Kiezen

Hier in huis komt de stilte nooit voor de storm maar altijd er na. Jasper was vier dagen huilerig, hangerig en plakkerig, en maar knauwen op zijn vuistjes. Slapen ging niet goed en eten al helemaal niet, er moest weer aan wat nieuwe kiezen gewerkt worden. Net nu we een weekendje naar de ouders van Adam gingen om de verjaardag van uncle Jake te vieren. Zaterdag zouden we eerst met zn drietjes naar Cambridge gaan om wat rond te struinen en lekker te lunchen. Daar kwam niet veel van terecht en van gezellige dagen bij opa en oma ook niet echt. In plaats daarvan liep ik het hele weekend met een zeurend kindje op mijn heup. Gisteren kon Jas de hele dag alleen maar nee schudden. Bij alles wat ik deed of zei of vroeg. Nee nee nee. Af en toe ging hij er bij liggen en keek me heel doordringend aan. Nee nee nee mama, snap je het dan niet? Uiteindelijk heb ik hem maar in bed gelegd, ik wist het ook niet meer. Hij was pas twee uurtjes wakker en ik verwachtte niet echt dat hij weer ging slapen. Maar dat deed hij wel, bijna drie uur achter elkaar. Heerlijk die stilte!