Zwaar

De afgelopen weken waren zo zwaar dat ik even niet meer wist waar ik het moest zoeken. Eerst al het gedoe rond het wisselen van de kamers en het voorbereiden van Jaspers verjaardag. Toen een heel ziek kindje en tegelijkertijd een huis vol bezoek. Dagen en nachten druk met Jasper die maar niet beter wilde worden en met Olive die altijd aandacht nodig heeft. En toen werd ik op vrijdag ook nog ziek, tot overmaat van ramp. Nou ja.. ziek. Ik voelde me ziek, had hele erge keelpijn en een zwaar hoofd, maar kreeg nauwelijks tijd om er over na te denken. Adam was aan het werk en de wereld draaide gewoon door. Gisteren voelde ik me nog steeds beroerd en aan het einde van de dag sloeg de paniek een beetje toe. Adam zou vandaag voor een week naar Turkije vertrekken en hoe zou ik in godesnaam die week door gaan komen. 's Avonds vroeg ik aan god en het universum en wie er maar wilde luisteren of ik in ieder geval weer beter kon worden. Dan zou ik echt mijn best doen de hele week en heel erg diep graven. En ja!! Vanochtend werd ik wakker zonder hoofd- en keelpijn, kreeg Jasper zonder morren in de creche en wist de hele dag rustig te blijven, ook toen Olive niet wilde slapen en Jasper heel hard tegen haar huiltje in begon te gillen. Nu liggen ze allebei in bed. Gegeten, gewassen, voorgelezen, geknuffeld en wat al niet meer. Ik ga biefstuk voor mezelf bakken en dan met een glas rosé in de tuin zitten. Mijn eerste dag alleen zit er op en het was de beste dag die ik in tijden heb gehad!