Na een paar zware weken: keelontsteking, een eerste kies door, verkouden en zijn mazelen inenting is Jasper ineens groot geworden. Ik loop de hele dag achter hem aan, vang hem af en toe op als een klimpartij niet helemaal lukt en mis hem soms net, zodat hij schrikt of zichzelf pijn doet en ik moet sussen en troosten. Ik hoor mezelf steeds zeggen: Nee Jasper. Voorzichtig Jas. Niet daar Jaspertje. We spelen verstoppertje, dansen door de kamer en eten samen van één bord. Ja eten moet ineens anders. Wat ik eet, dat wil Jasper ook eten. En dan zelf in zijn mond stoppen. Dus vanavond hebben we allemaal gehaktballetjes (naar recept van oma) gegeten met tomatensaus. Jasper, met een klein vorkje in zijn ene hand en een lepeltje in de andere, zat te glunderen van plezier. Lekkerrrr! Praten gaat ook ineens heel anders. Zonder woorden maar met heel veel klanken en expressie. Toen ik hem vandaag ophaalde van de creche was Adam thuis en stond de motor in de voortuin. Woooh! riep Jasper toen hij m zag staan. Hada hada! Handjes in de lucht, ogen wijd open, hij wist precies wat de motor betekende: papa was thuis. Snel naar binnen, met grote stappen de huiskamer in, recht op papa af voor een knuffel. Groot groot kind.
maandag, juli 31, 2006
zondag, juli 30, 2006
Moe
Vandaag had Adam voor het eerst in twee weken een dagje vrij. Leuk hoor dat mooie weer maar ik zie mijn lief nauwelijks en Jasper begon zijn vader echt te missen. Als we aan het einde van de dag de motor op de oprit hoorden dan liep Jasper steeds vliegensvlug naar de deur. Half lachend, half in tranen. Waar was je nou?? Vandaag hadden we eindelijk weer een echte family day. Zoals het hoort op zondag. We zijn gaan wandelen en hebben in een oude dorpspub geluncht en daarna in het gras gelegen en gespeeld. Jaspers middagslaapje van twee uur was er een beetje bij ingeschoten. Hij had een half uurtje in de auto geslapen, maar daar redt hij het niet mee. Dus om vijf uur kwamen de tranen en met heel veel moeite heb ik bedtijd nog een beetje kunnen rekken. Maar om kwart voor 6 had hij zelf aap en speen gepakt en stond hij bij zijn bedje te wachten, hoofdje tegen de spijlen. Mag ik nou eindelijk slapen?
zaterdag, juli 29, 2006
woensdag, juli 26, 2006
maandag, juli 24, 2006
Kijken
Jasper kan de mooiste geluidjes maken, maar de vraag is wat hij van al dat Nederlands en Engels gaat maken dat hij steeds van ons hoort. Ik heb een boek gelezen over tweetalig opvoeden en hier en daar om advies gevraagd. Van de meeste kanten hoor ik dat ik Nederlands moet praten, altijd, en Adam Engels. Maar dat lukt me niet, en dat wil ik ook niet. Als Adam thuis is, praat ik gewoon Engels en ook als we out and about zijn. Maar als we echt samen zijn, en dat is natuurlijk vaak, dan praat ik Nederlands en ik hoop maar dat hij daar ook iets van gaat bakken. Een paar dagen terug kwam hij ineens met een echt woordje. Hoera! En het was een Nederlands woordje. Kijken, zei hij ineens. En daarna nog een keer: kijken. Ik vond het maar een raar woordje, hoe komt hij daar nou bij? Maar toen realiseerde ik me dat ik dat woord heel vaak tegen hem zeg. Moet je kijken Jasper, een vlinder. Kijk Jas, de poes is in de tuin. Enzovoorts. En kijken is natuurlijk ook niet zo heel ver van zijn favoriete klanken vandaan: koediekoediekoe en kaikaikai. Kijk, het wordt nog wel wat met dat Nederlands!
donderdag, juli 20, 2006
Jasper Oliver
Deze foto emailde oma Engeland vandaag: It is hardly suprising that 'Monkey' means so much when he has been protecting Jasper for so long!!!!
woensdag, juli 19, 2006
Apenkooien
Vroeger op de lagere school deden we in de laatste gymles voor de vakantie altijd apenspel, ook wel apenkooien. Dan was het altijd feest. Alle toestellen en klimrekken en de ringen en de touwen vulden dan de gymzaal en wij mochten rennen, spelen, klimmen. Zo was het de afgelopen dagen ook voor Jasper. Twee weken geleden kregen wij een garderobekast van de oma van Adam en daarmee begon de chaos. Het was tijd om de logeerkamer op te doeken en om te bouwen tot werkkamer (geen zorgen, er kan nog steeds gelogeerd worden!). Na de ikea-run kon ik ook mijn nieuwe bureaublad bestellen en toen kon de interne verhuizing beginnen. Chaos!! Het bed was al weg, de klerenkast stond er al, nu moest de computer vast naar boven met het oude bureau zodat beneden de nieuwe boekenkast opgezet kon worden. Toen moest de boekenkast uit de slaapkamer naar de werkkamer, en het bureautje uit de oude logeerkamer naar de slaapkamer. Maar het leek nog nergens op; overal lagen boeken, kleren, dekbedden, kussens en matrassen. Ik bleef maar sjouwen met stapeltjes dit en dat. Maar Jasper vond het prachtig! Klimmen, klauteren, spelen! Hij klom zelfs op een onbewaakt moment het keukentrapje op en stond op het bovenste treetje met zijn armpjes in de lucht. Joegheee! Apenkooien, dat is toch het mooiste wat er is!
zaterdag, juli 15, 2006
Aap, vervolg
Het verhaaltje van aap was nog niet helemaal uit. Jasper had zijn nieuwe aap met even veel liefde in zijn armpjes gesloten (bij aap 1 waren de pootjes favoriet om op te kauwen, maar bij aap 2 bleken de oren lekkerder). Maar Adam en ik konden er allebei nog niet aan. 's Avonds zeiden we tegen elkaar: maar waar is aap dan? Zou het wel goed met hem gaan? Aap was in korte tijd echt onderdeel geworden van ons gezinnetje. En er was dan wel een nieuwe aap, het voelde toch niet helemaal compleet. Toen ik weer in Brighton was, bleef ik overal zoeken. Misschien had iemand aap wel gevonden en in de etalage gezet. Ik zag het zo voor me. Maar ik zag m nergens. Donderdagavond op het strand vertelden we het verhaal van aap aan vrienden en vooral de stellen zonder kinderen vonden het hilarisch. Maakten wij ons vroeger druk om de wereldpolitiek, nu waren onze problemen van een hele andere aard. Maar toen Jasper demonstratief zijn nieuwe aap omhelsde, snapte iedereen het. Aap is echt heel erg belangrijk. En vandaag kreeg het verhaal van aap dan toch nog een happy end, als in een mooi sprookje. Adam's telefoon ging en ik hoorde hem zeggen: Echt waar? Geweldig! Wat een goed nieuws!! Ik probeerde te bedenken wie het kon zijn, was er een kindje geboren? Nee, het was Taz, ze had aap gevonden! Hij zat op de toonbank van een juice barretje in de Lanes. Iemand had m op straat gevonden en daar afgegeven, en al die tijd zat hij al te wachten. Jasper snapte er niet veel van maar Adam en ik sprongen een gat in de lucht. We zijn weer compleet, en we hebben nu zelfs een reserve aap.
donderdag, juli 13, 2006
Feestje
Vanavond hadden we een klein feestje op het strand, om te vieren dat we weer allemaal beter zijn, en dat het zomer is. Jasper had vanmorgen op de creche anderhalf uur geslapen en toen laat in de middag nog twee uur dus hij was er helemaal klaar voor. Zijn eerste avondje uit. We hadden zijn kleine speeltentje meegenomen, schapenvellen om op te liggen, de oude kruiwagen om vuur in te maken en de hele grote paella pan van Goof. En zo zaten we met een man of vijftien paella te eten van plastic bordjes bij de zonsondergang. Jasper vond het prachtig en zat de hele avond te kletsen tegen zichzelf en te lachen naar iedereen. Na het eten werd ik wel een beetje onrustig. Het was al negen uur en Jasper ligt altijd, maar dan ook echt altijd, om 7 uur in bed. We moesten maar eens gaan. Maar vriendinnetje Emma, met dochter Flo van drie, zei: "Van Jasper hoef je nog niet te gaan hoor, hij vermaakt zich prima." En dat was ook zo. Jas zat al een half uur te spelen met een leeg bierflesje en kleine kiezeltjes. Steeds als hij een steentje in het flesje kreeg, begon hij te kirren van plezier. Regelmaat is mooi maar die mag ook af en toe verbroken worden. En het was zo'n mooie avond. Tot de zon echt onder was en het een beetje koud begon te worden en Jasper echt in zijn oogjes begon te wrijven. Toen was het tijd om te gaan. Thuis snel een pyjamaatje aan en nog wat warme melk. Maar halverwege de fles was Jasper al vertrokken.
dinsdag, juli 11, 2006
Back to normal
Na twee weken ziek, zwak en misselijk zijn we weer een beetje back to normal. Jasper liep na 24 uur antibiotica weer op zijn kleine houten beentjes en begon een ware eet-marathon. Nog een rijstwafel, nog een stuk brood, nog een beetje banaan, na reusachtige borden vol eten ook nog een toetje en de eerste nacht zelfs vier flessen melk. Dat ingevallen buikje puilde een dag later weer uit. Maar toen kreeg ik de buikgriep waar Jasper mee begonnen was. Zeven dagen later en vier kilo lichter kon ik voorzichtig weer een beetje eten... en toen begon Adam. Marieke liet zich niet afschrikken en kwam gewoon een weekendje over en at haar bordje eten in de andere kamer. En nu zijn we allemaal weer gezond en blijft het huis hopelijk voorlopig even bug free.
maandag, juli 10, 2006
vrijdag, juli 07, 2006
Aap
Het ene drama was nog niet voorbij of een nieuw drama diende zich al aan. Het was er eentje die we al lang aan hadden zien komen: ooit op een dag zouden we aap verliezen, Jaspers beste vriend. En ooit was woensdag. Jas is zo gehecht aan aap dat hij 's nachts moet huilen als hij m niet kan vinden. En altijd als we zijn kamertje inlopen en hij ziet aap liggen dan strekt hij zijn armpjes uit en maakt hele lieve geluidjes. Als ik hem dan in bed leg dan drukt hij eerst aap tegen zich aan, pootje tegen zijn neus. (Aap stinkt, maar dat is een heel ander verhaal.) Woensdag waren we met zn drietjes in Brighton en bij wijze van uitzondering mocht aap ook mee omdat Jasper dan in de buggy kon slapen, zonder aap is dat een stuk moeilijker. Adam was wat dingetjes aan het doen en Jasper en ik zaten in een cafeetje. Heel gezellig, tot ik ineens dacht: waar is aap??? Oh hell, hij was uit het wagentje gevallen. Maar wanneer? Ik was al een uur aan het rondslenteren en was winkel in winkel uit gegaan. Razendsnel de hele route terug gelopen... heeft u een aap gevonden? Toen ik Adam een uur later weer zag, liep het zweet over mijn rug. Ik had overal gezocht en aap niet gevonden. Ergens hoopte ik dat Adam heel relaxed zou zijn en dat hij zou zeggen: tough luck. Maar nee, hij raakte ook in paniek. Nog een keer de hele route gelopen. Ik was ondertussen ook al vier kinderwinkels in geweest voor een nieuwe aap. Eentje had de grotere broer van aap, maar nee daar ging Jasper niet in trappen. Na twee uur hebben we de zoektocht gestaakt en zijn we terug naar de auto gelopen. In de lift van de parkeergarage stond een moeder met haar kindje in de buggy. Nee hij had aap niet, maar wel een ander afgeragd beertje. Ik vertelde haar dat aap kwijt was en ze nam het probleem heel serieus. Wat voor aap was het? Was het een merkaap? Ja, het was een Jellycat, gekocht in Brighton vorig jaar maar nu nergens meer te vinden. Maar deze moeder wist nog wel een winkeltje, helemaal aan het andere einde van de stad waar ze Jellycat speelgoed verkochten, daar moesten we maar gaan kijken. Nog een half uur later hadden we eindelijk die winkel gevonden, en ja er lag een enorme mand met knuffelbeesten, allemaal van Jellycat, mijn hart ging sneller kloppen... En helemaal op de bodem tussen tijgers en beren lag een nieuwe aap. Thank God!!! Nu moesten we aap alleen nog een beetje verfomfaaien, want deze was wel heel erg nieuw. Eerst maar even te heet wassen en daarna nog een uurtje in de droger, aan zijn pootjes trekken en zijn koppie een beetje indrukken. Trapte Jasper er in? Helemaal. Hij sloot aap in zijn armen, snoof aan zijn pootje en begon er driftig op te kauwen. Over een week stinkt deze aap ook.
donderdag, juli 06, 2006
zondag, juli 02, 2006
Zieker
Op zaterdag, al sinds donderdagmiddag zonder eten en melk, werd Jasper nog zieker. Adam was aan het werk en Jasper en ik lagen al de hele morgen op de grond op het kussen. Hij wilde alleen maar slapen als ik er ook was, heel dichtbij. Ineens raakte hij helemaal overstuur en begon te brullen! Ik kreeg hem niet stil, met geen mogelijkheid. Na een half uur besloot ik toch maar de dokter te bellen: mijn kindje had pijn! Pas nog een uur later kreeg ik de dokter te pakken, Jasper was net in slaap gevallen na anderhalf uur non stop krijsen. We mochten langskomen en toen de dokter met zijn zaklampje in Jaspers huilmondje scheen, zei hij: ochgot, hij heeft keelontsteking. Tonsillitis. Rood met witte stippen. Antibiotica en paracetamol en veel water. Dat ging allemaal redelijk goed. Tot middernacht, toen begon hij weer te brullen. Non stop, zijn hele lijfje was rood en stijf van de stress, hij had zo veel pijn. Nog maar een keer de hulplijn gebeld. De dokter zou me meteen terugbellen. Maar na driekwartier besloten Adam en ik dat we naar het ziekenhuis zouden rijden. Dit was echt niet goed. In de auto viel Jasper in slaap in mijn arm. Wat is dat toch met kindjes en auto's? Toen hebben we maar een blokje omgereden en thuis toch nog de dokter aan de lijn gekregen. Die zei: och ja, dat doet ook verschrikkelijk pijn. Vriendelijke man. Vanmiddag begon de antibiotica een beetje te werken en kwam er weer wat leven in mijn kleine mannetje. Hij hield een stukje brood binnen, en een slokje melk, en later nog een hele fles. Nu moeten we allemaal een beetje bijkomen en bijslapen en ja we weten wel dat kindjes ziek worden, dat hoort erbij, maar de eerste keer echt ziek is toch wel horror.
Abonneren op:
Posts (Atom)