Geduld

Ik heb een hoop geleerd in de afgelopen jaren. Kleine, praktische, onbenullige dingen, en grote lessen die ik mijn leven niet meer ga vergeten. Geduld is er eentje. Als je moeder bent moet je zo veel geduld hebben, eindeloos geduld, en als je dan denkt dat je bijna uit elkaar klapt dan moet je heel diep ademhalen en toch nog geduld hebben. Sindskort moet ik een heel nieuw soort geduld opdiepen. Jasper die tegenwoordig de oren van mijn kop kletst, wil ineens ook van alles weten. Hij is nog niet in het 'waarom?' tijdperk, maar vraagt de hele dag bij alles: Huh, what's that, mummy? Een pissebed Jasp, een brandnetel, een boterbloem, een konijnenkeutel, een rolstoel, een muesliereep, de krant lieverd, een hek, een pluisje, een aubergine. Dat is gewoon melk manneke, een kadootje, een telefoonrekening, een bankpasje... etc. Oh? zegt Jasper vragend na alles wat ik zeg en dan omdat hij nog niks wijzer is: what is a wheelchair mummy? Uhm, it's a chair with wheels Jasp. Oh? What's that for mummy? En zo verder, en zo verder. Wat is een bankpasje? Uhm.. eindeloos leg ik alles uit in Jip en Janneke taal en als ik dan denk dat het helemaal duidelijk is, heeft Jasper toch nog een vraag. Voorlezen is ook een ander verhaal geworden. Jasper bekijkt de illustraties ineens met hele andere ogen. Ergens op de achtergrond springt een piepklein konijntje weg tussen de bomen. Heeft niks met het verhaal te maken, maar Jasper wil weten: who's that mummy? Een konijntje Jasp. Where is that rabbit going? Enzovoorts, enzovoorts. We doen eindeloos over een boek. Jasper moet steeds terug bladeren en nog iets aanwijzen. Wie woont er in dat huisje? Wie zit er achter dat raam? Wat is dat voor kleur? Waar gaat hij heen? En ik doe mijn uiterste best om geduldig te blijven, want hij moet nog zo veel ontdekken en zo veel leren. En af en toe zeg ik: dat weet ik niet schat. Daar moet Jasper dan om lachen. You not know that mummy, grinnikt hij dan, that's funny. Moeders moeten niet alleen geduld hebben, ze moeten ook alles weten.