Dit jaar zou ik echt kerstkaarten gaan schrijven. Kaarten gehaald, klaar gelegd en nooit geschreven. Zo gaat dat hier met de kerstdrukte. Maar mijn kerstwens is niet minder gemeend: Maak er mooie, warme en gezellige dagen van! En een heel heel goed 2007. Wij vertrekken morgen met de boot naar Frankrijk, gaan door naar Nederland en op tweede kerstdag richting de Alpen voor een weekje sneeuwpret. Alle kadoos zijn ingepakt en de tassen staan klaar. Waar ligt mijn paspoort ook alweer?
Liefs!
Onneke, Adam & Jasper
vrijdag, december 22, 2006
zaterdag, december 16, 2006
Zeuren & knuffelen
Jasper is al de hele week een beetje zeurderig. Hij wil niet eten en niet alleen spelen. De hele tijd gaan zijn armpjes omhoog: vasthouden mama. Dus ik banjer maar een beetje door het huis met een plakkerig kindje op mijn heup. Steeds als ik hem weer neer wil zetten, klemt hij zich vast met zijn hele lijfje. Er komen wat kiezen en hoektandjes aan, ik zie ze al zitten maar ze willen maar niet door. Vandaar. Gisteren was ik er zelf een beetje moe van. Samen zitten leek me de beste oplossing. Speen gehaald en Aap en Tillie en toen met zn allen op de grote stoel. Daar kon Jasper wel een beetje om lachen. Hij klom snel weer naar beneden, zocht de rest van zijn knuffelbeesten bij elkaar en bracht ze een voor een naar me toe. Toen alle kussentjes van de bank en toen ik half bedolven lag, klom hij weer terug op de stoel, stopte zijn speen in zijn mond en legde zijn hoofdje op mijn schouders. Helemaal tevreden!
vrijdag, december 15, 2006
dinsdag, december 12, 2006
Boos!
De afgelopen maanden zeiden Adam en ik steeds tegen elkaar: wat is Jasper toch lief, wat luistert hij toch goed. Misschien krijgt hij die woede-aanvallen waar iedereen het altijd over heeft gewoon niet. Juist ja. De afgelopen dagen was Jasper een paar keer boos. Maar dan meer: **@!!BOOS!!*@! Goh, dat was even wennen. De eerste keer was een paar nachten terug. Jasper had 's nachts dorst. We hadden boerenkool met worst gegeten en in de worstjes zat zout. Fair enough, een flesje melk was snel gemaakt. Maar nee, Jasper had daarna nog steeds dorst. Adam haalde zijn drinkbeker, deed er water in en Jasper leek weer te gaan slapen. Maar vijf minuten later begon hij toch te brullen. Na een paar minuten haalde ik hem weer uit bed. Huilend, krijsend, helemaal rood aangelopen. Hij wees resoluut naar beneden, we móesten naar beneden. Ik gaf al snel in, vooral omdat ik zelf wilde slapen. Beneden wees Jasper naar de koelkast, daarna probeerde hij de drinkbeker open te maken. Wil je nog meer melk? probeerde ik nog. Maar Jasper schuddde al huilend zijn hoofdje. Nee mama nee, snap me dan! Uiteindelijk duwde hij de drinkbeker in mijn mond en ging er een lampje bij me branden. Er zat alleen water in. Jasper wees weer naar de koelkast. Overdag krijgt hij altijd een klein beetje sinaasappelsap in zijn water. Dat wilde hij dus. Om drie uur 's nachts. Hij was boos omdat er alleen water in zijn beker zat. Toen had ik eigenlijk moeten zeggen: het is goed met je, 's nachts drinken we geen sap, dat is niet goed voor je tanden. Maar ik draaide snel zijn drinkbeker open en deed er een klein scheutje in. Jasper was meteen stil en ging zonder morren naar bed. Hij had zijn zin gekregen.
vrijdag, december 08, 2006
donderdag, december 07, 2006
Kerstboom
Ik had een paar dagen terug een snoer kerstverlichting gekocht bij Ikea met kleine kerstmannetjes er aan. Dat vroeg om een boom. Adam haalde er vanmiddag eentje toen Jasper lag te slapen en ik zocht ondertussen de kerstballen. Toen Jasper wakker was en met zijn slaapoogjes naar beneden kwam, dook hij meteen op de doos met kerstballen. Ze zijn van plastic, en ze stuiteren een klein beetje. Grote pret! Ik hing het snoer in de boom, Jasper trok het er weer uit. Ik hing de kerstballen aan de takjes, Jasper haalde ze er voorzichtig weer van af. Een half uur later lagen de ballen verspreid door de kamer. Onder de bank, in de openhaard, op de grote stoel. Toen was de lol er wel van af, Jasper besloot verder te spelen in de keuken met wat pannen, deksels en pollepels. Ik toog razendsnel de boom op en riep: Jas, kom eens kijken! Lampjes aan, grote ogen. Dit jaar zijn we met kerst in Nederland, maar ik wilde toch een boom. Al is het alleen maar om iedere ochtend met Jasper de lampjes aan te doen.
donderdag, november 30, 2006
Trots
Jasper zegt nog steeds geen echte woordjes maar hij snapt zo veel en Adam en ik zijn apetrots. Vanochtend pakte ik zijn tasje om naar de creche te gaan en meteen ging hij aap en speen zoeken, die gaan altijd mee. Daarna schoentjes aan, Jas ging automatisch op het onderste treetje van de trap zitten. Papa een kus. Die stond ook op het punt om de deur uit te gaan en Jasper gaf eerst netjes zijn grote zware helm aan, daarna zijn sleutels en zijn handschoenen. Nog een kus. Zelf de voordeur uit, strandemmertje in de hand bij wijze van handtas, pad aflopen, wachten bij het hellinkje naar beneden, handje omhoog om mama's hand te pakken. Bij de creche eerst naar de garderobekast, wijzen met zijn vingertje.. daar is mijn jassenhaak. Daarna naar de keuken.. daar moet mijn broodtrommel. Snel door naar het grote lokaal waar het eerste uur gespeeld wordt. Nog even bij mama op schoot, schoentjes weer uit. Knuffel, kus. Bye bye. Ape apetrots.
zondag, november 26, 2006
donderdag, november 23, 2006
Kwijt
We zoeken wat af hier in huize Seaford. Autosleutels, huissleutels, drinkbekers, schoentjes. Jasper heeft er vaak mee gespeeld dus eerst zoek ik op alle bekende plekken: in zijn huis, in de laadbak van zijn autootje, in de grote rond mand. Als ik het dan nog niet gevonden heb, moet ik zijn hulp inschakelen. Where is your cup Jas? Jasper kijkt me aan en ik zie hem even denken. Dan gaan zijn kleine schoudertjes een beetje omhoog en doet hij zijn handjes open alsof hij wil zeggen: ik weet het ook niet. Dan gaat zijn vingertje naar zijn mond, als in: even denken hoor. En dan gaan we samen zoeken. Jasper kijkt onder de bank, de tafel, de stoel. En zo komen we er meestal wel uit samen. De sleutels liggen onder het kleed, de drinkbeker in de mand met openhaardhout, en de schoentjes in de pannenla in de keuken. Het duurt wat langer voordat we de deur uit zijn, maar het is wel een leuk spelletje.
maandag, november 20, 2006
Papa
Na vier dagen logeren bij opa en oma Engeland, een drukke week in Nederland en nog een paar dagen thuis, gingen we zaterdagnacht eindelijk Adam ophalen van het vliegveld. Om 11 uur 's avonds zette ik een slaperige warme Jasper in zijn autostoeltje, met aap in zijn handjes en speen in zijn mond. Jasper vond het wel spannend maar was na vijf minuten weer in slaap gezongen door het geluid van de auto en de regen en de hagel op de ruiten. En daar was hij dan eindelijk! Jas deed zijn slaperige oogjes open zodra hij hem hoorde en zat de hele weg naar huis te stralen van geluk. Papa is er weer!! Thuisgekomen snel weer naar bed met een beetje warme melk, maar om 7 uur was Jasper al klaarwakker. Hij wees meteen naar onze slaapkamer toen ik hem uit zijn bedje haalde. Was het echt gebeurd? Ja papa was echt thuis. De rest van de dag hebben de jongens alleen maar geknuffeld, gelachen en geslapen. We zijn weer compleet!
vrijdag, november 17, 2006
dinsdag, oktober 31, 2006
Pret
Het komende weekend is mijn tweede yoga weekend en daarna komen Jasper en ik naar Nederland. Dat betekent vooral dat ik deze week razend druk ben. Vandaag kreeg ik onverwachts nog een extra lading werk, en voor ik het wist had ik al ja gezegd. Toen Jas en ik na het eten naar boven gingen om in bad te gaan, schoot ik snel even achter de computer. Jas was druk aan het spelen en vond het wel prima. Eerst alle was uit de wasmand en op de grond. Ik dacht: laat maar even, dat ruimen we zo samen wel op. Toen vond hij een pak luiers en haalde een voor een alle luiers er uit. Mwoh, minder... maar ik moest echt even al die documenten goed opslaan. Toen gingen alle luiers in de wasmand. 'Breng maar naar je kamertje Jas' zei ik en hij luisterde ook nog. Dacht ik. Jasper tilde de wasmand vol luiers op en liep mijn werkkamer uit. Een minuut later herinnerde ik me ineens dat het bad inmiddels wel vol zou zijn. En dat was het ook. In het water dreven twintig luiers en Jasper keek er naar met een grote trotse glimlach. Hij had er ook nog twee wc rollen bij gegooid. Ja, ik had hem eigenlijk streng moeten toespreken, maar ik moest vooral heel hard lachen. Eigen schuld mama, had je maar op moeten letten.
vrijdag, oktober 27, 2006
Aap 3
Aap is nog steeds Jaspers trouwe companion. Maar een paar weken geleden raakte Aap 2 ineens zoek. Niet echt een drama want we hadden Aap 1 nog. Maar toch, het was zo'n geruststellend idee dat er twee Apen waren. Aap 2 was mee gegaan naar de creche en ook mee terug gekomen, dat wist ik zeker, maar ergens bij de voordeur spoorloos verdwenen. Ik bestelde meteen een nieuwe Aap want een Ezel stoot zich niet twee keer... Aap 3 was duidelijk familie van Aap 1, maar het verschil was toch wel erg groot. Aap 1 was door al het knauwen en knuffelen wat uitgedund en verkleurd. Aap 3 was een prachtige schone dikke Aap. What to do? Ik moest het er maar op wagen. Dus gisteren toen Jas naar de creche ging, deed ik Aap 3 in zijn tasje en Aap 1 legde ik op de bodem van de wasmand voor een wasbeurt. Jas had prima geslapen op de creche en dus leek mijn plan geslaagd. Toen ik 's avonds zijn melk ging maken, haalde ik Aap 3 tevoorschijn en nam hem mee naar boven. 'Kijk Jas', zei ik heel blij, 'Monkey is hier en melk!' Jas zat bij Adam op schoot in de werkkamer, met in zijn handjes Aap 1. Hij keek me heel verbaasd aan, keek naar zijn Aap en toen weer naar mij. Ik hield Aap 3 inmiddels achter mijn rug. Maar toch, hij had hem gezien en ik zag hem denken. Adam had het hele voorval gemist en zei: 'Guess what? Aap was kwijt, maar Jasper heeft hem gevonden hoor, hij lag helemaal op de bodem van de wasmand.'
Motor
Van verschillende kanten kreeg ik te horen: krijgen we een foto te zien van Jasper met zn helm? Ja dus, maar echt scherp kreeg ik m niet. Maar het blijft mooi om Jasper te zien spelen met zijn eigen motor, dat eigenlijk een autootje is. Zijn outfit heeft hij inmiddels zelf uitgebreid, afgekeken van papa. Wie een motor rijdt, heeft handschoenen nodig en laten er nou altijd sokken door ons huis slingeren. Op een dag wist Jasper een sok om zijn handje te krijgen en stond hij voor mijn neus te stampen met zijn voetjes omdat de andere sok om zijn andere handje moest. Dat is inmiddels een dagelijks ritueel. Handschoenen aan, helm op (heel even maar, want de helm zit ondanks alle pogingen van mama niet echt lekker) en als het kan ook nog een zonnebril. Snel op de motor en vroemmmmmmmm... En dan moet alles weer af en uit.
woensdag, oktober 25, 2006
Kiezen
Hier in huis komt de stilte nooit voor de storm maar altijd er na. Jasper was vier dagen huilerig, hangerig en plakkerig, en maar knauwen op zijn vuistjes. Slapen ging niet goed en eten al helemaal niet, er moest weer aan wat nieuwe kiezen gewerkt worden. Net nu we een weekendje naar de ouders van Adam gingen om de verjaardag van uncle Jake te vieren. Zaterdag zouden we eerst met zn drietjes naar Cambridge gaan om wat rond te struinen en lekker te lunchen. Daar kwam niet veel van terecht en van gezellige dagen bij opa en oma ook niet echt. In plaats daarvan liep ik het hele weekend met een zeurend kindje op mijn heup. Gisteren kon Jas de hele dag alleen maar nee schudden. Bij alles wat ik deed of zei of vroeg. Nee nee nee. Af en toe ging hij er bij liggen en keek me heel doordringend aan. Nee nee nee mama, snap je het dan niet? Uiteindelijk heb ik hem maar in bed gelegd, ik wist het ook niet meer. Hij was pas twee uurtjes wakker en ik verwachtte niet echt dat hij weer ging slapen. Maar dat deed hij wel, bijna drie uur achter elkaar. Heerlijk die stilte!
maandag, oktober 23, 2006
vrijdag, oktober 20, 2006
Helm
Jasper is een echt jongetje; helemaal gek op motors. Papa heeft een motor en iedere ochtend moeten we uit het raam kijken hoe hij wegrijdt. Als we aan het wandelen zijn dan speurt Jasper vanuit de buggy naar motors en als ik dan 'doh' hoor dan moet ik altijd even kijken waar de motor staat. Bij een motor hoort een helm en in de afgelopen maanden heeft Jas een kleine obsessie ontwikkeld met helmen. Adam heeft er een stuk of vier want om te paragliden heb je ook een helm nodig en Jas wil het liefst zo'n veel te grote helm van papa op zijn kleine blonde hoofdje en dan op zijn autootje zitten en broemmmmmm zeggen. Toen had ik een plan. Ik zou een helm voor hem gaan maken. Adam zei: maar we kunnen toch ook gewoon een helmpje voor hem kopen? Maar nee, zelf maken leek me veel leuker. En dus ging ik op een avond in de weer met papier maché en een ballon. Een paar dagen later knipte ik in Jaspers bijzijn de ballon in model en ik zag hem denken: het is een helm!!! Ja die wilde hij wel op zijn hoofdje, Jasper ging alvast zijn autootje halen. De helm paste maar bleef niet echt lekker zitten. Er moest schuimrubber in, en laten we nou ook nog een schuimrubberwinkel in Seaford hebben! Daarna nog een likje verf en nu heb ik ook maar bedacht om er een J op te schilderen en vlammen om m extra stoer te maken. Als Jasper m dan niet leuk vindt dan heb ik er in ieder geval zelf veel plezier aan beleefd!
donderdag, oktober 19, 2006
Zwemmen
Een paar weken geleden raakte ik op het strand aan de praat met een vrouw uit Portugal die ook in Seaford woont en een zoontje van dertien maanden heeft. Toen bleek dat we bij elkaar om de hoek wonen, besloten we om een keer af te spreken. Zo gezegd, zo gedaan. Vorige week gingen Jasper en ik op bezoek en Jas vond het geweldig want Cristina had de woonkamer omgetoverd tot speelparadijs voor de jongens en er lag een schaaltje vol met koekjes! Na die middag besloten we om een keer te gaan zwemmen met de jongens. Dat was afgelopen dinsdag. Jasper paste met zijn piepkleine billetjes nog in zijn babyzwembroekje maatje 68. Je zag hem denken: wat gebeurt er nu weer? Nee hij vond het niet leuk, de eerste vijf minuten dan. Daarna was het groot feest. Jas gaat als hij heel tevreden is soms spinnen als een poes. En dat deed hij in het zwembad, tot hilariteit van alle aanwezigen. Het aan en uitkleden in het kleine badhokje is minder leuk, maar we hebben toch afgesproken om iedere week te gaan.
zondag, oktober 15, 2006
vrijdag, oktober 13, 2006
Dino's
We hebben iets nieuws en het heet Dino's. Dino's is een soort speelparadijs in het sportcomplex bij ons om de hoek. Een hele grote zaal vol luchtkastelen en klimrekken en trapautootjes en wat al niet meer. Bijna alles is zacht en bouncy en fel gekleurd. Deze week waren Jasper en ik voor het eerst eens gaan kijken. Wat een feest! Normaal gaan we alleen naar het sportcomplex om naar het speeltuintje te gaan en Jas had al een paar traantjes gehuild toen we dat gewoon voorbij gelopen waren. 'Wacht maar,' zei ik steeds, 'ik heb een verrassing.' En toen liepen we dus samen die hal in, hand in hand. Oh my! Jasper sloeg (echt waar) een klein gelukskreetje en deed zijn handje voor zijn mond. Daar stond hij dan, in peuter heaven, te trappelen met zijn kleine voetjes. Lopen ging van enthousiasme niet meer en dus stak hij zijn armpjes omhoog en wees toen hij op mijn heup zat naar het grote luchtkasteel. Een uur en heel veel glijbanen en klimrekken en springkussens later vielen we allebei bijna om van vermoeidheid. Jasper sputterde niet eens tegen toen ik zijn schoentjes weer aan deed, maar volgende week gaan we zeker weer.
donderdag, oktober 12, 2006
Boeken
Ik kreeg een mailtje waarin stond: zeg, hou je wel een beetje je website bij. Uh ja, ik was er even niet. Het afgelopen weekend had ik het eerste deel van mijn kundalini yoga teacher training. Dat was leuk maar ik miste Jasper, die thuis verwend werd door papa en Lien, wel heel erg. Maandag wilde Jasper de hele dag alleen maar vastgehouden worden en toen ik hem achterliet op de creche huilde hij grote tranen. Dinsdag was alles weer back to normal en hadden we veel plezier samen. Ik moest naar Brighton om iets op te halen en al schuilende voor de regen ontdekten we de kinderbibliotheek. Honderden prentenboeken in grote bakken, niet op alfabetische volgorde maar gewoon om in te graaien. Een heel groot zacht vloerkleed en kleine bankjes om op te zitten. Jas ging steeds op pad om een nieuw boek te zoeken en klom dan heel tevreden terug op mijn schoot om het te bekijken. Ja boeken zijn leuk. Iedere avond voor het slapen lezen we nu het boek over aap die wel in bad wil maar niet naar bed, tot hij zo moe is van al het spelen dat hij vanzelf omvalt van de slaap.
dinsdag, oktober 10, 2006
maandag, oktober 09, 2006
dinsdag, oktober 03, 2006
Moe
Sommige dagen beginnen beter dan andere. Vanochtend begonnen we niet echt goed. Jasper werd huilend en hoestend wakker, wilde geen schone luier, niet zijn pyjamaatje uit, geen schone kleertjes aan, niet lachen naar mama en zelfs niet naar papa die slaperig om het hoekje kwam kijken. In de keuken probeerde ik pap te maken, met een huilend kindje aan mijn been. Toen viel hij ook nog want lopen gaat niet goed als je met het verkeerde been uit bed bent gestapt. Nog grotere tranen. Pas na een paar minuten zag ik dat mijn witte t'shirt een rode schouder had gekregen. Bloedneus? Nee tandje door zijn lip. Het bloed liep in kleine dracula stroompjes uit zijn mondje. Maar toen was er pap, met kaneel en banaan en een fles warme melk en kon de dag toch nog beginnen. Jasper kon eindelijk een beetje lachen en kijk aan: alle tandjes zaten er nog. Dat was dan weer een meevaller.
vrijdag, september 29, 2006
dinsdag, september 26, 2006
Papa
Adam is een week naar Turkije om daar een cursus te geven dus ik heb het extra druk. Dat maakt me niet echt uit, wel was ik bang dat Jasper zn papa erg zou missen en dat dat weer slapeloze nachten op zou leveren. Maar tot nu toe, en we zijn al halverwege, gaat het goed. Vrijdag hadden we Adam naar het station in Lewes gebracht om hem uit te zwaaien. Het leek me belangrijk dat Jas echt zou zien dat papa wegging. De jongens gaven elkaar nog een grote knuffel maar toen Adam aanstalte maakte om echt te vertrekken, begon Jasper heel hard te huilen. Niet leuk. Maar vijf minuten later, in de auto op weg naar huis, zat Jas alweer vrolijk te kletsen. Nu klimt hij iedere dag even op zijn kleine stoeltje zodat hij bij de vensterbank kan en dan wijst hij naar de foto van papa. Hadadahada! Dan zeg ik: geef papa maar een kus Jasper, en dan pakt hij het lijstje en hoor je heel zachtjes: smak. Zaterdag is Adam er weer en ik zie nu al uit naar het snoetje van Jasper als hij papa weer ziet, dat wordt de biggest smile.
maandag, september 25, 2006
Zoet
Jasper is dol op zijn eten, en op de stukjes appel die hij tussendoor krijgt, of ander fruit, of een soepstengel. Heerlijk. Snoepjes of zoutjes daar doen we niet echt aan. Maar regel is wel: als wij het eten waar Jasper bij is dan mag Jasper het ook. Tja... Gisteren kwam een vriendinnetje op bezoek en toen ik in de supermarkt was dacht ik: kom ik koop een keer koekjes. Hobnobs. Digestives met een laagje pure chocola. Dus toen wij een koekje namen bij de thee kreeg Jasper een klein stukje van de mijne. Oh oh. Hij was er eerst helemaal stil van, kauwde er niet eens op maar liet het gewoon in zijn mondje smelten. Toen begon hij te glunderen van het lachen en te trappelen met zijn voetjes. Met zijn mond nog vol wees hij op het pak koekjes. Maar nee, ik vond het wel genoeg en zette de koekjes in de keuken. Jas kreeg nog een kruimel en leek het wel goed te vinden. Maar een paar minuten later stond hij voor me en begon aan mijn been te trekken. Moet ik komen kijken? vroeg ik. Jaaaaa knikte Jasper. Hij pakte mijn hand en nam me mee naar de keuken. Waar waren die verdraaide koekjes? Ik zag hoe zijn oogjes de keuken rondspeurden, tot hij ineens het pak zag staan op het aanrecht. Da!!!! wees hij. Nu is Jasper op de creche en ik heb even theepauze, ik ga snel die koekjes opeten voor hij weer thuis is.
vrijdag, september 22, 2006
Stil
Jasper gaat nog steeds twee ochtenden in de week naar de creche. De eerste weken moest hij 's ochtends huilen als ik hem achterliet, dan bleef ik altijd in de gang staan wachten tot hij weer stil was en dat duurde nooit lang. Toch vond ik het altijd vervelend. Inmiddels vindt hij het wel prima. Ik krijg nog een grote knuffel als we net binnen zijn maar dan moet hij aan de slag met vriendjes en speelgoed. Gisteren toen ik hem op ging halen, had ik een gesprekje met een van de leidsters. Huilt hij veel? vroeg ik haar want soms kan Jas als hij wat moe is of honger heeft in de zeurstand gaan en dan blijft hij huilen, zonder traantjes, tot er een bordje eten voor zijn neus staat of hij eindelijk zijn oogjes dicht kan doen. Maar nee, hij huilde helemaal nooit. Spelen doet hij wel graag, vooral met de kindjes die iets groter zijn, en dat doet hij heel goed. Het is zo'n lief kindje, zei het meisje van de creche, maar hij is wel heel erg stil. Praat hij thuis veel? vroeg ze. Nou niet met veel woorden, maar hij kletst in zijn eigen taaltje de oren van mijn kop. Op de creche heeft hij alleen een cheeky little smile, maar geluid maakt hij nauwelijks. Hij is een beetje verlegen, zei ze, maar hij heeft het duidelijk wel naar zijn zin. Vandaar dat hij op weg naar huis altijd in de praatstand gaat, dan komt alles er in een keer uit.
dinsdag, september 19, 2006
Mooi
Jasper is zo gegroeid en het is mooi om naar hem te kijken. Hij speelt zo anders, zo geconcentreerd. Vorige week heeft hij van een tante van Adam een auto gekregen waar hij op kan zitten. Er zitten allerlei knopjes aan en een echt sleuteltje en als je daar aan draait, hoor je: vroeeemmmmm. Kan niet beter. Eerst moet de kofferbak open en zoekt Jasper belangrijke dingetjes bij elkaar die hij mee moet nemen: zijn drinkbeker, mama's telefoon, de afstandsbediening van de televisie. Kofferbak dicht, zitten en wegwezen. Dat wegwezen gaat nog niet echt lekker want hij heeft nog niet helemaal door wat hij met zn beentjes moet doen. Maar gewoon het stuurtje vasthouden en aan de knopjes zitten is al zo leuk. Af en toe staat hij even op, doet het kofferbakje weer open, bekijkt even zijn spulletjes, neemt een slokje water, en gaat dan weer zitten. Helemaal tevreden.
woensdag, september 13, 2006
Held
Als Adam 's avonds thuis komt van zijn werk dan hoort Jasper vaak de motor al aankomen. Je zou er zo een tekenfilm van kunnen maken. Zijn oortjes gaan bijna omhoog als hij het geluid hoort, dan blijft hij even heel stil staan: zou het, zou het? En als Adam dan de oprit oprijdt dan rent Jas naar mij toe en klimt bijna omhoog zodat hij uit het raam kan kijken. Jaaaa, het is papa!!! Als een superheld wordt hij onthaald. Half in tranen, half lachend rent hij naar de deur, valt vaak over wat speelgoed, krabbelt weer op. Papa is weer thuis!! Adam moet eerst zijn helm af en dan zijn motorpak uit. Maar Jasper kan echt niet wachten, hij staat te wiebelen op zijn beentjes, armpjes al in de lucht. En dan kan er eindelijk geknuffeld worden en gespeeld. Jasper kijkt reuze trots. Papa is een held.
woensdag, september 06, 2006
Haar
Na de Pluismuis foto kreeg ik van verschillende kanten te horen: wanneer gaat de schaar in dat haar? Nou ja! Wij waren helemaal verontwaardigd. Why???! zei Adam alleen maar. De schaar zetten in dat prachtige blondwitte krullenpluis is nog even ondenkbaar. 'Curly Locks', zeggen we tegen Jas en 'Angel Fluff'. Als de zon op zijn krullen schijnt dan lijkt het wel witgoud. Dat is kostbaar, dat kan je niet zomaar afknippen! Toen ik vorige week in de wachtkamer van het medisch centrum in een tijdschriftje zat te bladeren, viel mijn oog op een pagina vol fotootjes van kleine jongetjes met lang haar. Kan dit??? was de vraag. De meningen waren verdeeld, zo veel mag duidelijk zijn. Maar van ons mag het haar van Jasper nog wel even doorgroeien. Een echt kapsel dat is voor later en dan zal zijn haar vast dikker worden en ook donkerder. Maar nu heeft hij nog even engelenpluis.
dinsdag, september 05, 2006
Alfriston
Wij wonen aan de rand van Seaford, heel dicht bij de velden vol schapen. En op vijf minuten afstand (met de auto dan) ligt Alfriston, een van de mooiste dorpjes van Engeland. Via een achtbaan landweggetje kom je er en het is altijd even worstelen om op het parkeerplaatsje te komen want de hoofdstraat is eigenlijk niet breed genoeg om verkeer van twee kanten te laten komen. Bijna dagelijks gaan Jasper en ik die kant op om te spelen op ons favoriete veldje. Eerst lopen we een stukje langs de rivier en kijken naar de eendjes die schuilen in het riet en dan wandelen we verder naar het oude kerkje. Hier komen geen auto's, en alle mensen die we tegenkomen zijn altijd even vriendelijk. Er ligt een reusachtig grasveld, omgeven met hele hoge bomen en kleine houten bankjes. Ideaal! Jasper heeft er eindeloos ruimte om rond te rennen, steeds weer een andere kant op want hij ziet een hond, of een vogel, of een stokje om mee te spelen. We spelen verstoppertje achter een boomstam en zitten samen op een bankje. Dat is het nieuwste van het nieuwste: zitten. Jasper kan eindelijk gewoon even zitten. Op zijn kleine stoeltje, bij mama op schoot of op een bankje bij het kerkje in Alfriston. Niet te lang want er is nog een hoop te ontdekken!
maandag, september 04, 2006
zaterdag, september 02, 2006
Ja we zijn er nog...
... En we blijven voorlopig even hier. Mijn plan om over twee weken met Jasper naar Nederland te komen, heb ik even voor me uit geschoven. Even rust in de tent. De afgelopen weken waren gezellig en druk. Veel bezoek, Adam een week weg en een week op vakantie. In zes weken waren we maar een dag of tien gewoon met zn drietjes thuis, en alleen die nachten sliep Jasper echt goed en at hij zijn bordje leeg. Niet dat Jasper het niet gezellig vond maar wie wil er nou slapen als oma er is? En het is toch wel belangrijk dat hij goed slaapt, ook voor mijn eigen sanity. Ik begon weer een beetje te slaapwandelen overdag. Inmiddels zijn we weer back to normal: Jasper slaapt weer de hele nacht en eet zijn vingertjes op bij alle pap en pasta en fruithapjes. Ja, de komende weken doen we het even rustig aan. Geen bezoek en geen reisjes. Adam moet nog wel een week naar Turkije voor zijn werk... echt normal zal het wel nooit helemaal worden.
dinsdag, augustus 29, 2006
woensdag, augustus 23, 2006
maandag, augustus 21, 2006
Slim
Een paar dagen geleden raakte ik aan de praat met een mevrouw met een kleinkind van dezelfde leeftijd als Jasper. Haar kleindochter kon nog niet lopen maar al wel zo'n honderd verschillende woorden zeggen. Nee, Jasper is eerder andersom. Hij kan nu rennen maar zijn woordenschat bestaat vooral uit mooie klanken. En af en toe zegt hij: kijken. En dan wijst hij ergens naar. Maar gisteren ontdekte ik ineens dat hij wel de betekenis van heel veel woorden kent. Ik was op zoek naar de autosleutels, what's new, en zei tegen Jasper: where are the car keys? Jasper snapte het precies, hij begon echt rond te kijken en wees ineens: Da! En ja daar lagen ze. 's Avonds toen ik zijn eten aan het klaarmaken was, zei ik: pak maar vast je slabbertje en een lepeltje, en toen deed hij dat. Nou ja, hij pakte zijn slabje, waar hij bij kon, en wees toen op de bestekla. Maar toch, hij snapte het precies! Ik vind het een wonder. En ondertussen geniet ik nog maar even van al die mooie geluidjes die hij maakt, want als hij echt gaat praten dan houdt hij, denk ik, nooit meer op!
donderdag, augustus 17, 2006
Thuis
Mijn nieuwe motto is: vakantie is leuk, maar thuis is het nog veel leuker. Ja het was lekker om even weg te zijn, en om Adam de hele dag bij ons te hebben. Maar de dagen draaien toch nog gewoon om eten, slapen, melk, luiers voor Jasper. En eten en slapen doet hij beter thuis als alles gewoon rustig is. Maar het was ook bijzonder: onze eerste vakantie met zn drietjes. Het was geen vakantie met lange luie dagen in de zon, maar meer eentje met mooie momenten: Jasper die zn papa weer zag op het vliegveld in Geneve. Hand in hand met Jasper op de loopband staan. Nog een keer, nog een keer! Hij bleef maar wijzen, dus toen zijn we nog maar een keertje terug gegaan en nog een keer. Boven op een berg in de Alpen in een piepklein speeltuintje met zn drietjes op de wipwap. Picknicken in het gras. 's Avonds met Adam wijntjes drinken en uitkijken over de bergen, Jasper in slaap in het campingbedje. En dinsdag gewoon weer thuis, Jasper helemaal blij en ik ook. De reiziger in mij heeft wortel geschoten!
maandag, augustus 07, 2006
Uitgerust
Jasper heeft de hele nacht geslapen! En ik lag al om 9 uur in bed dus ik ben ook weer helemaal uitgerust. Klaar om op vakantie te gaan. Tot over een week!
zondag, augustus 06, 2006
Moe
Moe? Uitgeput! Zowel Jasper als zijn moeder. Adam is sinds dinsdag weg voor zijn werk en Jasper heeft daarna geen goeie nacht meer gehad. Soms kan ik echt niet meer bedenken wat er aan de hand is. Mist hij zijn papa? Komt er weer een kies door? Wordt hij onrustig van bezoek in huis? Of heeft hij toch last van die mmr-inenting. Ondertussen blijf ik maar troostsen: stil maar kindje, stil maar, mama is bij jou. Gisteren kreeg hij ook een beetje koorts en heb ik de dokter gebeld (waarom is het altijd weekend als ik een dokter wil spreken, en duurt het eindeloos voordat ik er eentje aan de lijn heb?) die zei meteen: dat komt van de inenting. Het mazelen-deel van het vaccin begint pas na zeven dagen te werken waardoor kindjes huilerig en koortsig worden, juist ja. Kan een dag of drie duren en nu hoop ik maar dat het dinsdag weer beter gaat want dan gaan Jasper en ik samen op wereldreis. Eerst met het openbaar vervoer naar Gatwick en dan met het vliegtuig helemaal naar Geneve waar Adam ons op komt halen.
zaterdag, augustus 05, 2006
vrijdag, augustus 04, 2006
Pech
Gisteren hadden we weer een klein drama, hoewel... het was meer een avontuur. Marieke en Maaike waren in Brighton de hele dag en Jasper en ik gingen aan het einde van de middag ook die kant op. Jasper zou een paar uur bij Jake en Amanda gaan slapen zodat wij een avondje ouderwets uit eten konden. Leuk! So far so good. Jasper was vooral blij om uncle Jake te zien, nu hij al een paar dagen zijn papa moet missen en vond het prima dat wij hem daar achterlieten. Wij dronken een glaasje champagne in Hotel Du Vin en aten daarna heerlijk bij Carluccio's. Rond een uur of 11 haalde ik Jasper weer uit zijn logeerbedje en reden we met zn viertjes terug naar Seaford. Jasper vond het reuze spannend allemaal. Zo laat nog op en in de auto en dan ook nog met zulk leuk gezelschap! Maar toen deed de auto ineens raar... Lekke band? Snel gestopt langs de weg en de auto bestudeerd, nee de banden waren nog heel, maar er hing wel een buis los onder de auto. Oeps. Daar stonden we dan met zn viertjes langs de weg, Jasper in zijn dekentje gewikkeld, met big smile. Gelukkig sprong Jake meteen in de auto, met grote zaklamp, wist een krik tevoorschijn te toveren en lag binnen no time onder de auto om de gebroken uitlaatpijp met schoenveters aan de auto vast te binden. Een uur later konden we heel voorzichtig weer verder rijden. Met knetterend kabaal! Inmiddels is de auto weer gemaakt en Jasper weer een beetje bijgekomen. Jake was al een held maar is nu helemaal Super Uncle Jake!
donderdag, augustus 03, 2006
Box
De box is weg. Jasper en de box waren nooit echt een goeie combinatie. Toen hij nog niet kon kruipen was het nog wel even leuk, maar daarna begon hij na een paar minuten al aan de spijlen te rammelen. Hallo, kom me eens halen! Adam noemde de box Jasper's cage, dat hielp ook niet echt. Het was wel handig opruimen. 's Avonds gooide ik alle blokken in een doos en al het zachte speelgoed in de box en dan was het huis na vijf minuten weer netjes. Maar nu heb ik m echt weggehaald en HUIS neergezet. Dat is nog eens leuk verstoppertje spelen. Af en toe ben ik mijn kindje kwijt en dan zeg ik: Huh, waar is Jasper? Dan hoor ik een klein jongens lachje en steekt er ineens een hoofdje uit een raampje of een deurtje.
maandag, juli 31, 2006
Groot
Na een paar zware weken: keelontsteking, een eerste kies door, verkouden en zijn mazelen inenting is Jasper ineens groot geworden. Ik loop de hele dag achter hem aan, vang hem af en toe op als een klimpartij niet helemaal lukt en mis hem soms net, zodat hij schrikt of zichzelf pijn doet en ik moet sussen en troosten. Ik hoor mezelf steeds zeggen: Nee Jasper. Voorzichtig Jas. Niet daar Jaspertje. We spelen verstoppertje, dansen door de kamer en eten samen van één bord. Ja eten moet ineens anders. Wat ik eet, dat wil Jasper ook eten. En dan zelf in zijn mond stoppen. Dus vanavond hebben we allemaal gehaktballetjes (naar recept van oma) gegeten met tomatensaus. Jasper, met een klein vorkje in zijn ene hand en een lepeltje in de andere, zat te glunderen van plezier. Lekkerrrr! Praten gaat ook ineens heel anders. Zonder woorden maar met heel veel klanken en expressie. Toen ik hem vandaag ophaalde van de creche was Adam thuis en stond de motor in de voortuin. Woooh! riep Jasper toen hij m zag staan. Hada hada! Handjes in de lucht, ogen wijd open, hij wist precies wat de motor betekende: papa was thuis. Snel naar binnen, met grote stappen de huiskamer in, recht op papa af voor een knuffel. Groot groot kind.
zondag, juli 30, 2006
Moe
Vandaag had Adam voor het eerst in twee weken een dagje vrij. Leuk hoor dat mooie weer maar ik zie mijn lief nauwelijks en Jasper begon zijn vader echt te missen. Als we aan het einde van de dag de motor op de oprit hoorden dan liep Jasper steeds vliegensvlug naar de deur. Half lachend, half in tranen. Waar was je nou?? Vandaag hadden we eindelijk weer een echte family day. Zoals het hoort op zondag. We zijn gaan wandelen en hebben in een oude dorpspub geluncht en daarna in het gras gelegen en gespeeld. Jaspers middagslaapje van twee uur was er een beetje bij ingeschoten. Hij had een half uurtje in de auto geslapen, maar daar redt hij het niet mee. Dus om vijf uur kwamen de tranen en met heel veel moeite heb ik bedtijd nog een beetje kunnen rekken. Maar om kwart voor 6 had hij zelf aap en speen gepakt en stond hij bij zijn bedje te wachten, hoofdje tegen de spijlen. Mag ik nou eindelijk slapen?
zaterdag, juli 29, 2006
woensdag, juli 26, 2006
maandag, juli 24, 2006
Kijken
Jasper kan de mooiste geluidjes maken, maar de vraag is wat hij van al dat Nederlands en Engels gaat maken dat hij steeds van ons hoort. Ik heb een boek gelezen over tweetalig opvoeden en hier en daar om advies gevraagd. Van de meeste kanten hoor ik dat ik Nederlands moet praten, altijd, en Adam Engels. Maar dat lukt me niet, en dat wil ik ook niet. Als Adam thuis is, praat ik gewoon Engels en ook als we out and about zijn. Maar als we echt samen zijn, en dat is natuurlijk vaak, dan praat ik Nederlands en ik hoop maar dat hij daar ook iets van gaat bakken. Een paar dagen terug kwam hij ineens met een echt woordje. Hoera! En het was een Nederlands woordje. Kijken, zei hij ineens. En daarna nog een keer: kijken. Ik vond het maar een raar woordje, hoe komt hij daar nou bij? Maar toen realiseerde ik me dat ik dat woord heel vaak tegen hem zeg. Moet je kijken Jasper, een vlinder. Kijk Jas, de poes is in de tuin. Enzovoorts. En kijken is natuurlijk ook niet zo heel ver van zijn favoriete klanken vandaan: koediekoediekoe en kaikaikai. Kijk, het wordt nog wel wat met dat Nederlands!
donderdag, juli 20, 2006
Jasper Oliver
Deze foto emailde oma Engeland vandaag: It is hardly suprising that 'Monkey' means so much when he has been protecting Jasper for so long!!!!
woensdag, juli 19, 2006
Apenkooien
Vroeger op de lagere school deden we in de laatste gymles voor de vakantie altijd apenspel, ook wel apenkooien. Dan was het altijd feest. Alle toestellen en klimrekken en de ringen en de touwen vulden dan de gymzaal en wij mochten rennen, spelen, klimmen. Zo was het de afgelopen dagen ook voor Jasper. Twee weken geleden kregen wij een garderobekast van de oma van Adam en daarmee begon de chaos. Het was tijd om de logeerkamer op te doeken en om te bouwen tot werkkamer (geen zorgen, er kan nog steeds gelogeerd worden!). Na de ikea-run kon ik ook mijn nieuwe bureaublad bestellen en toen kon de interne verhuizing beginnen. Chaos!! Het bed was al weg, de klerenkast stond er al, nu moest de computer vast naar boven met het oude bureau zodat beneden de nieuwe boekenkast opgezet kon worden. Toen moest de boekenkast uit de slaapkamer naar de werkkamer, en het bureautje uit de oude logeerkamer naar de slaapkamer. Maar het leek nog nergens op; overal lagen boeken, kleren, dekbedden, kussens en matrassen. Ik bleef maar sjouwen met stapeltjes dit en dat. Maar Jasper vond het prachtig! Klimmen, klauteren, spelen! Hij klom zelfs op een onbewaakt moment het keukentrapje op en stond op het bovenste treetje met zijn armpjes in de lucht. Joegheee! Apenkooien, dat is toch het mooiste wat er is!
zaterdag, juli 15, 2006
Aap, vervolg
Het verhaaltje van aap was nog niet helemaal uit. Jasper had zijn nieuwe aap met even veel liefde in zijn armpjes gesloten (bij aap 1 waren de pootjes favoriet om op te kauwen, maar bij aap 2 bleken de oren lekkerder). Maar Adam en ik konden er allebei nog niet aan. 's Avonds zeiden we tegen elkaar: maar waar is aap dan? Zou het wel goed met hem gaan? Aap was in korte tijd echt onderdeel geworden van ons gezinnetje. En er was dan wel een nieuwe aap, het voelde toch niet helemaal compleet. Toen ik weer in Brighton was, bleef ik overal zoeken. Misschien had iemand aap wel gevonden en in de etalage gezet. Ik zag het zo voor me. Maar ik zag m nergens. Donderdagavond op het strand vertelden we het verhaal van aap aan vrienden en vooral de stellen zonder kinderen vonden het hilarisch. Maakten wij ons vroeger druk om de wereldpolitiek, nu waren onze problemen van een hele andere aard. Maar toen Jasper demonstratief zijn nieuwe aap omhelsde, snapte iedereen het. Aap is echt heel erg belangrijk. En vandaag kreeg het verhaal van aap dan toch nog een happy end, als in een mooi sprookje. Adam's telefoon ging en ik hoorde hem zeggen: Echt waar? Geweldig! Wat een goed nieuws!! Ik probeerde te bedenken wie het kon zijn, was er een kindje geboren? Nee, het was Taz, ze had aap gevonden! Hij zat op de toonbank van een juice barretje in de Lanes. Iemand had m op straat gevonden en daar afgegeven, en al die tijd zat hij al te wachten. Jasper snapte er niet veel van maar Adam en ik sprongen een gat in de lucht. We zijn weer compleet, en we hebben nu zelfs een reserve aap.
donderdag, juli 13, 2006
Feestje
Vanavond hadden we een klein feestje op het strand, om te vieren dat we weer allemaal beter zijn, en dat het zomer is. Jasper had vanmorgen op de creche anderhalf uur geslapen en toen laat in de middag nog twee uur dus hij was er helemaal klaar voor. Zijn eerste avondje uit. We hadden zijn kleine speeltentje meegenomen, schapenvellen om op te liggen, de oude kruiwagen om vuur in te maken en de hele grote paella pan van Goof. En zo zaten we met een man of vijftien paella te eten van plastic bordjes bij de zonsondergang. Jasper vond het prachtig en zat de hele avond te kletsen tegen zichzelf en te lachen naar iedereen. Na het eten werd ik wel een beetje onrustig. Het was al negen uur en Jasper ligt altijd, maar dan ook echt altijd, om 7 uur in bed. We moesten maar eens gaan. Maar vriendinnetje Emma, met dochter Flo van drie, zei: "Van Jasper hoef je nog niet te gaan hoor, hij vermaakt zich prima." En dat was ook zo. Jas zat al een half uur te spelen met een leeg bierflesje en kleine kiezeltjes. Steeds als hij een steentje in het flesje kreeg, begon hij te kirren van plezier. Regelmaat is mooi maar die mag ook af en toe verbroken worden. En het was zo'n mooie avond. Tot de zon echt onder was en het een beetje koud begon te worden en Jasper echt in zijn oogjes begon te wrijven. Toen was het tijd om te gaan. Thuis snel een pyjamaatje aan en nog wat warme melk. Maar halverwege de fles was Jasper al vertrokken.
dinsdag, juli 11, 2006
Back to normal
Na twee weken ziek, zwak en misselijk zijn we weer een beetje back to normal. Jasper liep na 24 uur antibiotica weer op zijn kleine houten beentjes en begon een ware eet-marathon. Nog een rijstwafel, nog een stuk brood, nog een beetje banaan, na reusachtige borden vol eten ook nog een toetje en de eerste nacht zelfs vier flessen melk. Dat ingevallen buikje puilde een dag later weer uit. Maar toen kreeg ik de buikgriep waar Jasper mee begonnen was. Zeven dagen later en vier kilo lichter kon ik voorzichtig weer een beetje eten... en toen begon Adam. Marieke liet zich niet afschrikken en kwam gewoon een weekendje over en at haar bordje eten in de andere kamer. En nu zijn we allemaal weer gezond en blijft het huis hopelijk voorlopig even bug free.
maandag, juli 10, 2006
vrijdag, juli 07, 2006
Aap
Het ene drama was nog niet voorbij of een nieuw drama diende zich al aan. Het was er eentje die we al lang aan hadden zien komen: ooit op een dag zouden we aap verliezen, Jaspers beste vriend. En ooit was woensdag. Jas is zo gehecht aan aap dat hij 's nachts moet huilen als hij m niet kan vinden. En altijd als we zijn kamertje inlopen en hij ziet aap liggen dan strekt hij zijn armpjes uit en maakt hele lieve geluidjes. Als ik hem dan in bed leg dan drukt hij eerst aap tegen zich aan, pootje tegen zijn neus. (Aap stinkt, maar dat is een heel ander verhaal.) Woensdag waren we met zn drietjes in Brighton en bij wijze van uitzondering mocht aap ook mee omdat Jasper dan in de buggy kon slapen, zonder aap is dat een stuk moeilijker. Adam was wat dingetjes aan het doen en Jasper en ik zaten in een cafeetje. Heel gezellig, tot ik ineens dacht: waar is aap??? Oh hell, hij was uit het wagentje gevallen. Maar wanneer? Ik was al een uur aan het rondslenteren en was winkel in winkel uit gegaan. Razendsnel de hele route terug gelopen... heeft u een aap gevonden? Toen ik Adam een uur later weer zag, liep het zweet over mijn rug. Ik had overal gezocht en aap niet gevonden. Ergens hoopte ik dat Adam heel relaxed zou zijn en dat hij zou zeggen: tough luck. Maar nee, hij raakte ook in paniek. Nog een keer de hele route gelopen. Ik was ondertussen ook al vier kinderwinkels in geweest voor een nieuwe aap. Eentje had de grotere broer van aap, maar nee daar ging Jasper niet in trappen. Na twee uur hebben we de zoektocht gestaakt en zijn we terug naar de auto gelopen. In de lift van de parkeergarage stond een moeder met haar kindje in de buggy. Nee hij had aap niet, maar wel een ander afgeragd beertje. Ik vertelde haar dat aap kwijt was en ze nam het probleem heel serieus. Wat voor aap was het? Was het een merkaap? Ja, het was een Jellycat, gekocht in Brighton vorig jaar maar nu nergens meer te vinden. Maar deze moeder wist nog wel een winkeltje, helemaal aan het andere einde van de stad waar ze Jellycat speelgoed verkochten, daar moesten we maar gaan kijken. Nog een half uur later hadden we eindelijk die winkel gevonden, en ja er lag een enorme mand met knuffelbeesten, allemaal van Jellycat, mijn hart ging sneller kloppen... En helemaal op de bodem tussen tijgers en beren lag een nieuwe aap. Thank God!!! Nu moesten we aap alleen nog een beetje verfomfaaien, want deze was wel heel erg nieuw. Eerst maar even te heet wassen en daarna nog een uurtje in de droger, aan zijn pootjes trekken en zijn koppie een beetje indrukken. Trapte Jasper er in? Helemaal. Hij sloot aap in zijn armen, snoof aan zijn pootje en begon er driftig op te kauwen. Over een week stinkt deze aap ook.
donderdag, juli 06, 2006
zondag, juli 02, 2006
Zieker
Op zaterdag, al sinds donderdagmiddag zonder eten en melk, werd Jasper nog zieker. Adam was aan het werk en Jasper en ik lagen al de hele morgen op de grond op het kussen. Hij wilde alleen maar slapen als ik er ook was, heel dichtbij. Ineens raakte hij helemaal overstuur en begon te brullen! Ik kreeg hem niet stil, met geen mogelijkheid. Na een half uur besloot ik toch maar de dokter te bellen: mijn kindje had pijn! Pas nog een uur later kreeg ik de dokter te pakken, Jasper was net in slaap gevallen na anderhalf uur non stop krijsen. We mochten langskomen en toen de dokter met zijn zaklampje in Jaspers huilmondje scheen, zei hij: ochgot, hij heeft keelontsteking. Tonsillitis. Rood met witte stippen. Antibiotica en paracetamol en veel water. Dat ging allemaal redelijk goed. Tot middernacht, toen begon hij weer te brullen. Non stop, zijn hele lijfje was rood en stijf van de stress, hij had zo veel pijn. Nog maar een keer de hulplijn gebeld. De dokter zou me meteen terugbellen. Maar na driekwartier besloten Adam en ik dat we naar het ziekenhuis zouden rijden. Dit was echt niet goed. In de auto viel Jasper in slaap in mijn arm. Wat is dat toch met kindjes en auto's? Toen hebben we maar een blokje omgereden en thuis toch nog de dokter aan de lijn gekregen. Die zei: och ja, dat doet ook verschrikkelijk pijn. Vriendelijke man. Vanmiddag begon de antibiotica een beetje te werken en kwam er weer wat leven in mijn kleine mannetje. Hij hield een stukje brood binnen, en een slokje melk, en later nog een hele fles. Nu moeten we allemaal een beetje bijkomen en bijslapen en ja we weten wel dat kindjes ziek worden, dat hoort erbij, maar de eerste keer echt ziek is toch wel horror.
vrijdag, juni 30, 2006
Ziek
Na vijf nachten slecht slapen en 24 uur niks eten, geen hap, en geen melk, alleen kleine slokjes water, werd Jasper echt ziek. Gisteravond kwam alles er uit, van alle kanten. Drie keer hebben we alles verschoond, jaspers pyjamaatje, mijn kleren, slaapzakje enz. Toen heb ik m maar gewoon in zijn blootje met alleen een luiertje in bed genomen bij me, op een grote handdoek. Mijn sterke kindje was ineens helemaal floppy. Te moe om te slapen en te slap om te bewegen, en dus lagen we daar maar. Toen hij 's nachts met grote tranen wakker werd, hebben we toch maar melk voor hem gemaakt, maar ook die fles kwam er meteen weer uit. De wasmachine en de droger hadden inmiddels overuren gedraaid en dus was er weer een warm schoon slaapzakje en lakentje voor op bed. Nu is het bijna half 12 en Jas slaapt nog steeds. Ik heb het grote ronde kussen van de stoel op de grond gelegd, een soort bakje om in te slapen. En daar ligt hij nu al uren met aap en zijn drinkbeker met water. En steeds als hij wakker wordt, trekt hij zelf zijn speentje uit zijn mond om een beetje te drinken.
Abonneren op:
Posts (Atom)