What a day! Nieuwe aanslagen in Londen en een klein mannetje met buikkrampjes. Ik wist even niet wat erger was. Na twee weken modelkindje had ik ineens een huilbaby met stinkende knetterscheetjes. Inmiddels is het 8 uur en ligt hij rustig te slapen, maar het grootste deel van de dag heeft hij in mijn arm doorgebracht, hoofdje op mijn schouder. Adam was een uurtje zeilen maar belde dat de wind was gaan liggen en dat ze ergens bij Rottingdean lagen, Brighton nog lang niet in zicht. Zwem dan, dacht ik, ik heb honger! Toen Jasper eindelijk sliep, heb ik maar vast eten gemaakt. En tijdens het koken heb ik bij wijze van voorgerecht een handvol gedroogde pruimen gegeten en weggespoeld met twee bekers koude venkelthee, zodat mijn melk straks als medicijn kan werken. Magic!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten