Jasper is bijna drie weken oud en Adam en ik zijn moe. Niet moe zoals we vroeger wel eens moe waren na een nacht uit of een paar weken hard werken, maar moe tot in onze botten. We laten dingen uit onze handen vallen (niet ons kindje!), vergeten voortdurend dingen, en woorden en zinnen komen er in de verkeerde volgorde uit. Jasper is ondertussen heel tevreden en heeft zijn derde groeispurt achter de rug (of zitten we er nog middenin?). Voor hem is het heel gewoon om 's nachts om de anderhalf of twee uur aan de borst te gaan, om daarna een luier vol te poepen en nog een knuffel van zijn mama te verwachten. Mama zelf heeft vandaag besloten om maar niet meer aan slapen te denken. Van alle kanten horen we dat dit weer voorbij gaat, na een week of 6 of 8. En Adam en ik hebben veel plezier samen want we zitten allebei in dezelfde bubbel en zijn allebei dronken van vermoeidheid.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten