Ik probeer al een paar dagen te bedenken waar ik eens over kan schrijven. Maar heb eigenlijk niet zo veel te zeggen. Geen spannende gebeurtenissen, geen nieuwe ontwikkelingen. Gewoon een beetje gewerkt, naar yoga geweest, boek uitgelezen, met Adam op de bank gehangen en veel geslapen.Niet echt dingen om een weblog mee vol te schrijven. Meer in april...
xOn
donderdag, maart 31, 2005
maandag, maart 28, 2005
Zware nacht
Zaterdagavond waren we uit om de verjaardag van Rachael te vieren. Iedereen was om half 8 in de pub en om 9 uur hadden we een grote tafel in een Mexicaans restaurant. Veel te laat voor een zwangere vrouw om nog te eten, maar ik wilde geen spelbreker zijn en vond het leuk om iedereen weer even te zien. Ik weet niet waar mijn maag precies zit nu er zo'n groot deel van mijn lichaam gevuld is met baby, maar wel dat er niet te veel eten meer in kan en vooral niet te laat 's avonds. Toen Adam en ik naar huis wilden gaan, stonden er lange rijen voor de taxi, de pubs waren net dicht. En dus zijn we maar gaan lopen. Of beter: Adam is gaan lopen en ik ben er achteraan gewaggeld. Puffend en steunend, want ik kon ook niet goed ademhalen.
Die nacht kon ik niet slapen. Brandend maagzuur, te weinig lucht, huiduitslag en ook nog verkouden. Dus ik zat rechtop in bed te luisteren naar Adam's tevreden slaapgeluiden. Om 4 uur heb ik hem huilend wakker gemaakt omdat ik vond dat hij ook even moest delen in de zwangerschaps-ellende. Dat deed hij netjes en een paar minuten later hoorde ik aan zijn ademhaling dat hij weer sliep. Zwanger zijn kan soms heel eenzaam zijn. Rond 5 uur kon ik eindelijk liggen en heb nog een paar uurtjes geslapen.
Voor mij geen late-night-dinners meer. In ieder geval de komende zes weken niet.
Die nacht kon ik niet slapen. Brandend maagzuur, te weinig lucht, huiduitslag en ook nog verkouden. Dus ik zat rechtop in bed te luisteren naar Adam's tevreden slaapgeluiden. Om 4 uur heb ik hem huilend wakker gemaakt omdat ik vond dat hij ook even moest delen in de zwangerschaps-ellende. Dat deed hij netjes en een paar minuten later hoorde ik aan zijn ademhaling dat hij weer sliep. Zwanger zijn kan soms heel eenzaam zijn. Rond 5 uur kon ik eindelijk liggen en heb nog een paar uurtjes geslapen.
Voor mij geen late-night-dinners meer. In ieder geval de komende zes weken niet.
zaterdag, maart 26, 2005
Verkouden
De meeste winters ontsnap ik niet aan een griepje of een verkoudheid, maar de afgelopen winter ben ik zonder zakdoeken doorgekomen. Adam kwam in januari terug uit Tenerife met een fikse griep die bijna twee weken aanhield. Ik bleef gezond, wat een klein wonder mag heten, omdat Adam dagenlang zwetend en niezend in bed lag. Ik was wel trots op mijn zwangere lichaam en op mijn afweersysteem dat overuren draaide. Iedereen om me heen had wel een griepje of een virus, maar alle rondvliegende bacillen leken mij voorbij te gaan. Totdat ik gisteren ineens last kreeg van mijn keel. Ik had 's avonds lekker eten gemaakt maar proefde niks. En vanmorgen werd ik wakker met een hoofd vol watten. Juist ja, toch nog een kleine verkoudheid opgelopen, net nu de lente begonnen is.
vrijdag, maart 25, 2005
Ziekenhuis
Gisteravond ben ik na het eten naar het ziekenhuis gewandeld voor de rondleiding over de kraam/baar afdeling. Hoewel ik hopelijk niet in het ziekenhuis ga bevallen, leek het me wel verstandig om toch een kijkje te gaan nemen, voor het geval dat. Er stond een grote groep zwangere vrouwen met partners te wachten. Ik was zonder Adam en de enige 'single mum'. De vroedvrouw was aardig maar het hele ziekenhuis-idee staat me nog steeds erg tegen. Er werd vooral veel gepraat over pijnstillers. Je kunt beginnen met wat paracetamol, dan over naar gas & air, vervolgens wat pethidine (een opiaat) en dan nog een epidural (een ruggenprik) krijgen.
De vroedvrouw haalde de gas & air fles erbij en vroeg wie er even wilde proberen. Alle zwangere vrouwen zeiden netjes nee, maar de vaders wilden wel even (Adam had vast vooraan in de rij gestaan) en waren allemaal enthousiast. Waar kan je dat kopen?
De hele afdeling heeft maar 1 baarbad, terwijl er vaak zo'n 15 baby's per dag geboren worden. En er zijn nog wel wat hulpstukken maar dan moet je wel hopen dat je niet aan een infuus en monitor ligt, en dus aan bed gebonden bent. Alle kamers hebben tl-verlichting en je mag wel een eigen lamp meenemen, maar die moet dan twee weken van tevoren gebracht worden om getest te worden door health & safety. De post-natal afdeling was ook niet echt een lokkertje. Zalen met zes bedden en een nare ziekenhuislucht.
Het staat me tegen dat de hele bevalling zo medisch gemaakt wordt, terwijl het juist iets natuurlijks is, maar als het moet dan moet het. Ik hoop heel erg dat alles goed gaat en we naar Crowborough kunnen, naar het kraamhuis. Wat een verschil!
De vroedvrouw haalde de gas & air fles erbij en vroeg wie er even wilde proberen. Alle zwangere vrouwen zeiden netjes nee, maar de vaders wilden wel even (Adam had vast vooraan in de rij gestaan) en waren allemaal enthousiast. Waar kan je dat kopen?
De hele afdeling heeft maar 1 baarbad, terwijl er vaak zo'n 15 baby's per dag geboren worden. En er zijn nog wel wat hulpstukken maar dan moet je wel hopen dat je niet aan een infuus en monitor ligt, en dus aan bed gebonden bent. Alle kamers hebben tl-verlichting en je mag wel een eigen lamp meenemen, maar die moet dan twee weken van tevoren gebracht worden om getest te worden door health & safety. De post-natal afdeling was ook niet echt een lokkertje. Zalen met zes bedden en een nare ziekenhuislucht.
Het staat me tegen dat de hele bevalling zo medisch gemaakt wordt, terwijl het juist iets natuurlijks is, maar als het moet dan moet het. Ik hoop heel erg dat alles goed gaat en we naar Crowborough kunnen, naar het kraamhuis. Wat een verschil!
donderdag, maart 24, 2005
Alleen
Adam is voor twee dagen naar Frankrijk om wat werk te doen in de cottage van zijn ouders. Ik ben hier gebleven want zag het niet zitten om zo lang in de auto te zitten, en mag ook niet meer vliegen. Bovendien leek het me wel lekker: nog even een paar dagen alleen. De zon schijnt en ik ben aan het werk, er varen steeds zeilbootjes voorbij en er wordt druk geschopt in mijn buik. Vriendin Peppie en ik hebben op het stoepje thee gedronken en de meest hilarische bevallings-scenario's bedacht. Ik heb lekker eten gehaald voor vanavond, ben net aan een nieuw boek begonnen, en er is veel girlie televisie (desperate housewifes) vanavond. Ik vind dit soort dagen heerlijk, ook al mis ik Adam wel een beetje. Het is raar om te bedenken dat ik dat straks niet meer heb, en misschien geniet ik er daarom ook wel extra van nu.
xOn
xOn
woensdag, maart 23, 2005
Lente
Maandenlang zat er iets groots tussen de baby en ons in: De Winter. Maar nu, na een paar ijskoude weken, is ineens de lente begonnen. De zon heeft een paar dagen geschenen en meteen lopen er weer mensen op slippers en in korte broek. Adam heeft weer in het veld gewerkt en een heel bruin hoofd en vervelde neus. Ik drink iedere middag thee op het trapje voor ons huis, met mijn hoofd in de zon, en heb ineens sproeten. Iedereen zegt voortdurend: wat een goeie tijd om een kindje te krijgen! En dat is het ook. Nog een week of 6. We zijn er klaar voor!
maandag, maart 21, 2005
Dromen
Iedere ochtend vertel ik Adam over mijn crazy dreams. Ik geloof dat de dromen naar mate de zwangerschap vordert steeds gekker worden. Ze zijn een beetje in twee categoriën te verdelen: dromen waarin ik wel zwanger ben, maar niet helemaal normaal en dromen waarin ik vergeet dat ik zwanger ben en steeds op het laatste moment denk: oooh nee, maar ik ben zwanger.
Vorige week had ik onze eerste biologische groenten en fruit doos thuis bezorgd gekregen. Daar zaten prachtige peren in, heel mooi groen en sappig. Die nacht droomde ik dat ik zwanger was van een peer. De nacht daarna was ik zwanger van een vierling: twee jongetjes zaten aan de ene kant van mijn buik en twee meisjes aan de andere. Verder heb ik al een eekhoorn en een poes gebaard en een kindje dat meteen begon te praten.
Gisteren droomde ik dat ik op een feest was, waar ik tegen de ochtend na heel veel cocktails me ineens realiseerde dat ik hoogzwanger was. Vannacht was ik op schoolreisje samen met Lisette. We waren eerst naar New York gevlogen en toen naar Keulen. Daar had ik geen metrokaartje gekocht en moest toen voor straf het hele metrostation vegen. Ik probeerde te ontsnappen en moest via een ladder naar boven klimmen en mezelf door een heel klein gat naar buiten wringen. Pas toen ik vast kwam te zitten, realiseerde ik me dat ik zwanger was. Toen zijn Lisette en ik maar weer terug gegaan en hebben het hele metrostation geveegd en daarna gedweild...
Vorige week had ik onze eerste biologische groenten en fruit doos thuis bezorgd gekregen. Daar zaten prachtige peren in, heel mooi groen en sappig. Die nacht droomde ik dat ik zwanger was van een peer. De nacht daarna was ik zwanger van een vierling: twee jongetjes zaten aan de ene kant van mijn buik en twee meisjes aan de andere. Verder heb ik al een eekhoorn en een poes gebaard en een kindje dat meteen begon te praten.
Gisteren droomde ik dat ik op een feest was, waar ik tegen de ochtend na heel veel cocktails me ineens realiseerde dat ik hoogzwanger was. Vannacht was ik op schoolreisje samen met Lisette. We waren eerst naar New York gevlogen en toen naar Keulen. Daar had ik geen metrokaartje gekocht en moest toen voor straf het hele metrostation vegen. Ik probeerde te ontsnappen en moest via een ladder naar boven klimmen en mezelf door een heel klein gat naar buiten wringen. Pas toen ik vast kwam te zitten, realiseerde ik me dat ik zwanger was. Toen zijn Lisette en ik maar weer terug gegaan en hebben het hele metrostation geveegd en daarna gedweild...
zaterdag, maart 19, 2005
Uitkering
Vandaag kwam eindelijk de brief met het verlossende woord: ik krijg mijn maternity allowance, een soort zwangerschapsverlof. Het is een basisuitkering voor zelfstandigen, niet heel veel maar toch geld dat we goed kunnen gebruiken. Ik had alle formulieren ingevuld en tientallen telefoontjes gepleegd met alle instanties maar was er niet zeker van of het allemaal goed zou gaan. Ik bleek iets verkeerd gedaan te hebben met de contributie van mijn sociale verzekeringen en hoewel ik dat nog recht kon zetten, kon niemand me zeggen of dat ook voldoende was. Maar vandaag kwam de brief. Ik krijg het maximale bedrag, voor zes maanden. En zo wordt het steeds rustiger in mijn hoofd.
vrijdag, maart 18, 2005
Lieve Goof
Soms sta ik in gedachte nog even naast jouw bed op de intensive care, te wachten. Het is een jaar later nu, ik zit in een nieuw huis met uitzicht over zee, en pas nog maar net met mijn buik achter mijn bureau. Jij bent doodgegaan en het leven door.
Ik denk vaak aan je, maar nooit heel lang. Ik heb je een beetje weggestopt want er zit een kindje in mijn buik dat nu al veel aandacht nodig heeft. Toen ik mijn zwangerschapstest deed en er een + op het schermpje verscheen, heb ik jou als eerste het nieuws verteld. Het was zeven uur 's ochtends en Adam lag nog te slapen. Ik dacht dat je het wel zou waarderen als je de primeur had maar je bleef stil. Ik kon ook niet bedenken wat je er van zou vinden. Iedereen zei later dat je het 'Fantastisch!' gevonden had, en dat had je het waarschijnlijk ook.
Jij dacht altijd dat de dood een groot zwart gat zou zijn, en ik weet niet of je ook echt daar in gevallen bent, maar dat is wat er nu nog is: een berg herinneringen en een groot zwart gat. Ik kijk elke dag even naar jouw foto maar hou het nooit heel lang vol. Dag lieve Goof, dat ik je mis dat weet je wel.
xOn
ps. De weblog is eigenlijk voor jou, omdat jij altijd zei: je moet wel blijven schrijven. En wie weet, misschien is er wel internet in dat grote zwarte gat.
Ik denk vaak aan je, maar nooit heel lang. Ik heb je een beetje weggestopt want er zit een kindje in mijn buik dat nu al veel aandacht nodig heeft. Toen ik mijn zwangerschapstest deed en er een + op het schermpje verscheen, heb ik jou als eerste het nieuws verteld. Het was zeven uur 's ochtends en Adam lag nog te slapen. Ik dacht dat je het wel zou waarderen als je de primeur had maar je bleef stil. Ik kon ook niet bedenken wat je er van zou vinden. Iedereen zei later dat je het 'Fantastisch!' gevonden had, en dat had je het waarschijnlijk ook.
Jij dacht altijd dat de dood een groot zwart gat zou zijn, en ik weet niet of je ook echt daar in gevallen bent, maar dat is wat er nu nog is: een berg herinneringen en een groot zwart gat. Ik kijk elke dag even naar jouw foto maar hou het nooit heel lang vol. Dag lieve Goof, dat ik je mis dat weet je wel.
xOn
ps. De weblog is eigenlijk voor jou, omdat jij altijd zei: je moet wel blijven schrijven. En wie weet, misschien is er wel internet in dat grote zwarte gat.
donderdag, maart 17, 2005
Het Kraamhuis
Adam en ik zijn gisteren, eindelijk, een kijkje gaan nemen in Crowborough Birthing Centre, een holistisch kraamhuis waar ik mijn baby wil gaan baren. In Engeland is het niet zo eenvoudig om een thuis-bevalling te regelen en omdat ik liever niet naar het ziekenhuis ga, lijkt dit een goeie tussenweg. Een vriendin van ons is in december in Crowborough bevallen en was vol lof, sterker nog: ze wilde niet meer weg. Na vijf dagen moest het verplegend personeel haar vriendelijk verzoeken om nu toch maar eens naar huis te gaan.
Het kraamhuis hoort bij een piepklein ziekenhuisje, meer een medisch centrum, in een mooi dorpje. Er zijn zes bedden en twee baar-kamers. Niet heel veel ruimte dus, maar er zijn maar zo'n 300 bevallingen per jaar, wat heel weinig is. Een vriendelijke vroedvrouw heeft ons rondgeleid en de beslissing was snel gemaakt. Ja wij willen! De sfeer was goed, de mensen vriendelijk en de baar-kamers hebben allebei een groot bad en geen tl-verlichting. We hebben meteen de formulieren ingevuld en gaan nog een paar keer terug voor check-ups door de vroedvrouw daar. De baby ligt al met zn hoofdje naar beneden, dus dat heeft ie alvast goed gedaan. En nu maar hopen dat niet de gehele baby-boom begin mei in Crowborough gaat bevallen...
Het kraamhuis hoort bij een piepklein ziekenhuisje, meer een medisch centrum, in een mooi dorpje. Er zijn zes bedden en twee baar-kamers. Niet heel veel ruimte dus, maar er zijn maar zo'n 300 bevallingen per jaar, wat heel weinig is. Een vriendelijke vroedvrouw heeft ons rondgeleid en de beslissing was snel gemaakt. Ja wij willen! De sfeer was goed, de mensen vriendelijk en de baar-kamers hebben allebei een groot bad en geen tl-verlichting. We hebben meteen de formulieren ingevuld en gaan nog een paar keer terug voor check-ups door de vroedvrouw daar. De baby ligt al met zn hoofdje naar beneden, dus dat heeft ie alvast goed gedaan. En nu maar hopen dat niet de gehele baby-boom begin mei in Crowborough gaat bevallen...
woensdag, maart 16, 2005
Nest 2
De afgelopen maanden zag ik niet echt het nut in van een babykamer. Een eigen kamer, wat moet een baby er mee? Ons kindje kan de eerste maanden gewoon in het moses mandje bij ons op de kamer, makkelijker voor de voedingen 's nachts en ook wat gezelliger. Zo vanuit de buik naar een kamertje alleen lijkt me een beetje wreed. Maar toen kwamen alle babyspullen en ging bij mij ook eindelijk het lampje branden: het kamertje is in eerste instantie voor alle spullen en niet zo zeer voor de baby zelf.
Na ons bezoekje aan Nederland besloot ik om dan ook maar meteen alles klaar te maken. En dus heeft Adam gisteravond een ikea kastje in elkaar geschroefd en heb ik alle kleertjes, knuffelberen, speentjes, luiertjes en handdoekjes een plaatsje gegeven. En toen alles af was en de nieuwe lamp brandde en het muziek-schaapje zijn liedje speelde, kwamen de tranen. Omdat het er zo mooi uit ziet en vooral omdat het zo echt is en zo dichtbij nu. Het nest is af, nu heb ik nog 7 weken om aan het idee te wennen!
xOn
Na ons bezoekje aan Nederland besloot ik om dan ook maar meteen alles klaar te maken. En dus heeft Adam gisteravond een ikea kastje in elkaar geschroefd en heb ik alle kleertjes, knuffelberen, speentjes, luiertjes en handdoekjes een plaatsje gegeven. En toen alles af was en de nieuwe lamp brandde en het muziek-schaapje zijn liedje speelde, kwamen de tranen. Omdat het er zo mooi uit ziet en vooral omdat het zo echt is en zo dichtbij nu. Het nest is af, nu heb ik nog 7 weken om aan het idee te wennen!
xOn
maandag, maart 14, 2005
Baby Shower
Weer terug in Brighton met een auto vol babyspullen. De Hema is leeg geroofd en alle Nederlandse lekkernijen (oude kaas, roggebrood, rookworst, drop etc.) weer even geproefd. Het was super om iedereen te zien, en ook raar omdat het de laatste keer is voordat de baby komt. Ik heb genoten van de High Tea. Toch nog een heuse babyshower. Ienes met de mannen, Laetitia met haar prachtige dochter, alle dwergen, twee zwangere buiken, Marike met nieuwe tatoeage (mooi!), Chris en Leonie met Pimmetje (de nieuwe liefde van Adam). Met heel veel dank aan iedereen en vooral aan opa en de oma's, voor de brownies, de muffins, de appeltaart en alle andere lekkernijen. De buik is weer een kilo zwaarder, en ik heb nog een week of 8 te gaan, waar moet dat heen?
woensdag, maart 09, 2005
Cravings
Have you had any cravings yet? is een veelgestelde vraag. Het antwoord is 'nee, niet echt'. Geen augurken voor mij, en geen nachtelijke bezoekjes aan de koelkast. Het enige waar ik even naar verlangd heb is buttermilk, karnemelk. En hoewel de echte Engelse scones gemaakt worden met buttermilk is het niet makkelijk te krijgen. Adam en ik hebben er een tijdje naar gezocht en in alle winkels en supermarkten gevraagd of ze het konden bestellen, maar veelal zonder succes.
In diezelfde tijd begon mijn huiduitslag. Kleine bultjes die langzaam striemen worden en over mijn hele lichaam zitten. Jeuk! Verschillende dokters keken er naar en wisten er geen raad mee. En dus leef ik er maar mee, bij een zwangerschap hoort tenslotte ook een kwaaltje. Irritant blijft het wel, 's nachts word ik steeds wakker en vaak slaap ik met een tube creme in mijn hand zodat ik half in slaap de uitslag te lijf kan.
En toen kwam Adam thuis van Asda, de mega supermarkt waar wij niet graag komen omdat het er altijd te druk is. Hij had buttermilk gevonden en meteen een voorraad ingeslagen. Die avond dronk ik een halve liter karnemelk met limoensap en bleef de hele nacht jeukvrij. En de nacht daarop weer.
Volgens de boeken crave je wat je nodig hebt, en dus hoop ik nu dat dat mijn karnemelk is. En dat ik de komende twee maanden in ieder geval niet meer onder de striemen zit. Op naar Asda!
In diezelfde tijd begon mijn huiduitslag. Kleine bultjes die langzaam striemen worden en over mijn hele lichaam zitten. Jeuk! Verschillende dokters keken er naar en wisten er geen raad mee. En dus leef ik er maar mee, bij een zwangerschap hoort tenslotte ook een kwaaltje. Irritant blijft het wel, 's nachts word ik steeds wakker en vaak slaap ik met een tube creme in mijn hand zodat ik half in slaap de uitslag te lijf kan.
En toen kwam Adam thuis van Asda, de mega supermarkt waar wij niet graag komen omdat het er altijd te druk is. Hij had buttermilk gevonden en meteen een voorraad ingeslagen. Die avond dronk ik een halve liter karnemelk met limoensap en bleef de hele nacht jeukvrij. En de nacht daarop weer.
Volgens de boeken crave je wat je nodig hebt, en dus hoop ik nu dat dat mijn karnemelk is. En dat ik de komende twee maanden in ieder geval niet meer onder de striemen zit. Op naar Asda!
zondag, maart 06, 2005
Baby talk
Adam en ik praten veel over De Baby, maar zeggen ook regelmatig: nu even een ander onderwerp. Vooral als er vrienden zijn. Maar dit weekend is super-baby-talk-weekend want ik heb mijn ook zwangere vriendinnetje Misja op bezoek. En dus zitten we met z'n tweeën (vieren) op de bank en bespreken alle vooruitzichten, twijfels en verwachtingen. Heel gezellig. En hoewel ik haar zwangerschap vooral op afstand meemaak, verheug ik me op mijn toekomstige bezoekjes aan Amsterdam en dat onze kindjes vriendjes worden en straks samen spelen terwijl Mies en ik cappucino's drinken en onze nieuwe levens bespreken.
xOn
xOn
vrijdag, maart 04, 2005
donderdag, maart 03, 2005
De Buik
De internet-goden zijn me niet gunstig gestemd vandaag, en dus lukt het me niet om de veel verzochte foto's van De Buik op mijn site te plaatsen.
Toen ik net zwanger was, wilde ik iedere dag een foto maken van mijn veranderende lichaam, zodat ik later een soort stripboekje kon maken met een steeds groter wordende buik. Dat heb ik niet gedaan. Een kindje in je buik is heel bijzonder maar tegelijkertijd is er ook nog een gewoon dagelijks leven, waar ik vaak al druk genoeg mee was. Adam heeft laatst wel een fotoreportage gemaakt, leuk voor later, en er is een stapel kiekjes waar ik het maar mee moet doen.
Een zwanger lichaam levert veel reacties op. Zou normaal gesproken bijna niemand het in zijn hoofd halen om je borsten en buik uitgebreid van commentaar te voorzien, als je zwanger bent hoor je niet veel anders. Soms heb ik de neiging om schaamteloos commentaar terug te geven: Jij hebt eigenlijk wel dikke billen zeg, dat valt me nu ineens op.
Volgens de vroedvrouw heeft De Buik het goeie formaat, maar anderen zijn het daar niet altijd mee eens. 'Jeeeeeeezus, wat ben jij dik, krijg je een drieling ofzo?' zei laatst iemand (een man natuurlijk) terwijl een moeder van 2 zei: 'Wat een schattige bump, ben je echt al zeven maanden?' Zelf vind ik m de ene dag Mega en de andere dag Mini, dat laatste vooral als ik een dag geen spiegels of foto's van mezelf zie.
xOn
Toen ik net zwanger was, wilde ik iedere dag een foto maken van mijn veranderende lichaam, zodat ik later een soort stripboekje kon maken met een steeds groter wordende buik. Dat heb ik niet gedaan. Een kindje in je buik is heel bijzonder maar tegelijkertijd is er ook nog een gewoon dagelijks leven, waar ik vaak al druk genoeg mee was. Adam heeft laatst wel een fotoreportage gemaakt, leuk voor later, en er is een stapel kiekjes waar ik het maar mee moet doen.
Een zwanger lichaam levert veel reacties op. Zou normaal gesproken bijna niemand het in zijn hoofd halen om je borsten en buik uitgebreid van commentaar te voorzien, als je zwanger bent hoor je niet veel anders. Soms heb ik de neiging om schaamteloos commentaar terug te geven: Jij hebt eigenlijk wel dikke billen zeg, dat valt me nu ineens op.
Volgens de vroedvrouw heeft De Buik het goeie formaat, maar anderen zijn het daar niet altijd mee eens. 'Jeeeeeeezus, wat ben jij dik, krijg je een drieling ofzo?' zei laatst iemand (een man natuurlijk) terwijl een moeder van 2 zei: 'Wat een schattige bump, ben je echt al zeven maanden?' Zelf vind ik m de ene dag Mega en de andere dag Mini, dat laatste vooral als ik een dag geen spiegels of foto's van mezelf zie.
xOn
woensdag, maart 02, 2005
Nest
Toen Adam en ik naar Marine Parade verhuisde, grapte ik: let the nesting begin! And so it did. Na de moses basket kwamen de kinderwagen, het autostoeltje, het wipstoeltje, de badspullen, de tassen vol kleertjes (allemaal gekregen). Gister moest ik naar de vroedvrouw en omdat we nu aan de andere kant van de stad wonen, was het nogal een klus om daar te komen. Met de bus was ik in het centrum van Brighton terecht gekomen, en omdat ik veel te vroeg was, heb ik nog maar wat dingen ingeslagen: sokjes, flesjes, spullen voor de bevalling. Daarna bij een doe-het-zelf winkel verf gekocht, schuurpapier en kwasten. Toen liep ik ineens tegen mandjes aan die mooi in de 'boekenrek wordt babykast' kunnen. Van daar was het nog een kwartier lopen, met vier tassen, en dus kwam ik net op tijd maar met bezweet voorhoofd in de praktijk aan. Alles was goed, bloeddruk in orde, buik het juiste formaat, hartje vrolijk kloppend.
Weer thuis snel het huis opgeruimd (dat moet nu iedere dag gebeuren, voor het geval de baby al komt... alsof het de baby iets kan schelen als er een dag geen stofgezogen is) en toen aan de slag met schuurpapier en kwast. Het huis stinkt nu naar verf, maar de kast ziet er al beter uit, en wie weet... misschien wordt het nog wel een echte babykamer.
Adam vroeg toen hij thuis kwam of hij misschien nog wat hooi moest halen. Voor mijn nest.
Weer thuis snel het huis opgeruimd (dat moet nu iedere dag gebeuren, voor het geval de baby al komt... alsof het de baby iets kan schelen als er een dag geen stofgezogen is) en toen aan de slag met schuurpapier en kwast. Het huis stinkt nu naar verf, maar de kast ziet er al beter uit, en wie weet... misschien wordt het nog wel een echte babykamer.
Adam vroeg toen hij thuis kwam of hij misschien nog wat hooi moest halen. Voor mijn nest.
Abonneren op:
Posts (Atom)