Praten

Het duurde eindeloos voordat Jasper begon te praten. Het was soms alsof hij niet durfde. Dan fluisterde hij heel zachtjes een woord, en dan alleen tegen mij of tegen Adam. Nadat het laatste bezoek uit Nederland in december geweest was, besloot ik om even over te schakelen naar het Engels. Normaal gesproken praat ik Engels als Adam thuis is en probeer ik Nederlands te praten als Jasp en ik samen zijn. Hij verstond allebei de talen goed, maar praten schoot maar niet op. Ik wilde het even vooruit duwen, ook omdat het me handig leek als hij zichzelf wat beter uit kan drukken als de baby er is. En het werkte. Inmiddels kletst Jasper de oren van mijn kop en zegt eindeloos woordjes na en iedere dag leert hij nieuwe woorden en maakt hij meer zinnen. Hij heeft geleerd om please te zeggen en thank you, zoals het een beleefd Engelsmannetje betaamt, en als hij stout is geweest zegt hij daarna sorry, al klinkt het meer als sowwy. En iedere dag hebben we een klein gesprekje over de baby, die Jasper steevast de bahy noemt. Het werd tijd om het Nederlands weer in te voeren, en dat gaat ook best goed. We maken er een beetje een spelletje van en oefenen samen woordjes. Dan zeg ik: papa zegt 'tree' en mama zegt... En dan zegt Jasper zachtjes: boom. En 's avonds lezen we over mannetje Jas die het altijd koud heeft en over slak en zijn super vrienden en dan herhaalt hij alle woordjes met een Engels accent en zachte g. Het gaat wel goed komen met die twee talen.