Dum dum

Ik ben nog steeds iedere dag trots op mijn zoon. Omdat hij zo lief is en vrolijk en slim. Maar sommige dagen ben ik extra trots en vandaag was zo'n dag. Adam en ik hadden al een tijd geleden besloten dat het tijd was voor dum dum, Jaspers speentje, om te vertrekken. We hadden na lang twijfelen besloten dat het rond zijn verjaardag zou gebeuren. Met de komst van zijn nieuwe bed, moest het afgelopen zijn met dat getut. Florence, Jaspers beste vriendinnetje, had toen zij drie werd haar speentjes aan de baby rendiertjes gegeven. Flo is net voor kerst jarig en ze had ze op kerstavond in de boom gehangen en toen had de kerstman ze meegenomen. Jasper kende dat verhaal en dus hadden Adam en ik daarop ingehaakt. Jasper zou op of net na zijn verjaardag zijn speentjes in een envelop doen en naar dokter Dum Dum sturen, die zou ze dan aan de lammetjes geven. Alle kindjes moesten hun speentjes inleveren als ze drie werden, hadden we hem wijsgemaakt. Maar toen werd Jasper ziek en 'no way' ging ik mijn zieke kindje zijn speentje afnemen. Daarna ging Adam een week weg en dat leek me ook niet het juiste moment. Af en toe zei ik nog wel tegen Jasper dat we binnenkort echt de speentjes op moesten sturen. En dan zei hij steeds: Soon mummy, soon we give those away. Gisteren had ik besloten dat vandaag de dag zou zijn. Ik had Jasper verteld: morgen lieverd, morgen moeten we ze echt opsturen. Jasper keek een beetje beteuterd en fluisterde: soon mummy, soon. Vanochtend had ik de envelop al klaar liggen. Ik had er op geschreven: To Dr. Dum Dum. Please give my dummies to the little lambs. Jasper huilde, schopte, krijste. Een half uur lang. En toen was het klaar. Wil jij de envelop in de brievenbus doen Jasp? vroeg ik. No mummy, you do that, zei hij alleen maar. En zo was het spenentijdperk ineens afgesloten. En hij was zo zoet de hele dag, zo'n groot groot kind. Hij slaapt al drie jaar iedere nacht met een speentje en het duurde even voordat hij in slaap kwam vanavond. Ik moest een paar keer terug naar boven, nog wat boekjes lezen, nog een knuffel, nog een beetje melk. Maar hij slaapt nu. In zijn grote bed, met Monk, maar zonder dum dum.