Tijd

Mijn tweede zwangerschap is heel anders dan mijn eerste. Toen Jasper nog in mijn buik zat, had ik zo veel tijd. Tijd voor zwangerschapsyoga. Tijd om me voor te bereiden op de bevalling. Tijd om gewoon op de bank te zitten met mijn handen op mijn buik en na te denken over dat kleine wezentje dat voor altijd bij ons ging horen. Nu heb ik een heel ander dagelijks leven. Bijna alles draait om Jasper en om ons kleine huishouden. Ik maak steeds lijstjes met dingen die ik nog moet doen, en als die lijstjes afgewerkt zijn dan heb ik weer een nieuw lijstje in mijn hoofd. En steeds als ik denk dat mijn nest af is, ontploft de boel weer en ligt er weer een berg was te wachten, moet er weer stofgezogen worden, en heeft Jasper al zijn speelgoed op een reusachtige hoop gegooid en zegt heel tevreden: look Mai, the sea. Ja een zee van rommel. 's Avonds ben ik te moe om nog tijd te maken voor het trappelende mensje in mijn buik. Dus laat ik de yoga en schop de zwangerschapsboeken onder het bed. Het enige wat lokt, is de berg met kussens op bed en een beetje warme melk. Ons tweede kindje zal er ineens zijn. Zonder dat ik er echt bij stil gestaan heb, zonder eindeloze gedachten over het wonder dat zich voltooid heeft in mijn buik. Maar hij of zij zal voor altijd bij ons horen, net zoals Jasper. En ons kleine huishouden zal wat groter worden en nog wat drukker. Maar geef me nog een paar weken om me voor te bereiden.