vrijdag, maart 20, 2009

Kusje


Kusje
Originally uploaded by BabyUK.

Meisje Lief


Meisje Lief
Originally uploaded by BabyUK.

Eten

Meisje Lief heeft haar laatste behandeling bij de cranio sacraal therapeut gehad en is al ruim een week snotvrij. En ze eet ook al ruim een week, geen wereldschokkende hoeveelheden en het is ook nog wel een beetje klooien om het binnen te krijgen. Maar toch... het gaat iets beter. Echt honger gaat ze geloof ik nooit krijgen, maar ze eet en het zijn gezonde hapjes. En ze is zo lief Meisje Lief. Zó lief.

donderdag, maart 19, 2009

In the night garden


In the night garden
Originally uploaded by BabyUK.

Vriendjes


Vriendjes
Originally uploaded by BabyUK.

Mr Boedha


Mr Boedha
Originally uploaded by BabyUK.

Mr Boedha

Het is me iedere dag een eer deel uit te maken van de Wondere Wereld van Jasper Northcote-Green. Wat een prachtige wereld! Waarin kartonnen dozen kastelen zijn, de tafel een huis, de brandweerauto een baby. Alledaagse voorwerpen, vormen en kleuren smelt hij samen met dingen die hij hoort, liedjes op de radio, mama aan de telefoon en worden in zijn kinderhoofdje zijn eigen verhaal. Op de vensterbank staat een klein Boedha beeldje en in de tuin staat er nog een. Wie is dat? wilde Jasper al lang geleden weten. Boedha, zei ik. En ik vertelde ook dat Boedha ons verhalen vertelt, dat we die kunnen lezen en dat we daar dingen van kunnen leren. Like school, zei Jasper tevreden. Ja net als school. Boedha werd in Jaspers hoofd Mr Boedha en die twee werden vriendjes. Nog leuker werd het toen Jasper op andere plekken Boedha's ontdekte. In het tuincentrum, in een restaurant op een schilderij, bij andere mensen in huis. De herkenning! Mum, its Mr Boedha!! Een paar dagen terug kwamen we thuis na een wandeling en we speelden dat ons huis ons huis niet was. We gingen op bezoek en Jasper wilde graag op de deur kloppen. Ik tilde hem op zodat hij bij de klopper kon en stak ondertussen snel de sleutel in de deur omdat er niemand thuis was om ons ook echt binnen te laten. Het was een leuk spel en Jasper hield het nog uren vol. De volgende dag waren we weer buiten geweest en toen we bij de deur stonden zei Jasper: please mum, I do Mr Boedha again. Ik snapte het niet, waar had hij het over? Toen keek ik naar de lelijke klopper op onze nog lelijkere voordeur en zag wat Jasper zag. De twee ovaaltjes vormden inderdaad een Boedha hoofdje met knotje bovenop. Dat hij dat zag! Jasper was al meteen weer in een ander spel verstrikt, maar ik dacht nog de hele dag aan Boedha op de deur en was zo dankbaar dat Jasper hem aan me had laten zien.

Happy


Happy
Originally uploaded by BabyUK.

Family


Family
Originally uploaded by BabyUK.

woensdag, maart 11, 2009

Eten

Afgelopen vrijdag waren meisje Lief en ik weer naar de cranio sacraal therapeut. Het is een heel verhaal... Olive eet namelijk nog steeds moeilijk. Sommige dagen helemaal niet en sommige dagen best redelijk maar het is altijd zo moeilijk om haar eten te geven. Kort gezegd: ze weigert haar mond open te doen voor het eerste hapje. Als dat eerste hapje er eenmaal in is dan krijg ik er meestal nog wel meer in (niet veel, maar genoeg) maar sommige dagen krijg ik dat eerste hapje er helemaal niet in. Het is geen smaak ding, het eten zelf staat haar tegen. Why??? vragen Adam en ik ons al maanden af. Wat is er toch? Inmiddels heb ik een hele truccendoos om dat eerste hapje in haar mond te krijgen en die trek ik drie keer per dag open. Afleiden is het kernwoord. De ene keer probeer ik het met speelgoed. Olive wijst zelf aan wat ze wil en Jasper pakt het dan en zet het op tafel, zodra ze met haar handjes naar het speelgoed gaat, breng ik het lepeltje naar haar mond. Dat werkt. Soms. De beker met water doet soms ook wonderen, Olive pakt de beker op en als ze haar mondje open doet om een slokje te nemen, ga ik snel met het lepeltje de drinkbeker voorbij. Heel soms heb ik in mijn ene hand haar speentje en in mijn andere hand het lepeltje. Wreed, maar toch... dat eerste hapje moét er in. Olive doet haar mond open voor speen en krijgt snel van de andere hand een hapje. In het aller uiterste geval doe ik wat eten op mijn vinger, pak met mijn ene hand haar koppie zodat ze niet weg kan draaien en laat haar dan van mijn vinger proeven. Nee prettig is het niet, maar daarna eet ze vrolijk de rest op, dus ik moet wel. En dan zijn er dus de dagen dat ze echt weigert, soms dagenlang. Ze wil het niet, draait en draait in haar kinderstoeltje van de ene naar de andere kant, weg weg weg van het lepeltje. Why? Why??? De cranio meneer die volgens mij een soort baby fluisteraar is, legde zijn ene hand op haar ruggetje en de andere hand op haar borst en concludeerde: Slijm. Adam en ik hadden zelf al bedacht dat het het slikken moest zijn, of slijm. Slijm dus. En snot. Iedere ochtend stroomt het snot uit Olives neusje, ongeveer een uur lang en daarna is het klaar voor de rest van de dag. Als babietje van drie maanden had ze volgens de therapeut een buikje vol met snot wat ze netjes uitspuugde na de behandeling. En nu dus wellicht nog steeds. Ja hij wilde er wel aan werken. De volgende ochtend werd Olive, wonder, wakker zonder snot. Ook zonder eetlust. Drie dagen lang bleef haar mond dicht. Op dag vier wilde ze haar mond wel weer open doen, maar werd ineens ziek met hoge koorts en toen kwam het eten, wat ik er met veel moeite in kreeg, weer uit. En nu wacht ik op de volgende behandeling. Vrijdag gaan we weer. Ik heb een heel klein beetje hoop dat het beter wordt, maar ik houd mijn truccendoos nog even open.

dinsdag, maart 03, 2009