens tijd om Adam te missen. Hij mist ons wel. Normaal gesproken belt hij maar een paar keer als hij een week weg is, nu hangt hij twee keer per dag aan de telefoon om te vragen hoe het met zijn little lad is.
dinsdag, juli 05, 2005
maandag, juli 04, 2005
Wolk
Ik keek net uit het raam en er hangt een hele grote dikke grijze wolk precies boven Marine Parade, je ziet de regen er bijna in zitten. Net nu ik weer op mijn roze wolk zit. Bright pink is mijn wolk. Jasper is weer van zijn avondflesje met poedermelk af want de krampjes en constipation waren echt niet leuk, maar sliep vannacht bijna 6 uur op mijn melk. Hulde! Vanochtend hebben we zelfs een beetje uitgeslapen. Met z'n drietjes allemaal aan mijn kant van het bed. In mijn ene arm mijn grote man en in de andere mijn kleine mannetje. Zo veel geluk op een paar vierkante meter.
zondag, juli 03, 2005
Unsettled
Eindelijk!! Na 6 dagen was er eindelijk weer nappy-action. Mijn mannetje was de hele week verstopt en vulde zijn luiertjes alleen met heel veel plas. Vandaag kwam het er eindelijk uit. Helaas lag ik te slapen en moest Adam hem verschonen (hij is nog in shock). En wat waren we trots: hoera hoera hij heeft gepoept. Well done, darling, well done. Zou hij nu dan van die nare buikkrampjes af zijn en heel goed gaan slapen? Hmmm, not just yet. Toen ik hem in bed wilde leggen, begon hij te huilen huilen huilen. Adam moest nog een paar uurtjes werken en was er niet om me bij te staan. En met al mijn slaapliedjes en geknuffel en melk kon ik hem nog niet stil krijgen. Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk ben ik maar gaan koken en heb ik met een hand in de pan geroerd en met de andere de mosesbasket heen en weer geschommeld. En toen is hij in slaap gevallen bij het geluid van de afzuigkap.
zaterdag, juli 02, 2005
Rituelen
Ik hou van alle nieuwe rituelen die mijn dagen vullen. Het badje 's avonds, daarna eten en daarna slapen, maar eerst even wiegen in de armen van papa of mama en het muziekdoosje aan en dan nog een keertje. Ik hou zelfs van het flessenritueel: flesje, speentje en kolf schoonmaken en zijn avondflesje klaarmaken. Maar mijn favoriet is het ochtendritueel. Jasper is om 7 uur klaarwakker en ik niet. Om mezelf nog een beetje rust te geven, voed ik hem liggend en val dan half in slaap. Als ik dan weer wakker word, ligt er een heel klein mannetje naast me, te trappelen met z'n beentjes. Dan kletsen we wat. Ik vertel allerlei verhaaltjes en hij kraait en lacht dan, en doet af en toe een klein huiltje. Tot hij begint te gapen, maar niet weet hoe hij in slaap moet vallen omdat zijn armpjes maar blijven bewegen en zijn ogen wijd open zijn. Dan geef ik hem een speentje en vallen zijn oogjes dicht. En dan slapen we allebei nog een uurtje voordat we de dag echt beginnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)