Lief
Originally uploaded by BabyUK.
zaterdag, augustus 30, 2008
vrijdag, augustus 29, 2008
donderdag, augustus 28, 2008
Spelen
Jasper kan zo leuk spelen. Uren en uren achter elkaar met allerlei voorwerpen die hij bij elkaar gesprokkeld heeft. De nieuwste rage is 'a game'. Mum, I know a game, begint Jasper dan. De spelregels komen altijd heel nauwkeurig en dat je bij een spelletje kan winnen of verliezen is nog helemaal niet van belang. Sterker nog: dat snapt Jasper nog niet. Een spelletje is nog alleen maar om te spelen. Vandaag speelden we het volgende: Jasper had een boel glazen knikkers in verschillende kleuren (van een ander 'echt' spel) in een slabak gedaan, hij had een blikken trommeltje gevonden en hij had de melkklopper uit de keuken gehaald. What colour you want? riep hij enthousiast. Ik wilde wel blauw. A lighter blue or a darker blue? Die lichtblauwe wilde ik wel. Jasper gaf de blauwe knikker aan me en die moest ik vervolgens in het blikken trommeltje gooien. Daarna moest ik de melkklopper pakken, tegen mijn mond houden en een gek geluid maken. En daarna was hij aan de beurt, en daarna ik weer en daarna hij weer. Tot de knikkers op waren en Jasper echt niet meer bij kwam van het lachen. You like my game mum? hikte hij. Ja, gaf ik toe, het was een goed spel, vooral het deel met de melkklopper. I know another game, zei Jasper meteen en rende de keuken in om nieuwe voorwerpen te zoeken en nieuwe spelregels te bedenken. Ondertussen werd Olive wakker en was ik weer druk met luiertjes en babyhapjes. Jasper speelde zijn nieuwe spel alleen. Het was iets met pannen en deksels waar overheen gesprongen moest worden. Ik kon de regels niet helemaal ontdekken, maar Jasper had grote pret.
woensdag, augustus 27, 2008
Vooruit
Olive is on the move. Ze heeft het kruipen nog niet helemaal onder de knie maar schuift, sleurt en trekt zichzelf gewoon naar voren. Af en toe gaat ze even op handjes en knietjes, wipt driftig heen en weer en schuift dan weer verder. Ineens ziet ze overal speelgoed liggen en daar wil ze dan naartoe. Jasper is er een beetje van in de war. Toen Olive veilig in de box lag te spelen, had hij geen last van haar. Af en toe pakte hij een speeltje en gooide dat in de box voor Ollie. Voorzichtig Jasp, moest ik dan altijd zeggen, dat is wel een beetje scherp/klein/zwaar voor Olive. Nu het speelgoed niet meer naar Olive gebracht hoeft te worden maar Olive zelf naar het speelgoed gaat, krijg ik die zinnetjes ineens terug gekaatst. Noooo, roept Jasper in paniek als Olive een speeltje van haar grote broer in haar handjes krijgt. Mum, that is too sharp for her, probeert Jasper dan. Nee hoor Jasp, zeg ik, dat mag ze best even vasthouden. No mum, its too heavy, zegt Jasp. En zo verder. Als hij alles heeft geprobeerd en ik Olive toch haar gang laat gaan, dan zegt hij half in tranen: but I need it mum. Delen is niet makkelijk. En als ik Olive terug in de box leg, haalt Jasper altijd opgelucht adem. Dan is het huis weer even van hem. Een zusje is leuk, maar ze moet niet in de weg gaan lopen.
zaterdag, augustus 16, 2008
vrijdag, augustus 15, 2008
Karakter
Jasper en Olive. Ze lijken zo op elkaar, en ze lijken ook helemaal niet op elkaar. Toen Olive net uit mijn buik was, kon ik niet geloven hoeveel ze op Jasper leek. Ze was precies hetzelfde, maar dan het meisjes model. Nu lijkt ze uiterlijk nog steeds een beetje op haar grote broer, maar is toch ook echt Olive. En Olive heeft zo'n ander karakter!! Jasper is echt een regelmaat-kind. Het eerste jaar werd hij iedere nacht wakker om tien voor drie. Altijd. En ook de rest van de dagen huilde hij op precies hetzelfde moment voor zijn melk, zijn slaapje, zijn luiertje. Ik hoefde nooit na te denken wat er nou toch aan de hand kon zijn. Nu nog steeds houdt Jasper van zijn regelmaat. Zo laat eten, dan in bad, twee boekjes lezen, eerst papa een kus, dan nog even met mama kletsen, nog een klein beetje water enz. Ik kan het hele bedtime ritueel uittekenen. Als het anders gaat dan anders dan kan Jasper grote tranen huilen. Olive daarentegen is helemaal geen regelmaat kindje. Ik probeer nu al dik zes maanden om een soort van regelmaat in de dag aan te brengen. Maar Olive eet, slaapt, drinkt en huilt nooit op vaste tijden. Iedere Olive dag is anders. Olive doet lekker wat ze wil terwijl Jasper strak in de routine zit. Ja maar dat komt ook door jou, hoor ik anderen zeggen. Maar van mij mag Olive wel wat meer regelmaat en Jasper wel wat minder. En toen gaf iemand me een artikel over babies en sterrenbeelden. De baby stiertjes, stond er, thrive on routine. De kleine watermannetjes moeten daar juist helemaal niks van weten, die houden van verandering. Het staat in de sterren. En dus rommel ik maar gewoon door met Olive, rond Jaspers vaste dagritme.
zondag, augustus 10, 2008
Taal
Sinds Jasper naar de grotere groep in de creche gaat, praat hij meer en meer. Hele verhalen wauwelt hij tegen niemand in het bijzonder. Daar las ik laatst iets over in de krant, een onderzoeker had bedacht dat we zo als kind leren om te denken. Het is het begin van de gedachtenstroom die een leven lang bij ons blijft en waar we later af en toe gek van worden. Dat eindeloze denken. Ja Jasper oefent denken, en hij oefent ook conversatie. Dat doet ie aan de telefoon, hij kletst hele verhalen tegen familie en vrienden die hij aan de andere kant van de lijn denkt. Als hij door heeft dat ik meeluister dan vindt hij het niet leuk meer, alsof hij zich ook wel realiseert dat het maar spel is. Als je speelt dan moet je niet bekeken worden. En dus luister ik stiekem mee, terwijl ik de keuken opruim of de krant lees. En dan is er ook nog het Nederlands. Praten wil Jasper niet in het Nederlands. No, roept hij een beetje boos als ik er naar vraag, I not do that. Zingen wil hij wel in mama's taal. En dus luisteren we iedere dag naar de cd met Nederlandse kinderliedjes en als ik niet kijk, zingt hij alles mee. Van de beren die broodjes smeren en over opa bakkebaard in zijn huisje. En soms zingen we samen, maar dan zingt Jasper heel zachtjes en dan zie ik hem staren naar mijn mond. Hoe doet mama dat? Als ik dan even stil val, dan zegt hij: No mum, I need to see you mouth. Het is wonderbaarlijk, al dat leren en groeien en ontwikkelen. Toen we in Nederland waren, had Jasper bij oma in de tuin gefietst. Een paar dagen terug ging ik hem ophalen van de creche en vroeg wat hij gedaan had. I play with the bike in the garden, vertelde hij. Oh leuk, zei ik, net zoals bij oma? No mum, silly you, zei Jasper lachend, oma not got a bike, oma got a fiets.
dinsdag, augustus 05, 2008
maandag, augustus 04, 2008
Slapen
Er wordt veel geslapen in huize Seaford, alleen niet door mij. Nu, zes maanden na de geboorte van Olive, begint dat echt een beetje vermoeiend te worden. Olive doet het best goed. Ze drinkt meestal rond een uur of 11 een klein flesje, die geeft Adam meestal, en dan vaak 's nachts ook nog eentje. Die nachtfles laat ze nu steeds vaker zitten, soms is een beetje water of een speentje ook okee, maar soms schreeuwt ze nog: Méééééélk. Maar Olive wordt wel iedere ochtend rond half 6 even wakker. Niet om op te staan want dat is ook voor haar nog een beetje vroeg, maar om even te kletsen, huilen, draaien en woelen. Dan moet ik er vaak een paar keer uit, en dan slaapt ze nog een uurtje of twee door. En dan is Jasper er nog, die wordt sinds het vertrek van speenlief vaker wakker en roept dan mama. Mum, I need... en dan zijn er vele mogelijkheden. Een poepie, een beetje water, een knuffel, monk. En soms is hij bijdehand genoeg om om vier uur 's ochtends te stellen: Mum, I need a book. Tis goed met je, zeg ik dan. Maar nu Olive en Jasper in dezelfde kamer slapen, moet ik er ook nog voor zorgen dat ze niet van elkaar wakker worden. Tegen Jasper kan ik nog wel fluisteren: ssssshh, ander word je zussie wakker. Maar als Olive huilt moet ik haar wel meteen stil krijgen. Anders ben ik net beneden geweest om een flesje voor Olive te maken en is het meisje weer met een buikje vol melk in slaap gedoezeld en dan komt Jasper nog: Mum, I need some cold milk. In a bottle. Niet dat hij dat krijgt, maar toch... Vermoeiend!
Abonneren op:
Posts (Atom)