Jasper en ik hebben honderd kleine rituelen de hele dag door. Een van mijn favorieten is yoghurt eten. Lust je yoghurt? vraag ik en dan loopt Jasper razendsnel naar de koelkast om een yoghurtje of kwarkje te halen en linea recta door naar zijn stoel. Ik haal een lepeltje en dan houdt Jasper het bakje omhoog want ik moet het openmaken. Dan tuit hij zijn lippen voor een kus en dan zwaait hij met zijn handje: dag mama. Mama mag er niet bijzijn als hij zijn yoghurt eet, en hij neemt eerst even netjes afscheid. Dan wijst hij waar ik heen moet, naar de keuken of naar de andere kamer. En hij begint niet met te eten tot ik weg ben. Yoghurt eten is genieten én knoeien en dat kan beter alleen, mama maakt zich maar druk over vlekken in kleren en andere onbelangrijke dingen. Na vijf minuten mag ik terug komen en dan zit de yoghurt meestal uitgesmeerd over de tafel, zijn broek en gezicht. Schrapen? zeg ik dan. En dan knikt Jasper. Mama's zijn handig om bakjes leeg te schrapen en als het bakje echt leeg is en alles weer schoon, vraagt Jasper altijd: more? En heel soms mag dat en dan begint het hele ritueel weer van voren af aan.
vrijdag, mei 25, 2007
donderdag, mei 24, 2007
Wakker
Al een paar weken wordt Jasper 's ochtends om 6 uur wakker. Adam en ik kunnen er maar niet aan wennen en kruipen allebei dieper onder het dekbed als we hem horen. Nee nee nee! Mai!! roept Jasper (Mai is zijn nieuwste woordje voor mama) en als Mai niet wil luisteren nog wat harder: Ma!Ma! Hij roept nooit Dada, das jammer, en Adam wakker maken is nog moeilijker dan zelf opstaan en dus kom ik met moeite uit bed. 'Het is nog geen tijd om op te staan', probeer ik dan, 'neem dumdum nog maar even en Monk.' Maar dan begint Jasper te huilen, gooit Aap uit bed, rammelt aan de spijlen van zijn bedje en wijst naar de trap. We moeten naar beneden. En dus gaan we naar beneden. Zes uur, denk ik de hele tijd, zes uur! Jasper was nooit de beste slaper maar wel een uitslaper en daar waren Adam en ik helemaal aan gewend. Al maandenlang stonden wij niet voor 8 uur op, vaak was het half 9 en soms zelfs half 10. Zes uur is wel echt heel vroeg. En echt wakker zijn we allebei niet, Jaspers middagslaapje is naar de late ochtend verhuisd en daarna kan de dag echt beginnen.
vrijdag, mei 18, 2007
donderdag, mei 17, 2007
Samen
Jasper en ik zijn al de hele week met zn tweetjes en we zijn zoals de Engelsen zeggen: two peas in a pod. Twee erwtjes in de dop. Het is al een paar dagen slecht weer en ik heb me maar overgegeven aan het binnenzijn. Sit, sit, zegt Jasper steeds en dan wijst hij naar een stukje vloer waar ik moet zitten om met hem te spelen. De meest onaantrekkelijke stukjes vloer in huis zoekt hij uit. In de gang, bij de voordeur, of onder de eettafel. Jasper sleept ondertussen zijn strandemmer aan die vol zit met allerlei schatten die hij hier en daar heeft gevonden. Zijn plastic zaagje (ghigha) dat papa al een paar keer heeft moeten repareren, de laatste keer met teflon tape, maar dat mag de pret niet drukken. Een paar druiven die ondertussen meer op rozijnen lijken. Sleutels, zijn plastic harkje en een nieuwe rode pet. Wij komen de dag wel door. Aan het einde van de middag zoeken we Monk en Dumdum, ook wel bekend als Aap en Speen, en kruipen samen op de bank om boekjes te lezen. Het nieuwste spelletje is dat het boek Aap wil opeten en dat we dan allebei niet meer weten waar Aap is. Huh? zegt Jasper en dan valt Aap weer uit het boek en komt Jasper letterlijk niet meer bij van het lachen. Dat kunnen we makkelijk honderd keer doen, tot we echt allebei buikpijn hebben en dan is het tijd om samen in bad te gaan. Om 7 uur ligt hij in bed en zijn zijn oogjes dicht en iedere avond ben ik blij dat de dag voorbij is en dat ik even tijd voor mezelf heb. Dat hou ik ongeveer twee uur vol en dan mis ik mijn erwtje al weer.
maandag, mei 14, 2007
Kindje van mij
Afgelopen weekend ging Jasper twee nachtjes bij grandma & grandpa logeren. Vrijdagmiddag liet ik hem daar achter en pas zondagochtend zou ik hem weer zien. Adam vertrok vrijdag naar Turkije voor een week dus ik zou echt alleen zijn. Ik zag er naar uit maar ik maakte me ook wel zorgen. Als ik soms een middagje alleen naar Brighton ga, mis ik mijn jongens na een paar uur al zo erg dat ik het liefst snel weer naar huis ga. Ik had Jasper vrijdagochtend proberen uit te leggen wat er ging gebeuren en hij snapte het helemaal. Ik zei: gezellig hoor, Jasper blijft bij grandma & grandpa logeren! En Jasper zei: Miaow (opa en oma hebben twee poezen en Jasper is GEK van poezen). Toen zei ik: En papa is deze week weg want die gaat paragliden. Jasper zei: Ja, en wees naar de lucht en spreidde zijn armpjes alsof hij zelf kon vliegen. Toen ik ging, gaf hij me een grote kus en zwaaide daarna heel lief. Dag mama. En mama vond het heerlijk. Ik werd zaterdagochtend pas om 11 uur wakker en was heel trots op mezelf: 11 uur! Daarna twee uur lang ontbeten met koffie, sap, eieren, bacon, muziekje aan en de dikke zaterdagkrant erbij. Boodschappen gedaan, gewandeld door het veld, in de tuin gewerkt en 's avonds met vriendin Emma wijn gedronken, heel lekker gegeten en het eurovisie songfestival gekeken (toegegeven: we zaten vooral te ouwehoeren en keken af en toe geschrokken naar het scherm: what's going on?) Zondagochtend sprong ik wel meteen uit mijn bed toen het alarm afging, nu was het genoeg geweest. Ik wilde Jasper weer zien. Opa zou met zijn kleinzoon naar Ikea rijden, en dus scheurde ik over een lege snelweg richting Londen. Toen hij me zag, kreeg ik de grootste smile en een reuze knuffel. Ik dacht alleen maar: kindje van mij! Wat ben je mooi en lief en groot! De rest van de dag hadden we grote pret samen en toen ik in de auto terug naar Seaford vroeg of het gezellig was geweest bij opa en oma zei Jasper heel tevreden: miaow!
woensdag, mei 09, 2007
Twee
Jasper is twee. Zijn verjaardag was prachtig. Het was echt feest, de hele middag en de hele avond. Het huis en de tuin versierd met vlaggetjes en ballonnen en de tafel vol met zelfgemaakte taartjes en koekjes. Jasper was verrukt met zijn tea party. Grote kannen met juice (djoes djoes), heel veel bekenden en al die kadoos, ingepakt in prachtig papier. Op de verjaardagstaart zat Jaspers Aap maar dan in een kleinere variant van suiker. En Jasper lachte de hele dag, van oor tot oor, tot hij 's avonds bijna omviel van vermoeidheid.
dinsdag, mei 08, 2007
vrijdag, mei 04, 2007
Nog één nachtje slapen...
Het is 4 mei. Twee jaar geleden schreeuwde ik me een weg door een zware bevalling om de volgende ochtend om 11 minuten over 5 voor het eerst ons kindje te zien. Een klein rood kreeftje. Zijn billetjes pasten in de palm van mijn hand en ik weet nog hoe de zuster steeds zei: hij moet echt een luiertje om. En dat ik antwoordde: not yet, not yet. Nu is dat babietje een echt jongetje. Een dun sprietje met grote blauwe ogen en een prachtige bos wit blond haar. Voor ons nog steeds het liefste kindje allertijden. Toen ik nog studeerde, droomde ik vaak over een klein blond jongetje dat altijd naast me liep of op een stepje voor me uit ging. Dat jongetje was Jasper en Jasper is nu dat jongetje. Altijd naast me, hand in hand, ook als we niet samen zijn. Morgen is het groot feest. We vieren niet alleen dat Jasper twee wordt, maar ook dat het al twee jaar iedere dag feest is.
Abonneren op:
Posts (Atom)