Toen ik zwanger was, vond ik het maar onzin: een babykamer. Een babietje dat net uit de buik komt, heeft toch geen eigen kamertje nodig? Dat leek me zo alleen. Bovendien hadden we alleen een heel klein en koud kamertje in ons appartementje aan zee. Maar inmiddels hebben we een eigen huis en slaapt Jasper 's nachts alleen. In het mooiste kamertje van het hele huis. Het is een klein strandhutje geworden. Met zandkleurige muren en een grote zon aan het plafond. De houten vloer is blauw wit gestreept zoals de strandstoelen op het strand van Brighton. Er zijn matrozen en schelpen en bootjes en er is een visnet voor al zijn knuffelbeesten. Jasper en ik zijn er ook vaak overdag omdat de rest van het huis nog zo'n bende is. En omdat het zo mooi geworden is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten