Moe

Huilen van Geluk. Ja en soms huilen van vermoeidheid en frustratie. Jasper slaapt de ene nacht door en wordt de volgende weer gewoon drie of vier keer wakker alsof hij 5 weken is en niet bijna 5 maanden. Ik probeer hem dan eerst weer in slaap te krijgen zonder hem te voeden. Hij moet het toch leren. Maar uiteindelijk laat ik hem maar drinken. Een klein beetje, denk ik dan. Maar in no time heeft hij een borst leeg en dan huilt hij rustig door tot hij ook de andere krijgt. Vanochtend had hij helemaal geen trek. Nee logisch, als je de hele nacht gedronken hebt. Ik werd doodmoe wakker. Niet alleen van het weinig slapen maar ook van het eindeloos voeden. Ik wilde het liefst een tas pakken en naar een hotel vertrekken. Voor twee dagen. Zonder Jasper. Maar ik moet voor mijn kindje zorgen en klussen in huis. Ja daar kan ik ook nog een weblog over volschrijven. Mijn nieuwe leven in Seaford. Sweet, sunny, sexy, smalltown Suburbia. Later meer...