Jasper heeft heel veel verschillende huiltjes. De leukste is zijn net-wakker-huiltje, meer een brul om zijn moeder te laten weten dat hij wakker is en wel weer wat aandacht wil. Als ik dan naar hem toe ga, begint hij meteen te lachen. Zijn honger-huiltje gaat gepaard met heel veel gesmak en gezabbel op alles wat maar in de buurt van zijn mondje komt. Hij heeft een verdrietig huiltje voor als hij aandacht wil, dan gaan zijn mondhoekjes naar beneden en kijkt hij even heel heel zielig, en een hoog pijnhuiltje dat soms bijna als 'aaaaauw' klinkt. En hij heeft een hele erge huil, die niet zo vaak voorkomt en daarom des te erger is. Vuurrood wordt zijn gezichtje dan, en de tranen springen bijna uit zijn ogen. Het geluid dat hij maakt zou heel grappig zijn (een beetje alsof hij een kikkertje heeft ingeslikt) ware het niet dat er sprake is van groot verdriet. Soms is het dan ineens even stil en dan lijkt het alsof alles weer goed is, maar dan is hij alleen maar naar lucht aan het happen om weer verder te gaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten