Dit wordt een zeur stukje, dat weet ik nu al. Het gaat, je raadt het al, over tandjes. Of erger nog: kiezen. Oh de zeurende, slepende, allesoverheersende pijn van doorkomende kiezen. Ik probeer het positief te benaderen. Ze moeten er uit, en als ze door zijn dan zijn ze door en dan is het klaar. Maar Olive heeft nog een weg te gaan. En mama is moe. In Nederland kreeg meisje Lief haar eerste kies. Ze sliep nauwelijks, werd een paar nachten lang om de 20 minuten wakker, huilde, huilde, wilde alleen maar vastgehouden worden. En toen zat er ineens een reusachtige witte kies links onder in haar melkgebitje. Afgelopen zondag ging ik met de kids naar de ouders van Adam, Adam zou dinsdagnacht, eerder dan gepland, thuiskomen en ik zou tot dan in Cambridge blijven en hem op de terugweg ophalen. Die zondag was een fijne dag maar in de nacht ging het mis met Olive. Ik smeerde wat teething gel op haar tandvlees en ja hoor, daar voelde ik de eerste puntjes van de tweede kies. Hoera! Tandjes en kiezen komen altijd door als Adam weg is, dat is een regel. Jasper heeft zijn hele gebit er uit gewerkt terwijl Adam in het buitenland was. Maandag werd het allemaal een graadje erger want Olive begon over te geven en hield daar dik 24 uur niet mee op. Ook dit is een regel: als er tanden of kiezen doorkomen dan komt er altijd een fikse verkoudheid of griep bovenop. Buikgriep dus. Olive spuugde en spuugde en hing slap als een vaatdoek in mijn armen. Dinsdagnacht, na twee nachten nauwelijks slapen, wist ik mijn twee slapende kinderen in de auto te hijsen en naar Gatwick te rijden over de donkere snelweg. Tiredness Can Kill, stond er op grote verlichte borden. Maar we kwamen er, en de volgende ochtend met Adam weer thuis, knapte Olive weer aardig wat op. Kies twee was bijna door. Vannacht was Meisje Lief weer wakker en huilde, huilde, huilde. En ja, rechts boven voelde ik de eerste puntjes van kies nummer drie. Vier uur lang was ze wakker. Adam wist niet wat hem overkwam! En toen het buiten licht werd en Olive eindelijk stil was, hoorde ik, flots flots flots, de blote voetjes van Jasper onze kamer in komen. We go down the stairs mum? fluisterde hij. Nee, probeerde ik, mama moet nog even slapen...
zaterdag, mei 30, 2009
donderdag, mei 28, 2009
maandag, mei 18, 2009
Party!
Afgelopen zaterdag was Jaspers kinderfeestje. Veertien kindjes renden anderhalf uur lang gierend van het lachen door het indoor speelparadijs bij ons om de hoek. Olive had ook de grootste pret en rende voortdurend ver van ons weg, snel snel naar het luchtkasteel, waar ze dan tussen alle springende peuters zat te giebelen en wiebelen. Adam en ik keken onze ogen uit. Naar Jasper en zijn vriendjes uit de creche die we maar zo weinig samen zien. Vriendje Jake, ook wel little Jake genaamd, is zijn grote favoriet. Het zijn net twee erwtjes in de dop, zoals de Engelsen zeggen. Twee kleine blonde sprietjes met grote blauwe ogen. Na afloop brachten we Adam naar het vliegveld. Twee lange weken ben ik alleen met mijn mini en maxi peuter. En we maken er de leukste weken van. Alle feestjes zijn voorbij en we zijn weer over tot de orde van de dag. Jasper heeft bergen nieuw speelgoed (nieuwe favorieten: de robotarm en de dinosaurus stempels) waar hij nog wel even zoet mee is en we zijn iedere dag in de weer in ons moestuintje, waar de radijsjes groeien, en de sla, de courgetjes, de worteltjes, de uien, de peultjes, de tomaten en de rabarber. The webbetjebels, zegt Jasper, want vegetables is nog een beetje moeilijk. Over dik drie maanden gaat Jasper naar school, een paar dagen terug kreeg ik een brief met uitnodiging om langs te komen. Dan mag Jasper met de andere kinderen een uurtje wennen in zijn toekomstige klaslokaal en dan worden de ouders ingelicht over hoe het allemaal gaat lopen. Ik heb mijn strijkijzer weer eens tevoorschijn gehaald, om vast een beetje te oefenen. Vanaf september moet ik schooluniformpjes strijken.
maandag, mei 11, 2009
Feest
De afgelopen weken was het feest. We hadden eerst Holiday in Holland, met mijn verjaardag, koninginnedag (Jasp na afloop: mam, waarom had ik geen oranje t'shirt aan?) en alvast een verjaardagsfeestje voor Jasper. Terug in Engeland was Jasper dan eindelijk echt helemaal jarig, met nieuwe fiets, twee goudvissen (Dora & Nemo, met dank aan Disney. Sta even stil bij hoeveel goudvissen er in deze wereld moeten zijn die zo heten...), aardbeien dipped in chocolate, taart én de langverwachte water fighter. Kon het beter? Nee, het kon niet beter. We moesten er allemaal even van bijkomen. Olive heeft inmiddels besloten dat eten leuk is, mits niemand zich er mee bemoeit. En dat je ook de hele dag kan eten. Ze groeit sneller dan de runner beans in mijn moestuintje. Al die feestactiviteiten zijn leuk, maar ik geniet nog het meest van onze gewone dagen thuis. Jasper en Olive samen aan tafel, in de tuin, in bad. Olive die overal opklimt, en Jasper die bang is dat zijn zusje overal vanaf valt. Nu staat er nog één feestje in de agenda: aanstaande zaterdag viert Jasper zijn vierde verjaardag met al zijn vriendjes van de creche. En dan gaan we echt weer over tot de orde van de dag.
Abonneren op:
Posts (Atom)