Strand
Originally uploaded by BabyUK.
zaterdag, oktober 24, 2009
vrijdag, oktober 23, 2009
donderdag, oktober 22, 2009
Broer en Zus
Olive en ik zijn al de hele week snotverkouden. Vooral de nachten zijn dramatisch want Olive moet heel erg hoesten en vervolgens overgeven. Dat is goed want zo komt het slijm er uit, maar ook vermoeiend. Een paar dagen terug had ik het campingbedje naast ons bed gezet, zodat ik haar in ieder geval in de buurt had. We worstelden de nacht door, tot ik haar rond een uur of drie eindelijk stil en in slaap had. Toen hoorde ik de kleine belletjes die nachtelijk bezoek aankondigen (aan de deur hangt een dreamcatcher), het was Jasper. Hij kroop het grote bed in en ik liet hem maar. Adam sliep, Olive sliep, Jasper viel uiteindelijk weer in slaap en ik ook. Toen werd Olive weer wakker, hoestend en krijsend. Ik nam haar snel mee de kamer uit, misschien was het wel tijd om op te staan. Maar de klok zei half 6 en dat is echt te vroeg en dus ging ik weer terug naar het grote bed en hield haar in mijn armen aan het voeteneinde. Olive was stil en ik had goede hoop dat we allemaal nog een uurtje konden slapen, maar toen zag Olive Jasper liggen. Oh, zei ze zachtjes en kroop vliegensvlug naar hem toe. Net toen ik haar wilde grijpen, bang dat ze hem wakker zou maken, boog ze haar kleine hoofdje naar voren en gaf een klein kusje op zijn wang. En nog een. En nog een. Toen legde ze haar hoofdje op zijn schouder, deed haar oogjes dicht en viel in slaap. Ik zat nog steeds aan het voeteneinde en keek wel tien minuten hoe ze daar samen lagen. Broer en zus. En zo sliepen we nog bijna twee uur. Jasper en Olive zij aan zij, Adam er naast en ik opgerold aan het voeteneinde. 's Ochtends vertelde ik aan Jasper wat Olive had gedaan. Hij straalde er van en zei: ik wist het niet mam. Daarna zei hij: but we are friends, we are always friends. En toen was ik die zware nacht al weer vergeten.
woensdag, oktober 21, 2009
maandag, oktober 19, 2009
Hut
Jasper en Olive, die altijd samen spelen, hebben een nieuwe rage. Een hut. Iedere dag, of meerdere malen per dag moet er een hut gebouwd worden. Leuk spelletje, denk ik ook altijd in eerste instantie. En ze zijn er ook zo lekker zoet mee. We hebben verschillende lakens en dekbedovertrekken in de aanbieding. Jasper legt uit waar de hut moet en ik help met bouwen. Er zijn ook een aantal vaste hutten in huis. Van een versleten dekbed en een oud buggywiel heb ik een soort klamboe hut gemaakt die boven Jaspers bed hangt. Er hangen kerstlampjes in en het is er goed toeven. Er is ook een permanente hut in mijn werkkamer, onder het werkblad en naast de slaapbank. Jasper heeft m ingericht met allerlei kussens, dekens en knuffels. Maar de belangrijkste hut is altijd de dagelijkse hut, steeds weer op een andere plaats, met ander materiaal. Onder de tafel, dat is een makkelijke. Met een paar stoelen. Tussen de deur en de bank. In de tuin met de ladder van papa. In het bedje van Olive. De mogelijkheden zijn eindeloos. Ik zelf ben een beetje moe van het hutten-fenomeen. De hut zelf is okee, maar alles dat er vervolgens ingesleept wordt. Alle knuffelbeesten, kussens van de bank, vijftig verschillende boeken, twee dozen met lego... omgekieperd. En dan nog een random selection: pannen, schoenen, jassen, oude kranten etc. Jasper en Olive komen de hut soms een uur lang niet uit, omringd met puinhoop, dolgelukkig. Als ik aan het einde van de dag eindelijk het laken durf weg te trekken, denk ik altijd: dat doen we niet meer. Maar de volgende dag vraagt Jasper weer: mum, will you help with a hut? En dan roept Olive: huthuthuthuthut!!! En dan ben ik snel weer overgehaald.
zondag, oktober 11, 2009
Groot
Vrijdag waren Olive en ik naar de kinderarts. Het was zo'n goed nieuws. Sinds ons laatste bezoek, nog geen drie maanden geleden, is Olive dik een kilo aangekomen (voor die tijd haalde ze net 15 gram in een week) en 7 centimeter gegroeid! Ze is van helemaal onderin de curve (op het randje van ondergewicht) omhoog geschoten sinds ze op haar melkvrije dieet is. Haar buikje voelde zacht en de dokter hoorde geen slijm meer. Ze moet alleen wat extra ijzer slikken, kwam uit de bloedtest naar voren, voor een paar maanden. Maar terugkomen hoeft niet meer, alleen als we het idee hebben dat het niet goed met haar gaat. Well done, zei de aardigste dokter die ik ooit ontmoet heb, give me high five Olive. Hij hield zijn hand omhoog en Olive gaf er een flinke mep op. She is beautiful, zei hij, and very special. Olive bevestigde dat nog even. Voordat ze de deur uit stapte, draaide ze zich nog even om, blies een handkus en zei 'bye bye'. Zelfs Jasper was trots op zijn zusje. Toen we hem van school ophaalde, vroeg hij meteen: wat had de dokter gezegd tegen Olive? Ik vertelde hem dat ze het zo goed gedaan heeft en dat ze groot en sterk wordt. Well done Ojive, hoorde ik Jasper fluisteren op de achterbank, you are going to be big like me.
donderdag, oktober 08, 2009
Stil
Het is wat stil op de BabyUK want de camera is zoek sinds het drukke bruiloft weekend. Even geen foto's van blonde krulletjes in de herfstzon, en tomatensaus op schooltruien. Het leven gaat gewoon door, ook als dat niet digitaal wordt vastgelegd. Jasper doet het goed op school. Hij is dikke vriendjes met Theo, ook wit blond beetje lang haar en blauwe ogen. Op de vraag of hij verder nog vriendjes gemaakt had, antwoorde hij: mum, in this world, we are all friends. Goed antwoord, wijsneus. Olive went aan de ochtenden zonder grote broer. We lezen boekjes samen en bouwen torens met de blokken. Rond een uur of 11 gaat Olive naar bed en met een beetje geluk slaapt ze dan tot 1 uur. Dan is het twee hele uren stil in huis en zit ik met warme koffie en mijn schetsboek aan tafel. De middagen zijn druk en de vroege avonden vermoeiend. Jasper is uitgeput en worstelt zich iedere avond door het laatste uurtje van de dag heen. Ik ben nog altijd blij als ze allebei eindelijk slapen. Jasper in zijn nieuwe bedtent met kerstverlichting en Olive in het spijlenbedje er naast. Stil!
Abonneren op:
Posts (Atom)