vrijdag, september 30, 2005
Kamertje
Toen ik zwanger was, vond ik het maar onzin: een babykamer. Een babietje dat net uit de buik komt, heeft toch geen eigen kamertje nodig? Dat leek me zo alleen. Bovendien hadden we alleen een heel klein en koud kamertje in ons appartementje aan zee. Maar inmiddels hebben we een eigen huis en slaapt Jasper 's nachts alleen. In het mooiste kamertje van het hele huis. Het is een klein strandhutje geworden. Met zandkleurige muren en een grote zon aan het plafond. De houten vloer is blauw wit gestreept zoals de strandstoelen op het strand van Brighton. Er zijn matrozen en schelpen en bootjes en er is een visnet voor al zijn knuffelbeesten. Jasper en ik zijn er ook vaak overdag omdat de rest van het huis nog zo'n bende is. En omdat het zo mooi geworden is.
woensdag, september 28, 2005
dinsdag, september 27, 2005
Vriendjes
Schaapje was Jaspers eerste echte vriendje en bleef ook heel lang de enige. Schaapje moest 's nachts op of bij zijn hoofdje en dan was alles goed. Maar sinds kort is de vriendenkring uitgebreid. Jasper heeft nu Powermouse. Gekregen van de moeder van mijn vriendin Ienes. Adam en ik hebben hem powermouse gedoopt want hij heeft alles: bijtringen ipv handen, grote plastic voeten, oren om op te eten, een kroontje en vleugeltjes en dat in alle kleuren van de regenboog. Hij is Echt Hema en Jasper moét powermouse zo'n beetje de hele dag hebben en als hij m laat vallen dan komen de tranen. Dat is pas vriendschap!
maandag, september 26, 2005
Grumpy
Vandaag was Jasper de hele dag moe en grumpy. Steeds stopte hij zijn duimpje in zijn mond en dan vielen zijn oogjes weer dicht. In zijn wipstoeltje, in de auto, in de supermarkt, in mijn arm. Afgelopen nacht was het kermis in Seaford. Jasper was veel wakker en had voor de verandering geen honger (hoera!) maar ook geen slaap. Hij moest steeds huilen en als Adam of ik dan naar hem toe gingen, begon hij te kraaien van plezier. Juist ja, hij had een klein feestje in zijn strandhut maar daar moesten wij wel bij zijn. Vandaag sprak ik de wijkverpleegkundige en die kon er wel om lachen. Nu is de tijd gekomen dat hij 's nachts gaat huilen om aandacht en die moeten we hem dan vooral niet geven. Maar dat is nog best moeilijk want lach maar eens niet terug naar naar een baby met big smile!
zondag, september 25, 2005
Kamperen
Toen Adam en ik vier jaar geleden na vier maanden Sydney naar Indonesië gingen, moest ik even wennen aan ons nieuwe bestaan. Ik weet nog precies hoe ik me voelde in onze eerste hotelkamer op Bali. We hadden bijna geen geld meer en reisden low budget, de kamer was zo'n beetje de goedkoopste die we konden krijgen. Een piepklein bed met vieze lakens en dito matras, geen badkamer maar een wc met mandi in de hoek, geen gordijnen, geen vloerbedekking, geen behang. Ik moest even slikken en vond het daarna wel prima. Zo is het in Seaford ook gegaan. Ons huis moest van boven naar beneden gestript worden en we konden net voor de verhuizing twee slaapkamers bewoonbaar maken. Jaspers kamertje is inmiddels ook klaar maar de rest van het huis is nog één grote puinhoop. We hebben geen keuken en de zit- en eetkamer beginnen pas heel langzaam een beetje vorm te krijgen. We kamperen een beetje. Ik maak iedere dag salades, haal gebraden kippetjes en gerookte vis. En 's avonds doen we de afwas in bad. Ik moest er even aan wennen maar nu is het wel prima. Jasper lacht net zo hard en slaapt 's middags gewoon in zijn bedje, ook als er iemand met een cilinderboor tekeergaat een paar meter verderop. En mooi dat het gaat worden!!
zaterdag, september 24, 2005
Honger
De afgelopen weken ben ik druk geweest met het verzamelen van informatie over bijvoeden. Niet alleen met een flesje maar ook met solids, vast voedsel. Ik vond het maar verwarrend. De een zei dit en de ander dat, en alles leek elkaar tegen te spreken. Ik geloof dat het ongeveer zo werkt: vanaf 17 weken mag een babietje piepkleine beetjes vast voedsel krijgen maar pas vanaf 6 maanden mag dat melkvoeding gaan vervangen. Eén ding is in ieder geval duidelijk: Jasper heeft honger! Hij redt het nog wel met de melk van zijn mama, maar andersom nauwelijks nog. Er moest iets gebeuren. Maar wat? En wanneer? Gisteren heb ik ein-de-lijk de knoop doorgehakt en een mini stukje banaan geprakt en gemengd met wat melk van mij. (Een klein stapje op planeet aarde maar een mega stap op planeet baby!) Jasper vond het wel leuk. Vandaag hebben we de banaan even laten liggen en heeft hij twee theelepeltjes babyrice gekregen, rijstepap. En daarna een fles. En toen nog een borst. Nu ligt hij rustig te slapen, en ik ben ook tevreden want het begin is gemaakt.
vrijdag, september 23, 2005
Moe
Huilen van Geluk. Ja en soms huilen van vermoeidheid en frustratie. Jasper slaapt de ene nacht door en wordt de volgende weer gewoon drie of vier keer wakker alsof hij 5 weken is en niet bijna 5 maanden. Ik probeer hem dan eerst weer in slaap te krijgen zonder hem te voeden. Hij moet het toch leren. Maar uiteindelijk laat ik hem maar drinken. Een klein beetje, denk ik dan. Maar in no time heeft hij een borst leeg en dan huilt hij rustig door tot hij ook de andere krijgt. Vanochtend had hij helemaal geen trek. Nee logisch, als je de hele nacht gedronken hebt. Ik werd doodmoe wakker. Niet alleen van het weinig slapen maar ook van het eindeloos voeden. Ik wilde het liefst een tas pakken en naar een hotel vertrekken. Voor twee dagen. Zonder Jasper. Maar ik moet voor mijn kindje zorgen en klussen in huis. Ja daar kan ik ook nog een weblog over volschrijven. Mijn nieuwe leven in Seaford. Sweet, sunny, sexy, smalltown Suburbia. Later meer...
donderdag, september 22, 2005
Milo
Toen Jasper 5 weken was, hadden we een baby op bezoek van 16 weken: Milo. Adam en ik waren allebei in shock. Milo was geen baby, maar een reus. Een echt mini mensje met heel veel haar en een big smile. No way dat Jasper over 11 weken zo groot is, dachten we allebei. Dat leek gewoon onmogelijk. Inmiddels is Jasper 20 weken en hoewel hij niet het haar van Milo heeft, is hij wel zo groot geworden. Van maatje newborn, via 56 naar 62 op weg naar 68. Hij speelt ineens met dingetjes, houdt zijn hoofdje omhoog, kijkt heel eigenwijs de wereld in en 's ochtends ligt hij een half uur in zijn bed te kletsen voordat hij ons roept met een brul. Hij slaapt in een spijlenbedje, zijn mandje echt te klein, soms zelfs zonder wakker te worden 's nachts (niet íedere nacht, don't push your luck mama). En het allermooiste is dat hij echt kan lachen, giechelen, schaterlachen. Ik moet er soms van huilen zo wonderbaarlijk mooi vind ik hem. Huilen van geluk.
dinsdag, september 20, 2005
Thuis
We zijn weer thuis. En we zijn weer online. Nederland was druk en gezellig. Heb nog steeds niet iedereen kunnen zien die ik wilde zien, maar meer kon ik niet in twee weken geperst krijgen. Jasper heeft er een nieuwe HEMA garderobe bij, een tas vol kadootjes, een peettante (Marieke) en een nieuw vriendinnetje (Rosa). Nu moet hij weer een beetje afkicken, van alle aandacht. En middagdutjes moet hij weer gewoon in zijn eigen bedje doen en niet in de buggy of op mama's schouder. Maar leuk was het wel. Weer even in Eindhoven en Amsterdam en pronken met mijn kleine mannetje!
donderdag, september 08, 2005
BabyUK goes NL
Mijn vliegende aardappel is afgelopen maandag (samen met zijn mama) veilig geland in Eindhoven. Wat een reis! Om 5 uur op, door de stromende regen naar het vliegveld, vertraging, vervelende stewardessen, geirriteerde zakenmannen, onhandige seatbelts enz. Gelukkig stonden opa en oma Lientje al te wachten, ongeduldig trappelend en met camera in de hand. En inmiddels is Jaspertje weer een beetje bijgekomen. De eerste dagen was hij een beetje van slag met zijn baby jetlag en al die nieuwe mensen om hem heen. En morgen gaat de wereldreis verder. Op naar Amsterdam.
Abonneren op:
Posts (Atom)