vrijdag, maart 31, 2006
Oma
Mama was hier afgelopen week, met vriendin Ria. Ze waren met de auto gekomen en die zat volgeladen met kadoos voor mannetje Jas (met de Ark van Noach, prachtig mooi van hout, Jasper is er nu al druk mee. Dank dank paps en Lientje.) een stoel voor in onze woonkamer, een schilderij, heel veel flessen wijn, kleren voor mij en voor Jasper, en wat al niet meer... Het waren gezellige dagen. En Jasper kon eindelijk al zijn kunstjes aan oma laten zien. Kijk eens hoe ik kan staan, kruipen, lachen, kletsen, spelen. En kijk eens hoe ik kan slapen! Ja die zomertijd heeft toch wel goed gedaan. De eerste twee dagen ging hij om half 8 slapen maar daarna gingen we toch maar terug naar 7 uur. Maar voor 7 uur 's ochtends worden we niet meer wakker hier in Seaford. Vanmorgen was het lekker half 8!
zaterdag, maart 25, 2006
Zomertijd
Vannacht gaan de klokken een uur vooruit en ik ben zo benieuwd wat Jasper daar van gaat maken. Hij is nooit helemaal gewend aan de wintertijd. Vanaf dat hij 5 weken was tot bijna 5 maanden ging Jasper iedere avond klokslag 7 uur slapen. Om tien voor 7 begon hij in zijn oogjes te wrijven en te gapen en om 7 uur was het licht echt uit. Maar toen gingen de klokken een uur terug en heeft hij 7 uur niet meer gehaald. Half 7 gaat net maar dan is hij echt te moe om nog wakker te blijven. Babydag begint al tijden om half 7 's ochtends en soms, als we geluk hebben, om 7 uur. Maar nu krijgen we dat uurtje terug en Adam en ik mijmeren er al de hele week over. Gaat hij nu om 7 uur of half 8 slapen? En wordt hij dan ook om half 8 of 8 uur wakker? Stel je voor. Dat is uitslapen!
vrijdag, maart 24, 2006
maandag, maart 20, 2006
zaterdag, maart 18, 2006
donderdag, maart 16, 2006
Vergeten
Moeders vergeten veel. Al die mijlpalen en wanneer ze nou precies plaatsvonden. Dat kon ik me eerst niet voorstellen, maar inmiddels weet ik beter. Die eerste maanden zijn al zo ver weg nu. En vannacht realiseerde ik me ineens dat ik die echt slapeloze nachten vergeten was. De waanzin van steeds net in slaap vallen en weer wakker worden van een huiltje. De wanhoop: ik moét nú slapen. Vannacht was het na lange tijd weer raak. En het erge was: ik wist dat het ging gebeuren. Leer mij Jasper kennen... Gisteren had hij te lang geslapen in de ochtend. Normaal maak ik hem altijd na een half uur wakker, maar ik was zelf weer in slaap gedoezeld en hij had ruim een uur geslapen. Ik probeerde het 's middags nog goed te maken door hem later en extra moe in zijn bedje te leggen maar toen werd hij na een half uur al wakker. En als hij 's ochtends langer slaapt dan 's middags gaat hij om 7 uur 's avonds meteen in een diepe slaap en is het vanaf een uurtje of 1 feest. En dus was ik er klaar voor. En ook niet, want ik was vergeten hoe zwaar het was. Ieder half uur er uit en om half vier grote tranen die alleen met melk gesust konden worden. Oooh net als vroeger... Mis ik het? Mooi niet!
woensdag, maart 15, 2006
dinsdag, maart 14, 2006
Lief
Laatst heb ik op een avond de hele Baby UK blog terug gelezen. Alle stukjes over dat lieve kleine babietje dat tevreden mijn melk dronk en dan met zijn hoofdje op mijn schouder sliep. Of in zijn kleine mandje. Ik zat er maar een beetje bij en keek er naar. En dat doe ik eigenlijk nog steeds. Ik denk nog steeds de hele dag: lief lief kindje. Hoewel hij nooit meer met zijn hoofdje op mijn schouder slaapt. Zelfs als hij tien keer achter elkaar naar de printer kruipt om aan de stekkers te trekken, en ik hem tien keer weer weg haal, vind ik hem nog steeds lief. Of als hij het deksel van de scan haalt en dan weer dicht slaat terwijl zijn andere handje er onder zit, zodat hij moet huilen maar het toch nog een keer moet doen. Als hij bellen gaat blazen terwijl hij aan het eten is en de nog niet zo lang geleden geverfde muur onder spettert. Als we net klaar zijn om naar buiten te gaan, jas aan, muts op, sjaal om en hij wéér een schone luier moet. Zelfs als hij om 6 uur 's ochtends klaarwakker is en nú pap wil. Dan nog vind ik hem het liefste kindje op de wereld. En helemaal als hij ma-ma-ma zegt en naar me toe komt gekropen om kusjes te geven op mijn neus en wang en kin. Grote natte zuigzoenen. Heel heel lief.
vrijdag, maart 10, 2006
Slapen
Vallen en opstaan ja. Dat doen we allemaal in huize Northcote-Green. Zo hadden we na een periode van hele slechte nachten ineens ontdekt hoe we Jasper goed konden laten slapen. Zijn slaapjes overdag moesten wat anders en meteen kregen we allemaal een goeie nachtrust. Totdat hij zijn derde inentingen kreeg. Daarna was het weer helemaal mis. Jas werd de afgelopen nachten niet alleen wakker, hij huilde ook ineens grote tranen. Dat was vorige keer ook zo na zijn inentingen, realiseerde ik me ineens, en de keer daarvoor ook. Is dat toevallig? Misschien wel, misschien komen zijn boventandjes wel door. Of is hij aan het groeien. Of doet zijn buikje pijn. Ach we komen er wel weer uit, en als het aan zijn inentingen ligt dan was dit voorlopig in ieder geval de laatste keer.
donderdag, maart 09, 2006
Rust
Na mijn gordelroos hoorde ik ineens van alle kanten: ga je het nu wat rustiger aan doen? Tja... Nee dus. Ik heb er wel over nagedacht, maar ik ben nu eenmaal mama van Jasper, en die drukte hoort daarbij. Gisteravond bij yoga had ik ineens een lampje, bling! Ik moet juist het idee van 'rust' opgeven. Soms ben ik zo druk om op een dag vijf minuten voor mezelf te vinden, dat ik juist daarvan in de stress schiet. Rust moet ik niet zoeken en kan ik mezelf nu helemaal niet opleggen. Rust is er soms ineens na een lange drukke dag. Kindje in bed. Werk af. En soms ook niet... en dat is ook goed.
vrijdag, maart 03, 2006
Kleertjes
De eerste maanden van zijn leven had Jasper meer kleertjes dan hij ooit aan zou kunnen. Ik had hem vier keer per dag om kunnen kleden en dan nog had ik nooit iets hoeven wassen. We hadden zakken vol tweedehands luierpakjes gekregen van vrienden, en een hele garderobe kado gekregen van kraambezoek. Af en toe klaagde ik dat ik ook een keer zelf iets voor hem wilde kopen, al was het maar een paar sokjes. Maar babykleertjes blijven nooit voor lang, en de la raakte ineens wat leeg. Totdat er gisteren en eergisteren ineens weer bevriende mama's voor de deur stonden. Met grote plastictassen vol kleertjes. Zo goed als nieuw. Dus voorlopig kunnen we weer vooruit, met heel veel nieuwe t'shirts, pyjama's, speelpakken en tuinbroeken. Dat ik zelf iets voor hem wil kopen, heb ik inmiddels helemaal opgegeven. Op sokken na dan... daar heb ik laatst een hele lading van aangeschaft.
donderdag, maart 02, 2006
Abonneren op:
Posts (Atom)