De Baby UK blog houdt er mee op, na vijf prachtige jaren. De baby UK was mijn dagboek en mijn foto album al deze jaren. Dank aan iedereen die ons al die tijd trouw gevolgd heeft. Voor wie het leuk vindt om op de hoogte te blijven van het wel en wee van mijn baby ukjes, is er een maandelijkse nieuwsbrief. Om die te ontvangen, moet je me even een mailtje sturen, onneke(apestaartje)ondesign(punt)eu(punt)com, dan zet ik je op mijn mail-lijstje. Mijn eigen blog, www.onneke.blogspot.com, blijft gewoon bestaan.
ps. Ze maken het goed, mijn Jasper en Olive. Nog steeds witblond en de beste vriendjes.
dinsdag, oktober 05, 2010
donderdag, juli 15, 2010
De kleine blonde penguin
Jasper's schooljaar loopt bijna op zijn einde. En wat een jaar is het geweest! Vorige week kwam hij thuis met zijn rapport. Dat was niet zoals wij vroeger in Nederland op school kregen een schriftje met een klein tekstje van de juf. Nee Jasper kreeg een document van 14 pagina's met foto's (!) Er was een dag eerder een ouder bijeenkomst geweest waar het rapport werd uitgelegd. Het is een heel systeem, uitgedokterd door de overheid, te ingewikkeld om hier uit te leggen. Jasper had, in het kort, een heel goed rapport. En de juf had Jasper zo'n lief kind gevonden en ook heel makkelijk. Dat is fijn, wij vonden de juf ook lief. Toen moest Jasper een hele dag in year 1 (de kleuterklas heet hier reception) met zijn nieuwe juf, Mrs. Russell, dat was spannend. En toen was er nog de show. Eddy and the penguins save the world. Jasper was een kleine blonde penguin die uit volle borst meezong met het hele repertoir over global warming. Nu zijn we wel aan vakantie toe, Jasper en ik tellen allebei de dagen. Het zijn er nog vijf.
zondag, juni 13, 2010
Baby UK is back!
De baby UK is wel heel lang verwaarloosd. Ik moest er even over nadenken waar het nou precies heen moet met dit online dagboek. Jasper wordt groot en ik vind het niet zo netjes om allerlei verhalen over hem online te zetten, maar... werd van alle kanten tegengesproken... het is ook leuk voor hem als ik wel af en toe wat schrijf, voor later. Tja... Ik ga er nog maar even mee door, en hopelijk neemt Jasper het over een paar jaar van me over. Dan kan hij zijn eigen verhaaltjes schrijven. Hij maakt nu al zo graag foto's, die kan hij dan ook met de wereld delen.
Een korte update dan maar? Mijn piepkleine grote dochter van alweer bijna twee en een half, kan zo goed praten, lachen, zingen, dansen. En ze gaat sinds een paar weken op het potje! Haar vriendinnetje Sadie had het voorgedaan en Olive had verder geen uitleg nodig. Ze heeft de allerkleinste onderbroekjes die er zijn en die zijn nog een beetje groot. Jasper had me uitgelegd dat meisjes geen pants dragen maar knickers. Olive wil haar knickers zelf aandoen, en de rest van haar kleren het liefst ook. En dus loopt ze een groot deel van de dag met alles binnenstebuiten en achterstevoren rond. Who cares?
Jasper is blij. En waarom ook niet? Hij heeft heel veel vriendjes, hij doet het zo goed op school, zit op zwemles en vliegt met zijn stepje zo van de skateramp. Vorige week waren we even in Nederland en kon Jasper ineens echt goed fietsen zonder zijwieltjes. And I didn't even practice! riep hij de hele tijd. Vandaag zijn we met zn drietjes Seaford ingefietst. Olive achterop bij mij en Jasper op zijn eigen fietsje. Ik was zo trots op hem, en Jasper moest er van glunderen. Toen we op de terugweg weer bijna bij de vijver waren, wilde hij wel van de heuvel naar beneden fietsen. Nee, dat leek me geen goed idee. We liepen met de fiets aan de hand naar beneden en het laatste stukje ging Jasper fietsen. Hij maakte meteen zo'n vaart en stuurde de verkeerde kant op, recht op de vijver af. Daar gaan we dan, dacht ik. Maar net voor zijn bandje het water raakte, wist Jasper zijn stuur om te gooien en de fiets te stoppen. Hij moest er even van huilen, maar het was eigenlijk vooral grappig. Ik zei toch dat ik wist hoe ik moest remmen, zei hij uiteindelijk.
Een korte update dan maar? Mijn piepkleine grote dochter van alweer bijna twee en een half, kan zo goed praten, lachen, zingen, dansen. En ze gaat sinds een paar weken op het potje! Haar vriendinnetje Sadie had het voorgedaan en Olive had verder geen uitleg nodig. Ze heeft de allerkleinste onderbroekjes die er zijn en die zijn nog een beetje groot. Jasper had me uitgelegd dat meisjes geen pants dragen maar knickers. Olive wil haar knickers zelf aandoen, en de rest van haar kleren het liefst ook. En dus loopt ze een groot deel van de dag met alles binnenstebuiten en achterstevoren rond. Who cares?
Jasper is blij. En waarom ook niet? Hij heeft heel veel vriendjes, hij doet het zo goed op school, zit op zwemles en vliegt met zijn stepje zo van de skateramp. Vorige week waren we even in Nederland en kon Jasper ineens echt goed fietsen zonder zijwieltjes. And I didn't even practice! riep hij de hele tijd. Vandaag zijn we met zn drietjes Seaford ingefietst. Olive achterop bij mij en Jasper op zijn eigen fietsje. Ik was zo trots op hem, en Jasper moest er van glunderen. Toen we op de terugweg weer bijna bij de vijver waren, wilde hij wel van de heuvel naar beneden fietsen. Nee, dat leek me geen goed idee. We liepen met de fiets aan de hand naar beneden en het laatste stukje ging Jasper fietsen. Hij maakte meteen zo'n vaart en stuurde de verkeerde kant op, recht op de vijver af. Daar gaan we dan, dacht ik. Maar net voor zijn bandje het water raakte, wist Jasper zijn stuur om te gooien en de fiets te stoppen. Hij moest er even van huilen, maar het was eigenlijk vooral grappig. Ik zei toch dat ik wist hoe ik moest remmen, zei hij uiteindelijk.
zondag, mei 02, 2010
Jasper
Aanstaande woensdag is het 5-5-2010 en wordt Jasper 5. Soms lijkt het alsof de tijd heel erg snel gaat (waar zijn bijvoorbeeld februari, maart en april gebleven?) maar het lijkt ook wel langer dan vijf jaar geleden dat de dokter dat kleine rode kreeftje omhoog hield. Jasper was er al heel veel jaren daarvoor, in mijn dromen en in mijn gedachten. Een blond jongetje op een stepje. Nu sjeest hij steeds ver voor me uit op dat stepje. Wachten op het hoekje, roep ik hem nog na. Als hij dan op dat hoekje netjes wacht dan zegt hij altijd: dat hoef je niet te zeggen mam, dat weet ik al. Jasper is bijna vijf en hij weet alles al. Zo lijkt het soms. Hij kan tot honderd tellen en nog veel verder. Googlepact noemt hij dat. Alles wat ontelbaar is heet googlepact. Ik vind het wel een mooi woord en ik heb het even gegoogled, maar het bestaat niet. Vroeger deden we altijd voor het slapen gaan een verhaaltje over hoe veel we van elkaar houden. Meer dan van alle huizen, alle fietsen in Holland, alle bloemetjes in de gele velden. Nu zegt Jasper: I love you mum, googlepact. Woensdag vieren we met een heus kinderfeestje in de tuin. Het wordt een piraten feestje en Jasper barst al bijna uit elkaar, zo leuk en spannend vindt hij het allemaal. En Adam en ik zijn er druk mee. Jasper krijgt een houten speelhuisje in de tuin, dat moet dinsdag opgezet worden zonder dat Jasper het ziet. Er moeten taarten gebakken worden, speurtochten voorbereid, party bags ingepakt, er moet getrakteerd worden op school, en alle moeders die nu nog mee gaan naar kinderfeestjes lusten misschien ook wel wat lekkers en een glaasje wijn. Jasper wordt vijf, en dat gaan we groot vieren.
donderdag, april 22, 2010
Groot
Iedere dag groeien Jasper & Olive een stukje groter. Jasper is de lucht ingeschoten en weet ineens van lego prachtige symmetrische raketten te bouwen. Hij tekent ineens heel anders en schrijft overal Jasper, Mum, Dad, Olive, aangevuld met steeds weer andere namen van mensen van wie hij houdt. Afgelopen zaterdag had hij zijn eerste zwemles. Samen met zijn beste vriend Theo. Allebei met hun mini zwembroek, badmuts en zwembril (verplicht). Ze moesten hup het water in, waarin ze echt niet konden staan, 'goed vasthouden aan de rand' zei de zwemjuf vrolijk. Jasper en Theo keken elkaar aan en besloten om toch maar niet in huilen uit te barsten. It was scary, zei Jasper later maar hij was ook trots want hij was het diepe bad ingesprongen, zonder bandjes of vleugeltjes, en was koppie ondergegaan, maar de juf had hem wel opgevangen. Victoria en ik moesten in een andere ruimte wachten, en daar stond ik met mijn neus tegen het raam naar mijn grote zoon te kijken. Ik vond het mooi. Dat hij leerde zwemmen, dat hij daar samen met zijn vriendje was en dus de wereld aankon, en dat hij de zwemjuf die hij nog nooit eerder had gezien durfde te vertrouwen.
En dan heb ik nog een dochter waar ik ook ongelooflijk trots op ben. Ze is zo gegroeid en ze kletst de hele dag de oren van mijn kop. Ze is mijn kleine wonderkind, dat ineens in volzinnen praat en de beste grappen kan maken. Steeds vaker laten we de buggy thuis en dan lopen we samen. Eergisteren waren we in Eastbourne om shorts te kopen voor Jasper's school uniform. Olive liep twee uur lang naast me en zei iedereen die langs liep vrolijk gedag. En wie nog een praatje met haar wilde, kon dat krijgen ook. Look, zei Olive, I got shorts for Jasper for school. Inmiddels is Olive geveld met waterpokken. Jasper had ze vorige week toen we op Terschelling waren en had zich er goed doorheen geslagen. Olive had vannacht koorts en was er een beetje ziek van. En zo gaan we vrolijk door. Er is altijd wel iets, maar het is ook altijd feest.
En dan heb ik nog een dochter waar ik ook ongelooflijk trots op ben. Ze is zo gegroeid en ze kletst de hele dag de oren van mijn kop. Ze is mijn kleine wonderkind, dat ineens in volzinnen praat en de beste grappen kan maken. Steeds vaker laten we de buggy thuis en dan lopen we samen. Eergisteren waren we in Eastbourne om shorts te kopen voor Jasper's school uniform. Olive liep twee uur lang naast me en zei iedereen die langs liep vrolijk gedag. En wie nog een praatje met haar wilde, kon dat krijgen ook. Look, zei Olive, I got shorts for Jasper for school. Inmiddels is Olive geveld met waterpokken. Jasper had ze vorige week toen we op Terschelling waren en had zich er goed doorheen geslagen. Olive had vannacht koorts en was er een beetje ziek van. En zo gaan we vrolijk door. Er is altijd wel iets, maar het is ook altijd feest.
vrijdag, maart 26, 2010
Praten
Sinds Olive kan praten, is het echt nooit meer stil hier in huis. Olive begon veel eerder dan Jasper te praten en plakte al heel snel woordjes achter elkaar. Nog steeds kan ik er heel verbaasd om zijn, dat zo'n klein meisje achterin de auto ineens zegt: mum, are we nearly there yet? Olive is ook heel duidelijk. Ze zegt: 'I not like that' of 'I like that' of 'I love that'. Een paar weken terug is ze op de creche begonnen. We noemen het 'playschool' en ze komt terug met hele verhalen. Was het leuk op playschool? vraag ik. 'Jah, I like playschool' zegt ze dan, om te vervolgen: I did cry, I did a little cry. Oh, waarom moest je huilen? vraag ik hoewel ik het antwoord al weet. I want mama stay in playschool, zegt Olive dan. Er is ook een boel dat ze niet weet, en dus is Olive's antwoord vaak: uhum, uhum? Dat kan ze wel tien keer zeggen, tot je het antwoord voorzegt. De nachten zijn ineens anders. Als Olive wakker wordt, dan roept ze: mum, mum!! En als ik dan naar haar toe ga en vraag wat er is, dan zegt ze heel stellig: I want mama stay in my bed. Als ik nee zeg, dan zet ze alsnog een grote huil in. Olive is graag bij mama en nog het liefst op mama's heup. Toen ze net geboren was zei iedereen: oh dat wordt daddy's little girl. Dat leek me prima, want ik had al een mama's kindje. Olive is gek op haar papa, maar nog steeds echt mama's little girl. Rond een uur of 4 heeft Olive wel genoeg van de dag, dan wil ze vastgehouden worden. En dus sta ik iedere avond in de keuken met twee kinderen. Olive zit boven op het aanrecht of op mijn heup en Jasper staat op zijn kruk, en is druk met groenten wassen en snijden. Jasper en Olive voeren ondertussen hele gesprekken met elkaar. Het is nooit meer stil in huis, maar ik kan wel vaker mijn mond houden en alleen maar luisteren naar die twee engelse stemmetjes.
maandag, maart 15, 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)