Vandaag was Jasper de hele dag moe en grumpy. Steeds stopte hij zijn duimpje in zijn mond en dan vielen zijn oogjes weer dicht. In zijn wipstoeltje, in de auto, in de supermarkt, in mijn arm. Afgelopen nacht was het kermis in Seaford. Jasper was veel wakker en had voor de verandering geen honger (hoera!) maar ook geen slaap. Hij moest steeds huilen en als Adam of ik dan naar hem toe gingen, begon hij te kraaien van plezier. Juist ja, hij had een klein feestje in zijn strandhut maar daar moesten wij wel bij zijn. Vandaag sprak ik de wijkverpleegkundige en die kon er wel om lachen. Nu is de tijd gekomen dat hij 's nachts gaat huilen om aandacht en die moeten we hem dan vooral niet geven. Maar dat is nog best moeilijk want lach maar eens niet terug naar naar een baby met big smile!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten