zondag, juni 13, 2010
Baby UK is back!
De baby UK is wel heel lang verwaarloosd. Ik moest er even over nadenken waar het nou precies heen moet met dit online dagboek. Jasper wordt groot en ik vind het niet zo netjes om allerlei verhalen over hem online te zetten, maar... werd van alle kanten tegengesproken... het is ook leuk voor hem als ik wel af en toe wat schrijf, voor later. Tja... Ik ga er nog maar even mee door, en hopelijk neemt Jasper het over een paar jaar van me over. Dan kan hij zijn eigen verhaaltjes schrijven. Hij maakt nu al zo graag foto's, die kan hij dan ook met de wereld delen.
Een korte update dan maar? Mijn piepkleine grote dochter van alweer bijna twee en een half, kan zo goed praten, lachen, zingen, dansen. En ze gaat sinds een paar weken op het potje! Haar vriendinnetje Sadie had het voorgedaan en Olive had verder geen uitleg nodig. Ze heeft de allerkleinste onderbroekjes die er zijn en die zijn nog een beetje groot. Jasper had me uitgelegd dat meisjes geen pants dragen maar knickers. Olive wil haar knickers zelf aandoen, en de rest van haar kleren het liefst ook. En dus loopt ze een groot deel van de dag met alles binnenstebuiten en achterstevoren rond. Who cares?
Jasper is blij. En waarom ook niet? Hij heeft heel veel vriendjes, hij doet het zo goed op school, zit op zwemles en vliegt met zijn stepje zo van de skateramp. Vorige week waren we even in Nederland en kon Jasper ineens echt goed fietsen zonder zijwieltjes. And I didn't even practice! riep hij de hele tijd. Vandaag zijn we met zn drietjes Seaford ingefietst. Olive achterop bij mij en Jasper op zijn eigen fietsje. Ik was zo trots op hem, en Jasper moest er van glunderen. Toen we op de terugweg weer bijna bij de vijver waren, wilde hij wel van de heuvel naar beneden fietsen. Nee, dat leek me geen goed idee. We liepen met de fiets aan de hand naar beneden en het laatste stukje ging Jasper fietsen. Hij maakte meteen zo'n vaart en stuurde de verkeerde kant op, recht op de vijver af. Daar gaan we dan, dacht ik. Maar net voor zijn bandje het water raakte, wist Jasper zijn stuur om te gooien en de fiets te stoppen. Hij moest er even van huilen, maar het was eigenlijk vooral grappig. Ik zei toch dat ik wist hoe ik moest remmen, zei hij uiteindelijk.
Een korte update dan maar? Mijn piepkleine grote dochter van alweer bijna twee en een half, kan zo goed praten, lachen, zingen, dansen. En ze gaat sinds een paar weken op het potje! Haar vriendinnetje Sadie had het voorgedaan en Olive had verder geen uitleg nodig. Ze heeft de allerkleinste onderbroekjes die er zijn en die zijn nog een beetje groot. Jasper had me uitgelegd dat meisjes geen pants dragen maar knickers. Olive wil haar knickers zelf aandoen, en de rest van haar kleren het liefst ook. En dus loopt ze een groot deel van de dag met alles binnenstebuiten en achterstevoren rond. Who cares?
Jasper is blij. En waarom ook niet? Hij heeft heel veel vriendjes, hij doet het zo goed op school, zit op zwemles en vliegt met zijn stepje zo van de skateramp. Vorige week waren we even in Nederland en kon Jasper ineens echt goed fietsen zonder zijwieltjes. And I didn't even practice! riep hij de hele tijd. Vandaag zijn we met zn drietjes Seaford ingefietst. Olive achterop bij mij en Jasper op zijn eigen fietsje. Ik was zo trots op hem, en Jasper moest er van glunderen. Toen we op de terugweg weer bijna bij de vijver waren, wilde hij wel van de heuvel naar beneden fietsen. Nee, dat leek me geen goed idee. We liepen met de fiets aan de hand naar beneden en het laatste stukje ging Jasper fietsen. Hij maakte meteen zo'n vaart en stuurde de verkeerde kant op, recht op de vijver af. Daar gaan we dan, dacht ik. Maar net voor zijn bandje het water raakte, wist Jasper zijn stuur om te gooien en de fiets te stoppen. Hij moest er even van huilen, maar het was eigenlijk vooral grappig. Ik zei toch dat ik wist hoe ik moest remmen, zei hij uiteindelijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)