Toen Adam en ik vier jaar geleden na vier maanden Sydney naar Indonesië gingen, moest ik even wennen aan ons nieuwe bestaan. Ik weet nog precies hoe ik me voelde in onze eerste hotelkamer op Bali. We hadden bijna geen geld meer en reisden low budget, de kamer was zo'n beetje de goedkoopste die we konden krijgen. Een piepklein bed met vieze lakens en dito matras, geen badkamer maar een wc met mandi in de hoek, geen gordijnen, geen vloerbedekking, geen behang. Ik moest even slikken en vond het daarna wel prima. Zo is het in Seaford ook gegaan. Ons huis moest van boven naar beneden gestript worden en we konden net voor de verhuizing twee slaapkamers bewoonbaar maken. Jaspers kamertje is inmiddels ook klaar maar de rest van het huis is nog één grote puinhoop. We hebben geen keuken en de zit- en eetkamer beginnen pas heel langzaam een beetje vorm te krijgen. We kamperen een beetje. Ik maak iedere dag salades, haal gebraden kippetjes en gerookte vis. En 's avonds doen we de afwas in bad. Ik moest er even aan wennen maar nu is het wel prima. Jasper lacht net zo hard en slaapt 's middags gewoon in zijn bedje, ook als er iemand met een cilinderboor tekeergaat een paar meter verderop. En mooi dat het gaat worden!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten