Omdat Jasper zo'n held was met het inleveren van zijn speentje (een paar nachten worstelde hij om in slaap te komen, maar vroeg geen enkele keer of hij dum dum terug mocht), besloten Adam en ik dat een beloning op zn plaats was. Adam hoefde er niet lang over na te denken. Kippen. Jasper zou kippen krijgen. Al sinds we hier wonen, wil Adam kippen. Ik heb niks tegen kippen, maar we hebben vaak vossen in de tuin en ik zag het bloedbad al voor me. Maar Adam beloofde om een goed hok en dito ren te maken, en dus stemde ik in. Jasper zou twee kippen krijgen. Hij was door het dolle! I feed those, riep hij enthousiast. En wat eten de kippen dan Jasp? Chicken food, mummy. Adam was een heel weekend in de weer met hout en kippengaas en uiteindelijk konden de jongens samen naar de boerderij om de kippen uit te zoeken. Jasper kwam terug met rode wangen van de opwinding. Papa droeg een grote kartonnen doos waar onze nieuwe vriendjes in zaten, en Jasper liep er achter met een reusachtige zak stro voor in het kippenhok. Eerder die dag hadden Jasper en ik samen boodschappen gedaan en in de auto had ik hem gevraagd of hij al een naam had voor de kippen. Daar moest hij even over nadenken en toen zei hij: Chicken. I name those chicken. Toen ik had uitgelegd dat de kippen ook nog een eigen naam zouden krijgen, was hij weer even stil en toen zei hij met volle overtuiging: Mummy, I name those Bobbie and Sam. Ik moest er bijna van huilen, zo trots was ik op hem. Bobbie en Sam hebben inmiddels hun intrek genomen in het kippenhok achter in de tuin en iedere ochtend doen we het deurtje van het hok open zodat ze in hun ren kunnen en dan geven we ze eten en vers water. 's Avonds voordat Jasper gaat slapen, stoppen we eerst de kippen in bed. Dan moeten ze weer in hun huisje en gaat het deurtje weer dicht. Jasper is zijn speentje helemaal vergeten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten