Toen Jasper net geboren was, maakte Adam zich zorgen: dat punthoofd was dat wel normaal? Jasper had uren vastgezeten en zijn hoofdje was verre van rond. De dokters verzekerden hem dat de toeter snel weg zou trekken en niet veel later zat Adam met zijn zoon in zijn armen en was ook de trotse nieuwe papa geboren. Toch was Jasper de eerste weken vooral een mama's kindje. Logisch, want Adam was al snel weer aan het werk en ik had de magic milk die alle kleine en grote verdrietjes weg kon toveren. Inmiddels heeft Adam die achterstand aardig ingehaald. Hij geeft Jasper soms een flesje afgekolfde melk, verschoont luier na luier, doet zijn zoon iedere avond in het badje en heeft al een heel repertoir met kinderliedjes en versjes dat iedere dag wel even langskomt. Ik geniet ondertussen van mijn jongens en hoe ze naar elkaar lachen en altijd samen in slaap vallen, omdat Adam zijn ogen niet open kan houden als die van Jasper dicht gaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten