Het is avond. Jasper slaapt en ik heb buiten op het trapje een kopje venkelthee (goed voor de melk) gedronken en een tijdschriftje gelezen. Brighton is soms de mooiste plek op aarde. Als de zee rustig is en vol met kleine zeilbootjes, als de meeuwen krijsen en de zon ondergaat boven de pier. Als ik ineens zo stil zit, niet bezig met mijn kindje, werk, niet aan het afwassen of koken of opruimen, dan ben ik ineens moe. Moe en voldaan. Mijn hoofd vol watten en bijna zonder gedachten. Geen vroeger, geen later, alleen maar nu. Met mijn blote voeten op het koude trapje en mijn kindje diep in slaap in zijn steeds kleiner wordende mandje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten