Als je zwanger bent, krijg je vaak dezelfde vragen. Vrouwen vragen: 'ben je al veel aangekomen?' of 'is je buik al dik?' En mannen vragen (in Engeland dan): have you had any cravings yet? En hoe vreemder het antwoord, hoe beter. Een vriendinnetje van mij was geobsedeerd door de lijm die op enveloppen en postzegels zit. Toen ze zwanger was, wilde ze iedere dag iets op de post doen, alleen maar om even langs het randje van een envelop te kunnen likken. Zo erg is het met mij niet. Zoals gezegd had ik tijdens mijn eerste zwangerschap vooral behoefte aan peren, en ook at ik heel veel rode linzen terwijl ik die daarvoor nooit echt lekker vond. Maar daar bleef het wel bij. Die rode linzen eet ik nu weer maar verder leek het allemaal hetzelfde als voor mijn zwangerschap. Totdat ik op bezoek was bij Jake en Amanda. Jake stelde de bekende vraag: have you had any cravings? En ik antwoorde naar waarheid: nee. Daarna vroeg hij of ik wat wilde drinken en ik luste wel een glas water, maar hij had een beter idee en kwam de tuin in met een groot glas rood sap. Het was pomegranate juice, granaatappelsap. Ik klokte het in één keer weg en durfde niet echt om meer te vragen, maar liep later van hun huis linea recta naar de winkel om een paar pakken te halen. Sindsdien drink ik liters granaatappelsap en bewaak ik de pakken met mijn leven want je kunt ze niet overal kopen en stel dat ik zonder kom te zitten. Jasper weet dat het mama's juice is en Adam vraagt netjes of hij ook een glaasje mag. Later vond ik ook nog witte thee met granaatappel en daar ben ik inmiddels ook aan verslingerd. Ik maak me verder maar geen zorgen. Superjuice staat er op het pak, boordevol antioxidanten, cholesterol verlagend en goed voor het hart. Dat kan niet slecht zijn voor de baby.
donderdag, september 27, 2007
woensdag, september 26, 2007
maandag, september 24, 2007
Oogst
In onze achtertuin staan twee perenboompjes, drie appelboompjes, een kersenboompje en een pruimenboom en ieder jaar is het een verrassing wat er te oogsten valt. Het eerste jaar hadden we van alles wat maar was alles aangevreten door vogels en wormen. Vorig jaar hadden we vooral heel veel appels, die niet te eten waren zo vies, en emmers vol pruimen. En dit jaar hadden we heel veel kersen en peren maar bleven de appels en pruimen weg. De kersen waren zo lekker dat we ze van de boom aten en Jasper vond het prachtig: zelf je fruit plukken en dan de pitten uitspugen. Deze week was het tijd voor de peren. Toen ik zwanger was van Jasper had ik een obsessie met peren. Ik moest peren eten, iedere dag en het liefst vaker. Vanaf het moment dat Jasper ging eten, had hij hetzelfde. We moeten altijd peren in huis hebben en als ik Jasper op een willekeurig moment vraag of hij wat wil eten dan zal hij altijd naar de fruitschaal wijzen en zeggen: pear. Al vanaf het moment dat er hele kleine vruchtjes aan de bomen zaten, hebben Jasper en ik er samen naar gekeken en steeds moest ik uitleggen dat we geduld moesten hebben, dat de peren groter moesten groeien. En nu was het dan eindelijk zo ver. De boompjes zijn maar klein en dus kon Jasper de peren van de lage takken zelf plukken. We deden ze allemaal in een mand en zeiden om de beurt: wow! Het waren prachtige peren, nog te hard om te eten, maar zo groot en gaaf. De rest van de dag heeft Jasper met de peren gespeeld. In de mand uit de mand, op bordjes en in schaaltjes. One, two, four, six, hoorde ik hem tellen. Nu is het wachten totdat ze zacht zijn en dan moeten we perenijs maken en perentaart en perenmoes, want zo veel peren krijgen zelfs Jasper en ik niet weggewerkt.
zondag, september 23, 2007
Baby
Afgelopen vrijdag waren Adam en ik naar het ziekenhuis voor de tweede echo. Ik had de dagen geteld en toen was eindelijk dat kleine wezentje weer in zwart wit op het scherm. De baby lag met zijn gezichtje naar mijn rug en gaf zich niet zo makkelijk gezien, maar alles kon uiteindelijk gemeten en geteld worden. We zagen een prachtig rond hoofdje, twee oortjes, een neusje, geen hazenlipje. Er waren twee armpjes en twee beentjes, twee handjes, twee voetjes en vier hartkamers. Alles werkte en was groot genoeg. De baby wilde niet poseren voor een mooie echo foto en draaide zich snel weer om. Maar ineens zagen we wel heel duidelijk een handje dat achter een oortje leek te krabben, en heel even ging er een heel klein duimpje omhoog. Alles is okee daarbinnen.
donderdag, september 20, 2007
Stil
Ja we zijn er nog. De verhaaltjes waren even op en de batterijen van de camera leeg. Het waren drukke weken. Ik was er moe van en de baby in de buik, die ik zo veel voel trappelen, was er ineens even stil van. De hele dag en de hele nacht. Het was tijd om een middag op de bank te zitten. Jasper voerde ondertussen zelfgebakken cakejes aan. Choc Mai choc. Hij had alle denkbeeldige ingredienten bij elkaar gemixt in een grote schaal en daarna kleine bakjes gevuld en in zijn kartonnen doos oven gezet. Hot hot, zei hij toen we samen op de bank zaten en lege lepeltjes onzichtbare choc aten. De baby kreeg ook een paar hapjes van Jasper, via mijn navel. Dat werkte. Niet veel later voelde ik weer beweging in mijn buik. Morgen mogen we weer even kijken naar dat mini mensje en ik kan niet wachten.
zaterdag, september 08, 2007
Baby talk
Heel langzaam begin ik Jasper wat meer te vertellen over de baby en doe ik pogingen om te ontdekken hoeveel hij er van begrijpt. Al een tijd terug probeerde ik hem uit te leggen wat een broertje of een zusje is. Ik gebruikte Jaspers uncle Jake om het duidelijk te maken. Jasper is gek van zijn uncle Jake. Jasper keek heel geconcentreerd en toen ik vroeg of hij het snapte, zag ik hem even denken en toen zei hij zachtjes: jah. Mijn volgende vraag was natuurlijk of hij niet ook een broertje of een zusje wilde. No, zei hij meteen met een grote lach, alsof hij wilde zeggen: doe niet zo gek mama. Inmiddels heeft Jasper echt door dat er iets in mama's buik zit en wijst hij naar alle babies die hij ineens overal ziet. Tijd voor een nieuw gesprekje. Wie is de mama van Jasper, vroeg ik hem. Mai, zei hij meteen en wees naar mij. En wie is dan de papa van Jasper? Dat was natuurlijk Da en Jasper spreidde meteen zijn armpjes want papa was aan het paragliden. Hee en wie is dan de mama van de baby in de buik? Daar moest Jasper diep over nadenken en uiteindelijk haalde hij zijn schoudertjes op, hij wist het niet. Is Mai ook de mama van de baby? Nooo, zei Jasper lachend en hij moest er even van hikken. Zo iets grappigs had hij nog nooit gehoord. Hij wees met zijn vingertje naar zijn wangetje en zei 'my Mai'. Mama is van mij. Hoe kan ze dan ook van iemand anders zijn?
woensdag, september 05, 2007
dinsdag, september 04, 2007
In bad
Adam en Jasper gaan meestal samen in bad, maar deze week is Adam in Turkije en dus heb ik zijn taak overgenomen. Gisteravond had ik het bad vol laten lopen en Jaspers kleertjes vast uitgedaan. Hij wilde nog even spelen en dus ging ik zelf vast in bad zitten en riep na een paar minuutjes: Jasp, kom je? Meestal komt hij dan aangesneld en houdt zijn armpjes in de lucht om opgetild te worden, maar nu bleef het stil. Dat was raar want Jasper reageert altijd als hij zijn naam hoort. Ik stapte snel uit bad en sloeg een handdoek om. Misschien was hij verstoppertje aan het spelen. Ik keek in alle kamers maar zag hem nergens. Jasper??? riep ik naar beneden. Ook daar bleef het stil. Ik rende de trap af, keek in de gang, in de zitkamer, in de eetkamer. Toen zag ik dat de achterdeur op een kier stond. En ja hoor, daar zat hij dan. In zijn blootje in de zandbak, schepje in de ene hand, emmertje in de andere. Mai, zei hij heel tevreden toen hij me zag staan. Hij had zelf de achterdeur open gemaakt en het deksel van de zandbak gehaald. Jasper, ik was je kwijt! riep ik. Daar kon hij wel om lachen en toen zijn we alsnog in bad gegaan om het zand van zijn billen te wassen.
Baby
Gisteren was ik in het ziekenhuis om met de baby dokter te praten over de bevalling. Mijn eerste bevalling was niet helemaal probleemloos, Jasper had urenlang vast gezeten en moest uiteindelijk met een keizersnede gehaald worden. Nu kon ik kiezen: weer een keizersnede of proberen om het zelf te doen. Ik wil graag dat laatste. De dokter vond het een goed idee, maar moest me wel eerst inlichten over de risico's. Het litteken kan scheuren en dat is gevaarlijk voor moeder en baby en komt in 1 op de 100 gevallen voor. De baby kan beter niet te zwaar zijn en moet niet te laat komen want de weeënopwekkers verhogen de kans nog eens. Maar hij gaf me 70% kans op een natuurlijke bevalling en daar doe ik het maar mee. Na al dat geanalyseer, mocht ik ook nog even op de stretcher liggen en naar het hartje van mijn kindje luisteren. Dat klopte zo mooi dat ik al dat gewauwel over de bevalling meteen weer vergeten was. Nog twintig weken te gaan, ik zit op de helft.
zondag, september 02, 2007
Potty
Al maanden zat ik er mee in mijn hoofd. Jasper moest op het potje en uit de luier, potty training noemen de Engelsen dat. Maar hoe doe je dat in godesnaam en wanneer? Wat??? ben je nog niet begonnen? zei de ene moeder toen Jasper net twee was. Oh laat maar waaien, dat komt wel, zei de andere. Toen we op vakantie gingen in juni had ik het potje mee. Jasper liep de hele dag zonder luiertje rond en plaste overal, maar niet in het potje. Na de vakantie hadden we het er vaak over, maar Jasper zei steeds: No Mai. Net voor we naar Nederland gingen, klikte het ineens in zijn kleine hoofdje en deed hij een paar keer een plas op het potje. Maar in Nederland wilde hij er niks van weten en toen we weer thuis waren, bleef het potje no go area. Tot een week of twee geleden. Ik had luiertjes gekocht die hij zelf omhoog en omlaag kon trekken en dat vond hij machtig mooi. Ineens wilde hij niet anders. Nu moest hij nog leren dat hij pas het luiertje en zijn broek omlaag moet doen als hij ook echt moet, en niet zomaar voor de lol. Ondertussen leerde hij ook nog alleen razendsnel de trap op en neer te gaan en toen was de wc boven ineens het mooiste wat er was. Als ik nu zeg dat ik even naar de wc ga, dan haast hij zich naar de trap en roept: Nooo Mai. Hij moet eerst. En dan zit hij daar. Op zijn eigen kleine wc brilletje, met bungelende beentjes en een grote glimlach. Meestal komen er maar een paar druppeltjes uit. Maar dat je zelf je wc papier kan pakken!
Abonneren op:
Posts (Atom)