dinsdag, oktober 23, 2007

Jas

Jasper heeft een nieuwe winterjas. Ineens was het echt koud geworden en waren zijn warme vest + bodywarmer niet meer genoeg. Ik had er niet echt over nagedacht. Iets warms en iets wat handig is om buiten te spelen. In de winkel waar we terecht kwamen, hingen een stuk of zes verschillende modellen voor jongetjes. Zag er goed uit, niet te duur. Ik keek een beetje tussen de rekken en zocht naar Jaspers maat terwijl Jasp rustig in de buggy zat. Maar ineens stapte hij er resoluut uit en liep linea recta naar een winterjas met... Bob the Builder. Juist. Jasper weet helemaal niet wie Bob the Builder is, behalve dan dat hij een bulldozertje heeft en dat staat naast de lift in het winkelcentrum van Eastbourne. Maar Bob heeft gereedschap en dat gereedschap stond op de jas, een schroevendraaiertje, een nijptangetje en als grote klapper hing er een klein hamertje aan de rits. Me, me, zei Jasper en wees met zijn vingertje naar zijn wang. Dat was zijn jas. Ik hield nog een stoer, hip, geruit modelletje omhoog, maar Jasper riep: Noooo Mai. En stampte even met zijn voetje. Hij had de Bob the Builder jas al half aangedaan, en die jas ging voorlopig niet meer uit. Dus ik heb hem afgerekend. En ik moet eerlijk zeggen dat het zo mooi staat. Niet omdat de jas nou zo prachtig is, maar het kindje in de jas kijkt zo ontzettend trots dat zijn wangetjes er van glimmen.

maandag, oktober 15, 2007

donderdag, oktober 11, 2007

Chop chop

Gisteren was een grote dag. Jasper ging voor het eerst naar de kapper. Hij vond het eerst maar niks maar uiteindelijk stemde hij in, hij wilde wel 'chop chop' in zijn haartjes. En dus reden we in de ochtend naar Brighton en zat Jasper een uur later in de kapperstoel bij barber black sheep. Hulde aan de kapster die zijn haar wist te knippen zonder dat Jasper ook maar twee seconden stil zat. Daar ging die mooie blonde krullenmat. Jasper was ineens van een schoffie een engeltje geworden. Daarna gingen we samen de stad in want Jasper kreeg een step. Normaal koop ik geen cadeautjes voor hem, alleen af en toe een boek, en al helemaal niet zo'n groot cadeau. Maar Jasper speelt op de creche alleen maar met de step, weet ineens fietsenwinkels aan te wijzen en heeft een vriendje in de buurt die ook een step heeft wat vooral voor grote tranen zorgt als we op bezoek zijn. Adam en ik hadden besloten dat Jasper ook een step zou krijgen. En dus gingen we naar Argos, waar ze alles verkopen wat je maar voor mogelijk houdt en zochtten een stepje uit. De Engelsen zeggen scooter en dus zat Jasper even later stralend in de buggy en riep alleen maar: scooo-tuh, scoooo-tuh. We gingen naar de speeltuin op het strand, haalden onderweg een picknick en toen mocht eindelijk de step uit de doos. En weg was hij. Byeeee mai, zei hij nog. Echt steppen kan hij niet. Hij loopt naast het stepje en houdt het stuurtje met twee handjes vast. Het is een beetje alsof hij een hondje uitlaat. Ik zat ondertussen in de zon met mijn décaf cappucino en tranen in mijn ogen. Er liep een engeltje door de speeltuin met een klein stepje en een big smile. En dat engeltje hoort bij mij.

Quiet time


Quiet time
Originally uploaded by BabyUK.

maandag, oktober 08, 2007

DVD

Jasper kijkt nog geen tv, we dachten dat we dat beter zo lang mogelijk konden uitstellen en tot nu toe gaat dat heel goed. Een week of zes geleden was Jasper wat ziekjes en wilde hij alleen maar vastgehouden worden. Adam zei: misschien kunnen we een dvd kijken. Finding Nemo, leek ons wel wat want Jasper is gek op vissen. Maar die hadden ze niet in de winkel waar ik boodschappen ging doen en dus zocht ik wat anders uit. Het werd Curious George, een tekenfilm met een aap die net op Jaspers aap lijkt. Jasper vond het prachtig. Hij zat heel dicht tegen zijn papa, met aap onder zijn kin geklemd en slaakte af en toe kreetjes van geluk. Hij straalde er van. Ja, ik kon wel zien waarom het makkelijk is om een kind voor de tv te zetten. Een dag later was Jasper weer opgeknapt en rende meteen naar de televisie. Hij wilde monkey weer zien, maar ik zei heel resoluut: Nee. En na een paar tranen was dat ook goed en was de film weer vergeten. Tot gisteren. Adam vertrok gisteren in de magic bus naar het noorden waar hij de komende vier weken een cursus gaat doen en daarna is hij nog twee weken naar tenerife voor werk. We zien hem alleen de komende drie weekenden en dat is voor Jasper (en voor mij) wel heel erg weinig. We hadden het afscheid heel luchtig gehouden maar toen Adam de straat uit reed, kwamen de tranen bij Jasper. Hij was niet te troosten. Ik probeerde van alles maar Jasper wilde alleen maar boven op mijn dikke buik zitten en huilen. Toen dacht ik ineens aan Curious George. Toen ik het aan Jasper voorstelde, waren zijn tranen en snotneus met één veeg van zijn mouw weg. Jah jah jah. En dus hebben we samen op de bank gezeten, heel dicht tegen elkaar aan. Na twintig minuten had Jasper er weer genoeg van, stond op en ging in de tuin spelen, terwijl ik snel de dvd weer verstopte. Voor de volgende emergency.

vrijdag, oktober 05, 2007

Mama helpen


Mama helpen
Originally uploaded by BabyUK.

Kameel

In de buurt van Glynde, net om de hoek van het beroemde operahuis Glyndebourne, ligt een lama boerderij. In de weilanden staan honderden lama's met hun lama babies en het is iedere keer weer feest als we langs rijden. Niet alleen omdat de lama's zo prachtig mooi zijn maar ook omdat de lama boer een geweldig huisdier heeft: een kameel. De kameel heeft een eigen veld en het Engelse landschap lijkt hem wel te bevallen. Altijd als we Adam op het werk afzetten of als we boodschappen gaan doen in Lewes dan zeg ik tegen Jasper: zullen we naar de kameel gaan kijken? En dan zegt Jasper: jah jah jah! En dan rijden we het kronkelige landweggetje af en parkeren de auto half in de berm. Jasper vindt het prachtig, en ook een beetje spannend en eng want de kameel is reusachtig en soms komt ie heel erg dichtbij. De rest van de dag wil hij steeds opnieuw vertellen wat hij gezien heeft. Dat de kameel lag te slapen, dat de kameel aan het eten was of dat de kameel Jasper een kusje wilde geven. De hele wereld moet wonderbaarlijk zijn voor een tweejarige en aan al die wonderbaarlijke dingen wen je langzaam tot ze ineens gewoon zijn. Maar de reusachtige kameel in het oud Engelse landschap lijkt nooit gewoon te worden, niet voor Jasper en niet voor mij.

donderdag, oktober 04, 2007

maandag, oktober 01, 2007

Fám

Jasper praat steeds meer en durft vooral steeds meer te zeggen. Maar hij heeft ook nog zijn verzameling zelf verzonnen woorden die hij dagelijks gebruikt. Mama is nog steeds Mai, papa is nog steeds Da en een paard is nog steeds een kiko. Sinds een paar weken heeft hij ook een woordje voor andere mensen die hem dierbaar zijn. Toen grandma en grandpa hier waren noemde hij grandma ineens Fám. Een paar dagen later was auntie Amanda ook Fám en niet veel later sprak hij uncle Jake ook zo aan. Niet iedereen heeft meteen door wat hij bedoelt en dan roept Jasper: Fám, fám, fáaaaaaaaaam! Toen Adam's andere broer een dagje over was uit Frankrijk duurde het een paar uur, maar toen besloot Jasper dat hij ook Fám was. Dit weekend was Marieke hier, Jasper's peettante, en Jasper is een grote fan van haar. Het duurde niet lang of hij had haar ook uitverkoren. Fáaaam, klonk het de hele dag, fám, fám, fám. Fám moest mee in de zandbak, boekjes lezen en verstoppertje spelen onder de tafel. Vanmorgen moest Marieke weer naar huis en toen Jasper uit de creche kwam, wees hij met zijn vingertje naar de lucht en zei: Fám. Plane. Bye.