Zaterdagavond waren we uit om de verjaardag van Rachael te vieren. Iedereen was om half 8 in de pub en om 9 uur hadden we een grote tafel in een Mexicaans restaurant. Veel te laat voor een zwangere vrouw om nog te eten, maar ik wilde geen spelbreker zijn en vond het leuk om iedereen weer even te zien. Ik weet niet waar mijn maag precies zit nu er zo'n groot deel van mijn lichaam gevuld is met baby, maar wel dat er niet te veel eten meer in kan en vooral niet te laat 's avonds. Toen Adam en ik naar huis wilden gaan, stonden er lange rijen voor de taxi, de pubs waren net dicht. En dus zijn we maar gaan lopen. Of beter: Adam is gaan lopen en ik ben er achteraan gewaggeld. Puffend en steunend, want ik kon ook niet goed ademhalen.
Die nacht kon ik niet slapen. Brandend maagzuur, te weinig lucht, huiduitslag en ook nog verkouden. Dus ik zat rechtop in bed te luisteren naar Adam's tevreden slaapgeluiden. Om 4 uur heb ik hem huilend wakker gemaakt omdat ik vond dat hij ook even moest delen in de zwangerschaps-ellende. Dat deed hij netjes en een paar minuten later hoorde ik aan zijn ademhaling dat hij weer sliep. Zwanger zijn kan soms heel eenzaam zijn. Rond 5 uur kon ik eindelijk liggen en heb nog een paar uurtjes geslapen.
Voor mij geen late-night-dinners meer. In ieder geval de komende zes weken niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten