Het is gelukt. Ons paspoort (Jasper komt in de mijne) is in de maak. De stations zijn nog steeds extra beveiligd en door de trein lopen agenten met machinegeweren op en neer. Maar Jasper sliep gewoon lekker in mijn arm en vond het wel prima in de grote stad. Bij de ambassade was het veel drukker dan ik verwacht had. Er waren wel 50 mensen die ook allemaal een paspoort wilden (oa de familie Kaaskop, een stevige Nederlandse vrouw met gloudblond haar en drie goudblonde zoontjes: Barend, Jopje en Jeroen). Na twee uur waren we eindelijk aan de beurt en gelukkig waren alle papieren in orde. De ambtenaar twijfelde even of ze de foto wel zou accepteren want Jasper lijkt er niet echt meer op. Maar ja, dat heb je met babies, die veranderen zo'n beetje iedere dag. Daar was ze het wel mee eens, dus... Holland here we come!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten