Annie M. G. Schmidt schreef een prachtig gedicht over het land waar grote mensen wonen. Daar dacht ik vandaag aan. Eerst kwam een dik pakket in de post van de notaris met het koopcontract en alle rapporten over de staat van het huis, de bodem en de buurt. Heel veel moeilijke woorden, waar we heel veel geld voor moeten betalen. Daarna belde er een andere postbode aan met een pakketje van her majesty, Jaspers paspoort dacht ik meteen. Maar nee, in de envelop zat mijn paspoort, Jaspers birth certificate, zijn prachtige pasfoto en een brief van the passport office. Weer heel veel moeilijke woorden. Jasper kan geen Brits paspoort krijgen omdat Adam en ik niet getrouwd zijn. Nu moet ik aantonen dat ik voor onbepaalde tijd in Engeland mag verblijven. Ik dacht dat ik dat recht sowieso had omdat we allemaal Europese Unie zijn, maar sinds kort zijn daar allemaal regels aan verbonden. Ik kan mijn mannetje wel op mijn paspoort bij laten schrijven maar daarvoor moet ik naar de ambassade in Londen en dat zie ik niet echt zitten met alle aanslagen, zeker niet omdat Jasper dan mee moet. Bovendien willen wij graag dat hij in ieder geval de Engelse nationaliteit krijgt, ivm met onderwijs en dergelijke, en daarnaast wellicht ook de Nederlandse. Morgen is grote-regel-dag. Verzekeringen regelen voor het huis, rapporten bestuderen, ambassade en immigratie-dienst bellen. En maar hopen dat ik snel een paspoort voor mijn jochie heb, want ik wil zo graag even naar Nederland komen. Ik vrees alleen dat dat niet de komende weken wordt... Dit is het land waar grote mensen wonen en wees maar niet bang Jasper. Je hoeft er nog niet in.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten