Dekbed

Ik ben al weken heel veel thuis. Autorijden staat me een beetje tegen met die dikke buik en aangezien het leven met een peuter al druk genoeg is, probeer ik zo veel mogelijk te rusten. Als Jasper tussen de middag slaapt, dan ga ik ook naar bed en als hij lekker aan het spelen is, ga ik snel even zitten met mijn voeten omhoog. Maar gisteren wilde ik de deur uit. En dus gingen Jasp en ik samen naar Brighton met als missie een dekbedje voor Jasper. Het regende en stormde en het was niet de ideale dag om op pad te gaan, zeker niet gezien het vergevorderde stadium van mijn zwangerschap, maar we vonden uiteindelijk een parkeerplaatsje in de grote garage en Jasper ging netjes in de buggy zitten. My duvet, riep hij de hele tijd en uiteindelijk vonden we een eenpersoons dekbed, een heel plat kussen en een mooie hoes met gekleurde dieren. Toen moest ik de buggy met Jasper en de reusachtige tas waar alles inzat nog terug duwen naar de auto en terugrijden naar Seaford. Ik was uitgeput. Maar Jasper was apetrots op zijn veel te grote dekbed. Het ligt dubbelgevouwen in zijn spijlenbedje zodat het een beetje een slaapzak is. Gisteravond gingen Adam en ik om de beurt kijken hoe hij lag te slapen onder die enorme berg dons, met zijn hoofd op zijn kussentje, een beker met water onder zijn ene arm, aap onder de andere en een hele dierenfamilie daaromheen. De baby is er nog niet, maar Jasper is al helemaal grote broer.