donderdag, november 29, 2007

dinsdag, november 27, 2007

Nesting

Nog 9 weken te gaan. Of 11 of misschien nog maar 7... wie zal het zeggen. De buik groeit en groeit en in huis wordt langzaam ruimte gemaakt voor nog een kindje. Jaspers baby kleertjes moeten uitgezocht worden. Ik heb een tweedehans kinderwagen/autostoeltje gekocht. De slaapkamer is opnieuw ingericht zodat de mosesbasket makkelijk naast het bed kan staan. En ik ben vooral de hele dag in de weer met opruimen. Kamer voor kamer maak ik schoon gewapend met stofdoek en stofzuiger. Jasper maakt er dan dezelfde middag nog een enorme puinhoop van, maar dat maakt niet uit. Aan het einde van de dag kruipen we samen op handen en voeten rond en rapen duplo blokken, plastic gereedschap en half opgegeten rijstwafels op. Soms lijkt het alsof er alleen maar meer huishoudelijk werk te doen is iedere dag, maar inmiddels heb ik bedacht dat dat komt omdat ik een stuk trager ben. Jasper lijkt, na de aanschaf van de kinderwagen en een bezoekje aan de vroedvrouw, ineens te snappen dat de baby ook echt bij ons komt. Hij maakt zich nu af en toe zorgen over hoe de baby dan de buik uit moet. Vandaag heb ik uitgelegd dat de babydokter een speciale sleutel heeft die in de navel past. Hij knikte heel serieus, alsof hij wilde zeggen: ik snap het mama. Soms zou ik willen dat het al eind januari was. Een broertje of een zusje voor Jasper, ik kan niet wachten.

zaterdag, november 17, 2007

King Papa

Het is zaterdagavond en Jasper ligt te slapen. Vannacht rond een uur of twee komt Adam weer thuis. Jasper heeft hem drie weken helemaal niet gezien. Marieke (ook wel bekend als Ki en de allerliefste peettante op de wereld) is weer naar huis. In de gang staat een groot kunstwerk voor papa dat we vanmiddag gemaakt hebben. Het bestaat uit het grote schoolbord waar ik opgeschreven heb: Welcome home King Papa (dat is Jaspers nieuwe naam voor Da), vier ballonnen (een voor Mai, een voor Jasper, een voor Papa en een voor de baby), een collectie herfstbladeren die we vanmiddag in het park opgeraapt hebben en twee schilderijen van Jasper. Wat wil je maken voor papa? vroeg ik. En daar hoefde Jasper echt niet over na te denken. Een koe. De koe is een groot vel met heel veel zwarte verf en een beetje blauw voor de lucht. Daarna hebben we handafdrukken gemaakt en toen nog een groot gekleurd hart. Morgen zijn we weer compleet, na zes lange weken, en ik kan niet wachten...

donderdag, november 15, 2007

Cake


Cake
Originally uploaded by BabyUK.

Koe

Een kindje voorbereiden op een broertje of een zusje, hoe doe je dat? Volgens de deskundigen moet je pas een week of 6 voor de bevalling over de baby beginnen. Dat is meer dan genoeg tijd. Maar zo was het bij ons niet gegaan. Toen we vrienden en familie over de baby gingen vertellen, zeiden we ook steeds tegen Jasper: er zit een baby in mama's belly. Af en toe probeerde ik wat meer te vertellen en dat leverde dan hilarische gesprekjes tussen Jasper en mij op. Maar hij leek het wel een beetje te snappen. Mama's buik kreeg kusjes en aaitjes en de baby kreeg kadootjes en hapjes eten via mijn navel. En toen ineens was hij er klaar mee. Het is natuurlijk ook een eeuwigheid voor een kindje van twee. Negen maanden! Dat mijn buik groeit, dat valt Jasper niet zo op. Mama is gewoon mama. En nu heeft hij besloten dat er helemaal geen baby in de buik zit. Er zit een koe in. Nee toch, zeg ik dan. En dan zegt Jasper met een grote lach: jah! Het is een beetje alsof hij wil zeggen: het is goed met jullie, al dat gepraat over een baby, ik doe niet meer mee.
's Avonds voor het slapen gaan, zitten Jasper en ik altijd samen op de stoel in zijn kamertje. Dan drinkt hij nog een beetje melk en praten we nog even over de dag die bijna voorbij is. Daarna legt hij zijn hoofd op mijn schouder om te knuffelen en af en toe komt zijn hoofdje dan nog even omhoog en dan heeft hij nog iets kleins dat hij moet vertellen. Gisteravond ook. Ineens keek hij omhoog en zei: Mai? En daarna keek hij naar beneden naar mijn buik die prachtig naar voren steekt. Ik zei: Jasp, er zit toch geen koe in mama's buik? No mai, zei hij zachtjes. Zit er een baby in? Jah, zei hij en tegelijkertijd aaide hij met zijn kleine handje over mijn wang, gaf me nog een kus en legde zijn hoofdje weer neer. Alsof hij wilde zeggen: maak je maar geen zorgen mama, ik maak maar grapjes.

zaterdag, november 03, 2007

Me me me!


Me me me!
Originally uploaded by BabyUK.

Zwaar

Als de weblog verwaarloosd wordt en mailtjes en telefoontjes onbeantwoord blijven, dan betekent dat meestal maar één ding. Dat het druk is hier. Het zijn zware weken geweest. We beginnen nu aan week 5 van de 6 weken dat Adam weg is. De cursus in het noorden is met succes afgerond en Adam is nu een gekwalificeerd electricien. Dat is geweldig nieuws. Maar vandaag moest Adam meteen door naar Tenerife om nog twee weken les te geven. Week 1 vloog voorbij, en week 2 en 3 waren papa en mama hier om te helpen, maar in week 4 viel het ineens toch tegen. Jasp en ik zouden eigenlijk naar Nederland komen, maar ik zag het op het laatste moment niet zitten. Mijn kindje miste zijn papa, huilde veel, was ineens heel eenkennig en sliep niet goed. Het leek me makkelijker om hier thuis een beetje aan te rommelen, ook omdat ik 28 weken zwanger ben en het toch ook een beetje rustig aan moet doen. Adam was in het weekend nog thuis en dat was heerlijk maar toen hij op maandag vertrok, was Jasper in alle staten. No more, zei hij de hele tijd, Da home. Hij huilde grote tranen en weigerde te slapen, twee dagen lang. Woensdag kwamen we weer een beetje op adem maar woensdagnacht kreeg ik buikgriep en de laatste twee dagen van de week ben ik met moeite doorgekomen. Adam kwam vrijdagavond thuis en moest zaterdag aan het einde van de ochtend weer weg. Dat leek me niet echt lekker voor Jasper en dus ging hij logeren bij zijn uncle Jake en auntie Amanda. Nu zijn Jasp en ik weer samen. Ik voel me weer wat beter en Jasper heeft het dan wel de hele tijd over 'my Da', huilen doet hij niet meer en slapen gaat weer redelijk. We komen er wel.