woensdag, december 30, 2009
Kerstmis
Toen het laatste chocolaatje uit de advent kalender op was, was het eindelijk kerstmis. Dit jaar vierden we het bij de ouders van Adam. Jasper had wel tien keer gevraagd of de kerstman dan wel wist dat we daar waren. En ja, hij wist het echt. Hij was 's nachts gekomen, had zijn mince pie opgegeten en zijn glaasje sherry gedronken en had sokken en kussenslopen vol kadootjes achtergelaten. Jasper had zijn skateboard gekregen, en Olive nieuwe viltstiften en een kliederboek. De hele dag waren ze de liefste kinderen van de hele wereld. Allebei dolgelukkig. Ze speelden samen met het fornuisje dat ik voor ze gemaakt had en bakten koekjes van de nieuwe lego in het oventje. Ik had toch nog Jasper's buikgriep gekregen en had kerstavond de hele avond overgegeven. Eerste kerstdag stond ik nog wat wankel op mijn benen. Ik moest niet aan eten denken, maar het was wel een perfecte dag, gewoon samen. Wat vind je van kerst, vroeg ik Jasper 's middags. Hij antwoorde: I thought it would be good mum, but it was even gooder. Amen!
zondag, december 20, 2009
Tijd
Veel verhalen maar niet genoeg tijd. Het is alweer bijna kerst. Jaspers vakantie begon een dag eerder want de school was vrijdag dicht door een dik pak sneeuw. Al de hele week was er gefeest (christmas party in de klas), gegeten (christmas lunch op school) en gezongen (drie geweldige kerst concerten. Jasper zong uit volle borst mee en Olive danste bovenop een stoel en klapte in haar handjes voor haar grote broer). De kerstman was op school geweest (en hij wist Jaspers naam! He knows me mum, he knows me!!) en alle kinderen hadden lekkers gekregen en een kadootje. Ook kwamen er iedere dag nieuwe kunstwerken mee naar huis. Een rendier van karton een kerstman van stof die Jasper zelf in elkaar genaaid had. Een zelf geschilderde kerstkaart met zelf geschreven tekst. Een zelf geknutseld doosje met een kerstboom. Het hield niet meer op. De week daarvoor waren Olive en ik samen naar Nederland. Daar vierden we met opa en coco het feest der feesten (Opa 65, Coco nog geen 60 maar wel bijna, een 1 april huwelijk, heel veel jaren samen en veel liefde en geluk) en hadden we heel veel meisjes tijd met mijn vriendinnen in Amsterdam. Het was zo leuk. Jasper was het daar helemaal niet mee eens. Hij vond het weliswaar reuze interessant dat de jongens in Engeland zouden blijven en dat de meisjes naar Nederland zouden gaan, maar toen we echt weg waren, vond hij het helemaal niks. Mam, je mag het nooit meer doen, zei hij stellig toen we weer thuis waren. En verder? Verder hebben de kinderen een nieuwe speelkamer gekregen. Eindelijk alle bakken met lego en houten trein naar boven en een spiksplinter nieuw stapelbed. Het is de leukste kamer van het huis geworden en Olive vindt haar nieuwe bed helemaal geweldig. Ik wilde wel een klein traantje laten toen Adam het spijlenbedje na vier jaar uit elkaar schroefde, maar daar was eigenlijk geen tijd voor. Jasper werd gisteren ziek en moest de hele dag overgeven, zelfs het kleinste slokje water kwam er weer uit. Gelukkig kunnen kinderen ook weer zo beter zijn. Na een nacht goed slapen, werd hij vanmorgen om half 6 wakker met grote honger. Wat zou je lusten lieverd? Hij moest er even over denken en zei toen: Pasta! Pasta met tomatensaus.
woensdag, december 09, 2009
maandag, december 07, 2009
Pupke
Het is bekend: Jasper heeft aap en Olive heeft pupke. En toen raakten we pupke kwijt. Het was al eens eerder gebeurd, maar toen hadden we bij de Boots nog een bijna hetzelfde pupke kunnen kopen. Nu was het tijd om Olive in bed te leggen en realiseerde ik me ineens dat pupke niet met ons mee terug gekomen was uit Brighton die ochtend. Ik had haar wel tien keer opgeraapt, in winkels, op straat, maar ze was toch echt zoek. Ze is weg, zei ik tegen Olive. Car, zei mijn meisje. Dus ging ik nog maar een keer kijken. Nee, ze is echt weg, zei ik nog een keer. Olive pruilde haar lipje en zette het op een huilen, met heel veel gevoel voor drama hield ze haar kleine handjes omhoog en snikte: where it gone? where it gone? Pup was pleiten en Olive ging niet slapen. Jasper bood aan dat Olive dan zijn aap mocht hebben, dat was lief maar aap is van Jasper. Adam was die middag onverwachts vroeg thuis en dus zette ik Olive snel in de auto en reed naar Eastbourne waar de grote Boots is. Ja ze wisten wel wat ik bedoelde, maar dat lapje hadden ze niet meer in de collectie. Snel verder naar de Mothercare, daar hadden ze ook allerlei lapjes met dierenkopjes, had ik al eens gezien. En ja hoor, er waren wel tien soorten. Ik hield er een omhoog naar Olive. Is dat een pupke? Nee, schudde Olive met haar hoofdje. Deze dan? Of deze? Ze wilde ze wel even vasthouden, maar ze hield vol, het waren geen pupkes. Toen vond ik tussen alle lapjes, een lapje met een wit berenkopje, net zoals het echte pupke. Het was wel een beetje een fancy lapje. Met motief en allerlei labeltjes aan het randje, het was ook niet zo zacht maar het had wel echt het kupke van pupke. Ik hield hem omhoog. Jaaaaaa, riep Olive en strekte haar armpjes uit. Jah, jah, jah. Is het een pupke vroeg ik? Jaaaah. Olive moest nog één keer huilen, toen ze haar nieuwe lapje los moest laten om even snel af te rekenen. Daarna was het helemaal goed. Thuisgekomen rende ze naar papa en liet trots het nieuwe pupke zien. Yep, zei Adam opgelucht, that's pupke. Ze heeft alleen een beetje een make over gehad.
Abonneren op:
Posts (Atom)