dinsdag, februari 28, 2006
Strijd
Jasper en ik hebben een paar keer per dag strijd. Om een schone luier. 's Ochtends mag het nog net dan vindt hij het zo gezellig dat mama er ook weer is dan blijft hij wel even liggen maar de rest van de dag lukt dat echt niet meer. Ik trek razendsnel zijn broek uit, luierpakje los, luier af, terwijl ik hem met één hand op zijn plaats hou. Snel schoonmaken, maar dan... de schone luier. Vaak graait Jasper razendsnel de nieuwe luier uit mijn hand, draait zich om en gaat zitten. Heel tevreden, met zijn billen bloot. Soms gaat hij liever staan en dan probeer ik zo de luier om te doen. Niet echt makkelijk want hij wiebelt nog op zijn kleine beentjes en houdt een hand vrij om de luier terug te pakken. Dus meestal eindigen we in een worstelwedstrijd. Mama wint altijd. Hup baby op de rug, twee voetjes in één hand hup in de lucht, luier om met de andere, rits rats dicht, klaar. Klinkt heel eenvoudig maar Jasper schreeuwt wel moord en brand.
maandag, februari 27, 2006
Vallen en opstaan
Jasper is een baby met een missie: lopen. Of beter nog: rennen. Sinds hij kan kruipen en staan is hij de hele dag aan het trainen als een kleine baby-atleet. Overal waar hij kan gaat hij staan en doet dan wat kniebuigingen, één handje los, andere handje los... boem. Dan trekt hij zich snel weer omhoog en gaat weer verder. Klimmen is ook een goeie oefening. En dus probeert hij eindeloos om op de bank te klimmen wat niet lukt want de bank is nog te hoog. En steeds valt hij weer... boem. Het is maar goed dat er een luier om zijn billen zit, lekker zacht. Dan maar schuif-lopen. Van de ene kant van de bank naar de andere. Handje los, omdraaien, naar de grote mand... boem. Zijn gezichtje schaaft regelmatig langs het een of ander en zit altijd onder de krassen, bulten of blauwe plekken. Die zijn na een dag weer weg en worden dan vervangen door nieuwe. Jasper is een kleine rouwdouwer. En ik laat hem maar want hij moet het toch leren, met vallen en opstaan en af en toe een grote knuffel als het vallen echt pijn doet.
zondag, februari 26, 2006
Ziek
Nee niet Jasper. Maar zijn mama. Ik heb gordelroos, al twee weken. Van alle kanten hoor ik: hoe kom je daar nou aan??? Maar de dokter vond het niet zo raar. Hij zei: och je hebt een baby van 9 maanden, je bent gewoon een beetje 'run down'. En dat ben ik natuurlijk ook, na 9 maanden slecht slapen. De eerste dagen toen ik echt veel pijn had, heb ik eindeloos geslapen en ik vond het heerlijk. Al maanden zeg ik tegen Adam: wanneer kan ik nou eens bijslapen? De eerste dag sliep ik 16 uur en viel nog steeds om van de slaap. Adam had het ineens druk, met mij, het huishouden en vooral met Jasper. Jas snapte het allemaal niet zo goed. Mama was wel thuis maar ze lag steeds of in bed of op de bank onder een dekbed, dan kwam hij weer aangekropen om even te spelen en te knuffelen. En ik moest ook nog uitkijken dat hij geen waterpokken op zou lopen want gordelroos komt van hetzelfde virus. Maar dat is geloof ik goed gegaan. En ik voel me ook weer wat beter.
vrijdag, februari 24, 2006
maandag, februari 20, 2006
vrijdag, februari 10, 2006
Ma-ma
Jasper maakt sinds een week allemaal nieuwe geluidjes (met dank aan Rosa, voor de spraaklessen). Hij blaast bellen met veel geluid en zegt steeds: mamamamadadadadaaaa. Gisteravond toen ik zijn melk aan het klaarmaken was in de keuken, kwam Jasper aangekropen, trok zichzelf omhoog aan het handvat van een keukenkastje, keek me aan en zei heel droog: ma-ma. Een groot moment op planeet baby. Adam schoot in de lach en ik begon spontaan te huilen en vergat meteen hoeveel schepjes poedermelk ik nou in de fles had gedaan. Jasper vond al die ophef maar onzin en begon een klein zeurhuiltje, hij wilde gewoon zijn melk...
donderdag, februari 09, 2006
Druk
Ons huis ziet er sinds Jasper kruipt wat anders uit. Er is een hoop van de grond naar hogere plaatsen gegaan en er is een hoop van hogere plaatsen naar de grond gegaan. Speelgoed vindt Jas niet zo interessant. Wel: kartonnen dozen, camerahoesje, stokjes van Adams trommel, schone was net uit de droger, kussens, schoenen, de stofzuiger. Hij is er maar druk mee. Heel veel kruipen, staan (overal waar hij zich omhoog kan trekken), weer terug op zijn knietjes, verder kruipen en dan ineens een kwartier heel rustig een stukje karton bestuderen. En ondertussen kletsen, allemaal nieuwe geluidjes ineens, en bellen blazen. Ik doe ondertussen wat werk, lees de krant en speel even mee.
zaterdag, februari 04, 2006
Filmpje
Eind augustus toen we voor het eerst in ons nieuwe huis waren, zat ik Jasper te voeden op de grond tussen grote stroken oud behang. Toen hij zijn melk op had en nog een beetje lag te doezelen in mijn armen, zong ik een liedje voor hem. When you're smiling, when you're smiling... the whole world smiles with you. En ineens begon hij te lachen, echt hardop. Een kleine baby schaterlach. Sinds die dag lacht Jasper eindeloos. Soms is het meer giechelen, soms glimlachen en soms echt schuddebuiken. Dan klinkt het na een tijdje bijna als huilen, omdat zijn buikje pijn doet van het lachen. Een paar dagen geleden heeft Adam met zijn digitale camera een klein filmpje gemaakt van zo'n lachbui. Het is te mooi voor woorden. Steeds als Jasper ligt te slapen moet ik het filmpje even zien. Dan staren Adam en ik naar het kleine schermpje achterop de camera en luisteren naar dat wonderbaarlijke geluid.
ps. En na kruipen en staan kan Jasper nu ook klimmen. De trap op. Helemaal naar boven. Met mama achter hem als vangnet.
ps. En na kruipen en staan kan Jasper nu ook klimmen. De trap op. Helemaal naar boven. Met mama achter hem als vangnet.
donderdag, februari 02, 2006
Break
Iedere woensdag heb ik mumy break. Daar zie ik echt naar uit. Even een paar uurtjes voor mezelf. Rond een uur of vier rijd ik naar Brighton, heel hard de muziek aan in de auto. Koffie drinken bij de grote boekhandel met een stapel boeken die ik allemaal niet ga kopen, afspreken met een vriendinnetje, een hapje eten in the Sanctuary en dan van 8 tot half 10 Kundalini yoga met de meiden van de zwangerschapsyoga. Heerlijk. Toch vind ik het soms moeilijk om ook echt weg te gaan. En toen ik gisteravond in the Sanctuary zat, miste ik mijn jongens. Adam moest lachen toen ik hem belde: Ja, Jasper vond zijn spaghetti bolognese lekker. Ja, hij ligt lekker te slapen. Na de yoga voelde ik me herboren. En het werd nog beter toen ik vanochtend wakker werd. Ik had van 11 uur 's avonds tot half 8 's ochtends geslapen: ik ben een nieuw mens!
Abonneren op:
Posts (Atom)