Het is tijd dat de baby komt, dat vindt Jasper ook. Iedere avond huilt hij grote tranen omdat het me niet meer lukt om hem in bed te leggen. Ik kan het wel als het moet, maar ons hele avondritueel met liedjes en melk en heel veel knuffels duurt iets te lang nu er nauwelijks nog ruimte is voor Jasper om op mijn schoot te zitten. En dus legt Adam hem in bed. Mai give milk, huilt Jasper hysterisch. En dan pakt hij met zijn kleine handjes mijn been vast en zegt: please Mai, please. Ja maar, papa vindt het ook leuk om jouw melk te geven, probeer ik dan. Of ik zeg heel streng: nee Jasp, naar boven nu. Maar de tranen blijven komen. Nadat we hem even laten huilen, gaat Adam meestal terug zijn kamertje in om een deal te sluiten. De deal is: mama komt nog een kus geven. Nee, zegt Jasper dan, a cuddle. Nee, zegt papa, a kiss. En zo verder totdat Jasper toegeeft en ik zijn kamertje in kan. Dan springt hij overeind en zegt: a cuddle Mai, a cuddle. Gisteren kwam ik weg met een kusje nadat ik had gezegd: Jasp de baby komt al heel snel, en dan kan mama jou weer gewoon knuffels geven. Dat snapte hij. Baby come now, zei hij. Ja, ik geloof dat zelfs Jasper er klaar voor is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Goh wat is het toch snel gegaan.
Voor jou misschien niet, maar nu sta je op het punt van bevallen en lijkt nog helemaal niet zo lang geleden dat je vertelde dat je zwanger was. Sterkte de laatste daagjes
Een reactie posten