Ziekenhuis

Gisteravond ben ik na het eten naar het ziekenhuis gewandeld voor de rondleiding over de kraam/baar afdeling. Hoewel ik hopelijk niet in het ziekenhuis ga bevallen, leek het me wel verstandig om toch een kijkje te gaan nemen, voor het geval dat. Er stond een grote groep zwangere vrouwen met partners te wachten. Ik was zonder Adam en de enige 'single mum'. De vroedvrouw was aardig maar het hele ziekenhuis-idee staat me nog steeds erg tegen. Er werd vooral veel gepraat over pijnstillers. Je kunt beginnen met wat paracetamol, dan over naar gas & air, vervolgens wat pethidine (een opiaat) en dan nog een epidural (een ruggenprik) krijgen.
De vroedvrouw haalde de gas & air fles erbij en vroeg wie er even wilde proberen. Alle zwangere vrouwen zeiden netjes nee, maar de vaders wilden wel even (Adam had vast vooraan in de rij gestaan) en waren allemaal enthousiast. Waar kan je dat kopen?
De hele afdeling heeft maar 1 baarbad, terwijl er vaak zo'n 15 baby's per dag geboren worden. En er zijn nog wel wat hulpstukken maar dan moet je wel hopen dat je niet aan een infuus en monitor ligt, en dus aan bed gebonden bent. Alle kamers hebben tl-verlichting en je mag wel een eigen lamp meenemen, maar die moet dan twee weken van tevoren gebracht worden om getest te worden door health & safety. De post-natal afdeling was ook niet echt een lokkertje. Zalen met zes bedden en een nare ziekenhuislucht.
Het staat me tegen dat de hele bevalling zo medisch gemaakt wordt, terwijl het juist iets natuurlijks is, maar als het moet dan moet het. Ik hoop heel erg dat alles goed gaat en we naar Crowborough kunnen, naar het kraamhuis. Wat een verschil!