Time flies. Olive is al ruim 8 weken oud. Ze eet en groeit en slaapt en huilt haar babyhuiltje tussendoor. Overdag woont ze in de draagzak, dicht bij mama, met haar handjes onder haar kin. Of ze zit in haar wipstoeltje en kijkt met grote ogen rond en lacht de mooiste meisjeslach. 's Avonds om 7 uur ligt ze in haar mandje boven en slaapt slaapt slaapt. Tot een uur of een, dan wil ze melk en iedere twee uur daarna. Ik ben er moe van. Maar ik ben ook blij. En trots. Toen ik zwanger was, luisterde ik vaak naar de cd van Luka Bloom, en nu moet ik nog iedere dag even naar het eerste liedje luisteren. You were send into this world, on the darkest winter day. How did I have such fortune to know you? Dat vraag ik me nu steeds af: hoe heb ik zo'n geluk kunnen hebben? Dat jongetje dat ik in mijn buik bedacht had, bleek een klein meisje met goudblond haar. Ik heb twee gezonde kinderen, een zoon en een dochter. Groot groot geluk.
donderdag, maart 27, 2008
woensdag, maart 26, 2008
dinsdag, maart 25, 2008
Goof
Vorige week dinsdag was Goof vier jaar dood. Ik was er de hele dag verdrietig van en stil. Jasper had al snel door dat er iets aan de hand was. You got auw mummy? vroeg hij bezorgd toen ik op de bank wat voor me uit zat te staren. Nee schat, zei ik gauw en daarna mompelde ik nog: mummy was just in thoughts. Daar moest Jasper even over nadenken en uiteindelijk vroeg hij: what is thought? Hmmm, hoe ging ik dat uitleggen... Een gedachte is als een verhaaltje in je hoofd, zei ik uiteindelijk. En daar was hij wel tevreden mee. Even later kwam hij bij me staan en zei: I kiss you mummy. Yes please, zei ik want sinds Olive er is, gaan de meeste kusjes naar haar toe. Maar in plaats van een kus op mijn mond, kreeg ik een kus bovenop mijn hoofd. Een kus op mijn haar? vroeg ik verbaasd. Nee, zei Jasper, a kiss on your thought. Goof was trots geweest.
woensdag, maart 19, 2008
zondag, maart 09, 2008
Mc Donalds
Jasper is een goeie eter en vooral een gezonde eter. Hij eet groente en fruit zoals andere kinderen chips en snoep eten. Met heel veel liefde. Als we broccoli eten of bloemkool of worteltjes dan vraagt hij al voordat hij een hap genomen heeft of er meer is. Voor de zekerheid. En als ik vraag of hij een snack wil dan kan hij me met grote glimmende ogen aankijken, en op fluistertoon zeggen: cupa. Zijn woordje voor cucumber, komkommer. Alsof hij om iets heel stouts vraagt. En soms durft hij ook nog te vragen of hij cajjot mag. Carrots. Gisteren zaten we in de auto op weg naar de supermarkt en reden langs de Mc Donalds. Jasper heeft nog nooit een Mc Donalds van binnen gezien en weet nog niks van fast en junk food. Maar toen we langsreden wees hij enthousiast en zei: Mummy, got nana's in that shop. In die winkel hebben ze bananen. Eerst snapte ik het niet maar toen zag ik het grote gele Mc Donalds logo en zag wat Jasper zag: vier bananen die een M vormden. That's my boy, dacht ik trots.
Slapen
We hadden nog een grote vraag de afgelopen maanden. Slapen. Zouden we slapen? Of zou ons tweede kindje net als Jasper een jaar lang vooral veel wakker worden 's nachts? Mijn eerste nacht samen met Olive was veelbelovend. Olive lag in mijn armen in het smalle ziekenhuisbed en we sliepen acht uur achter elkaar, non stop. De volgende ochtend werden we als herboren wakker. Helse bevalling? Dat leek alweer een eeuwigheid geleden. Inmiddels zijn we ruim vijf weken verder en durf ik voorzichtig te denken dat Olive een goeie slaper is. Meestal slaapt ze drie, vier uur achter elkaar, wordt wakker voor een piepklein slokje melk en slaapt dan rustig verder. Geen tranen, geen eindeloze honger. Soms slaapt ze vijf uur achter elkaar en een paar keer haalde ze zelfs zes uur. Bravo! Bravo! Jasper heeft inmiddels besloten dat hij mama niet hoeft te roepen iedere keer dat hij Olive hoort, en dus word ik 's ochtends uitgerust wakker. Wat maar goed is ook, want de dagen zijn druk en duren lang.
donderdag, maart 06, 2008
zondag, maart 02, 2008
Moederdag
Het is moederdag in Engeland en vanochtend moest ik even denken aan alle moeders die nachtenlang babietjes getroost en gevoed hebben. Met een mix van wanhoop en geluk. Melk, zweet en tranen. Mijn eigen Olive had om half 4 eindelijk haar buikje vol en toen werd haar broertje wakker. Mummy, mummy, huilde Jasper. Toen ik zijn kamertje in kwam, keek hij op met grote waterige ogen en zei: sing me a song mummy. En dus zong ik twinkle twinkle en keek hoe hij weer in slaap viel. Olive was ondertussen weer wakker geworden en sliep de rest van de nacht afwisselend in mijn armen en die van haar papa. En zo kwamen we weer een nacht door. Over een paar weken, maanden, jaren slapen we weer. En dan zeggen we: wat is de tijd snel gegaan, wat zijn de kinderen al groot. Dus laat mij nog maar even voeden, troosten, zingen. Op een dag ga ik het missen, al geloof ik dat nu niet altijd.
zaterdag, maart 01, 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)