dinsdag, mei 31, 2005
Uitje
Vandaag heb ik eindelijk mijn zoon aan de yoga meiden kunnen laten zien. Papa en Lien waren mee om mij te ondersteunen op deze grote reis naar het andere einde van de stad. Hallo wereld! Eerst de bus naar het centrum van Brighton genomen en van daar gelopen door winkelende mensenmassa's naar Hove. Alsof ik er al jaren niet geweest was! De meeste meiden waarmee ik mijn klasje heb gedaan waren er niet, ook net bevallen of nog net niet. Maar het was leuk om Lucy, de juf, even te zien en om de rest te vertellen over de bevalling en de eerste weken. En ja moeders doen dat dus: een positief verhaal vertellen. Zware bevalling? Ach... Slapeloze nachten? Dat valt reuze mee... Want zij moeten nog.
Kaartje
Ik geloof dat de helft van de mensen door heeft waar het tekeningetje op het geboortekaartje voor staat, en de andere helft niet. Het zijn papa (Adam met z'n baardje), mama en Jasper. Ons kleine gezinnetje.
zondag, mei 29, 2005
Adams Family
Leonie heeft een t'shirtje gemaakt voor Jasper en het is zo mooi dat ik het eigenlijk in wil lijsten.
zaterdag, mei 28, 2005
Verrassing
Vanmorgen keek ik uit het raam en zag vier hoofdjes boven de heg uitsteken. Ik dacht: die blonde dat lijkt Christel wel, en hé... dat lijkt... En het waren Jitske, Leonie, Yosay en Christel! Als verrassing naar Brighton gekomen om baby Jasper te ontmoeten! Adam had een hotel voor ze geboekt en niks verraden. Vanmorgen zei hij nog heel nonchalant: nog iets van de Flair-girls gehoord? Wij hadden net een goeie nacht achter de rug met redelijk wat slaap en dus had ik alle energie voor het bezoek. Heerlijk! Veel te veel kadootjes gekregen, eindeloos over de baby en de bevalling kunnen kletsen en even van mijn eigen kleine eilandje af en terug in de wereld. En het voelde heel gewoon, alsof ze om de hoek wonen en ik zou willen dat dat zo was. Thanks girls! Jullie zijn echt super!
donderdag, mei 26, 2005
Buiten
Jasper en ik zijn de afgelopen dagen 's middags naar buiten geweest. Ik ben nog niet helemaal aangesterkt maar mijn mannetje slaapt zo goed in de kinderwagen en het strand roept nu de zon weer schijnt. Dus na de voeding rond 12 uur neem ik snel twee paracetamol en haal een kam door mijn haar. Jasper is al diep in slaap voordat ik de wagen het trapje af heb gestuiterd en doet zijn ogen pas weer open als we terug zijn. In de tussentijd wordt er veel in de kinderwagen gekeken door voorbijgangers en iedereen heeft wel iets liefs of grappigs te zeggen. Vooral de dronkenlappen op St James Street. Een man van in de zeventig zei gister: Lovely baby that is, is it a girl? Ik: No sir, it's a boy. Hij: Oh, looks like a girl, doesn't he? Ik stil. Hij: So, how old is he? Ik: nearly three weeks now sir. Hij: Oh, thought he was about two months. Looks like a two months old girl to me. Nice. En bedankt.
woensdag, mei 25, 2005
Delirium
Jasper is bijna drie weken oud en Adam en ik zijn moe. Niet moe zoals we vroeger wel eens moe waren na een nacht uit of een paar weken hard werken, maar moe tot in onze botten. We laten dingen uit onze handen vallen (niet ons kindje!), vergeten voortdurend dingen, en woorden en zinnen komen er in de verkeerde volgorde uit. Jasper is ondertussen heel tevreden en heeft zijn derde groeispurt achter de rug (of zitten we er nog middenin?). Voor hem is het heel gewoon om 's nachts om de anderhalf of twee uur aan de borst te gaan, om daarna een luier vol te poepen en nog een knuffel van zijn mama te verwachten. Mama zelf heeft vandaag besloten om maar niet meer aan slapen te denken. Van alle kanten horen we dat dit weer voorbij gaat, na een week of 6 of 8. En Adam en ik hebben veel plezier samen want we zitten allebei in dezelfde bubbel en zijn allebei dronken van vermoeidheid.
maandag, mei 23, 2005
Schrijven
's Nachts, als ik rechtop in bed zit met Jasper aan de borst bedenk ik stukjes die ik kan schrijven voor BabyUK. Over de klok en hoe ik 's nachts zit te rekenen hoe lang geleden het is dat ik hem gevoed heb, en hoe lang hij zal slapen, en wanneer het weer licht wordt en we weer een nacht doorgekomen zijn. Over mijn nieuwe rol als moeder die me volledig opslokt (het is nu kwart voor 8 's avonds en ik zit nog steeds in pyama, nog geen tijd gehad om te douchen). Over Jasper en de gekke gezichtjes die hij trekt 's nachts bij het licht van het bedlampje, die me weer energie geven en aan het lachen maken. Maar overdag ben ik te moe om te schrijven en probeer ik ieder moment dat hij slaapt ook te slapen. Tot het volgende huiltje...
vrijdag, mei 20, 2005
woensdag, mei 18, 2005
Groeispurt
Adam en ik denken er aan een boek te schrijven met 'things they don't tell you when you have a baby'. Daar kan onder andere een hoofdstuk met groeispurts in. Niemand heeft ons gewaarschuwd voor een dag als deze waarin de baby alleen maar aan de borst wil, non stop, van links naar rechts en weer terug. Jasper heeft vandaag 6 uur achter elkaar bijna zonder onderbreking gevoed, en in dezelfde tijd drie luiers vol geplast en gepoept. Vannacht was hij om de anderhalf uur wakker en ik vond het niet erg want ik dacht: hij slaapt zo veel overdag, dan ga ik gewoon op de bank liggen en haal ik die uurtjes een beetje in. Niet dus. Toen Adam thuis kwam van zijn werk was ik doormidden gebroken, in tweeën gezogen, helemaal leeg. Jasper was tien minuten later in slaap en ligt nu nog steeds in zijn mandje, heel tevreden. En ik ben ook weer wat bijgekomen, na een bad, een bord eten en een dutje op de bank.
vrijdag, mei 13, 2005
In bed
Een verpleegster in het ziekenhuis zei tegen me: 'ik zou hem maar in zijn wiegje leggen, anders slaapt hij nog bij je in bed als hij tien is.' Jasper was net een dag oud. De andere vrouwen op zaal hadden hun kindje dag en nacht in het kleine doorzichtige wiegje. Ik niet. Ik wilde mijn kindje vasthouden, zijn huid tegen mijn huid. De borstvoeding is vanaf het begin heel goed gegaan en ik weet zeker dat dat daarmee te maken heeft. Nu zijn we thuis en ligt Jasper veel in zijn moses mandje te slapen. Maar 's nachts slaapt hij veel langer door als hij op een kussen tegen me aan ligt, en dat maakt het moeilijk. Is het beter om hem in zijn eigen bedje te laten slapen (wel bij ons op de kamer) of bij ons in bed? In het laatste geval krijgen we allemaal meer slaap en dat is ook weer goed voor mijn herstel van de keizersnee. Vannacht hebben we het maar half om half gedaan. Eerst dicht bij mama, daarna een paar uur in zijn eigen bedje en 's ochtends nog even bij papa.
(En om iedereen die bang is dat ik bovenop hem ga liggen gerust te stellen: ik kan me nog niet omdraaien in bed want daarvoor is mijn wond nog iets te vers.)
(En om iedereen die bang is dat ik bovenop hem ga liggen gerust te stellen: ik kan me nog niet omdraaien in bed want daarvoor is mijn wond nog iets te vers.)
donderdag, mei 12, 2005
woensdag, mei 11, 2005
It's a boy!
En daar was hij dan. Het moment veel groter en veel kleiner dan we hadden kunnen bedenken. Alles wat we geleerd hadden vergeten en onbelangrijk, alle verwachtingen weg. Toen ik niet meer wist waar ik was en wat ik aan het doen was (een kind aan het baren!), hoorde ik ergens iemand zeggen 'c-section', een keizersnee. Mijn kindje zat al uren vast en het hartslagje zakte steeds verder. Mijn natural birth was al lang daarvoor met alle mogelijke interventies opgehouden. De ambulance had me van onze idyllische kraamkamer in Crowborough naar het ziekenhuis in Haywards Heath gebracht. (Mijn eigen ritje door hel, een half uur lang non stop persweeën, vastgegespt op een brancard, over hobbelige landweggetjes, Adam niet bij me.)
En toen was hij er ineens, net na 5 uur 's ochtends, toch nog op 5 mei en zei Adam: it's a boy! Het was Jasper, al die maanden al. Het streepje op de zwangerschapstest. Het kleine wezentje op de echo. Alle schopjes en hikjes waren allemaal van Jasper. En daarmee was alle pijn in één keer helemaal weg en vergeten. En ja hij is het mooiste kindje allertijden, onze zoon, Jasper Oliver.
En toen was hij er ineens, net na 5 uur 's ochtends, toch nog op 5 mei en zei Adam: it's a boy! Het was Jasper, al die maanden al. Het streepje op de zwangerschapstest. Het kleine wezentje op de echo. Alle schopjes en hikjes waren allemaal van Jasper. En daarmee was alle pijn in één keer helemaal weg en vergeten. En ja hij is het mooiste kindje allertijden, onze zoon, Jasper Oliver.
maandag, mei 09, 2005
maandag, mei 02, 2005
Brug
De zon schijnt en de ramen zijn open. Het is bank holiday dus het strand is vol, maar ik ben niet verder gekomen dan het trapje voor het huis. Ik probeer mensen te vermijden en heb Adam gevraagd geen vrienden meer uit te nodigen. Normaal gesproken is het hier open huis en kan er altijd aangeschoven worden voor het eten. Maar ik wil nu rust aan mijn hoofd, en al helemaal geen mensen die nog even mijn buik willen bekijken, alsof ik een circus aapje ben, een zwanger circus aapje. Ik las een Afrikaans gezegde dat zegt dat een bevalling is als een hele smalle brug, en dat mensen je naar het begin kunnen begeleiden en aan de andere kant weer op kunnen wachten, maar dat je helemaal alleen die brug over moet. Ik ben nu wel klaar om over te steken.
Abonneren op:
Posts (Atom)