Brug

De zon schijnt en de ramen zijn open. Het is bank holiday dus het strand is vol, maar ik ben niet verder gekomen dan het trapje voor het huis. Ik probeer mensen te vermijden en heb Adam gevraagd geen vrienden meer uit te nodigen. Normaal gesproken is het hier open huis en kan er altijd aangeschoven worden voor het eten. Maar ik wil nu rust aan mijn hoofd, en al helemaal geen mensen die nog even mijn buik willen bekijken, alsof ik een circus aapje ben, een zwanger circus aapje. Ik las een Afrikaans gezegde dat zegt dat een bevalling is als een hele smalle brug, en dat mensen je naar het begin kunnen begeleiden en aan de andere kant weer op kunnen wachten, maar dat je helemaal alleen die brug over moet. Ik ben nu wel klaar om over te steken.