Schildpad

Al heel wat weken terug kreeg Jasper een briefje mee naar huis van de creche. Er stond op: this year your child will be a ...... in our annual christmas show. En op het stippellijntje had een van de leidsters ingevuld 'turtle'. Adam en ik kregen allebei tranen in onze ogen. Adam van het lachen en ik van emotie dat mijn zoon al zo groot is dat hij meedoet in een heuse voorstelling. Of we het kostuum konden maken, stond er ook nog bij. En al die weken dacht ik: tuurlijk. Een schildpad, dat is niet zo moeilijk. Het spektakel is morgen middag en gisteren dacht ik ineens: oh god, wat ga ik maken? En dus gingen Jasp en ik samen naar de stoffenwinkel in Seaford en legde het probleem voor aan de aardige mevrouw die daar werkte. Die nam het zeer serieus en kwam aan met een rond kussen, stof om een hoes te maken en voor het patroon op het schild. Nog wat banden voor over zijn schoudertjes zodat hij zijn schild als een rugzak kon dragen, een effen outfit eronder en een muts erbij. Klaar. Nou ja bijna, gisteravond zat ik de hele avond op de bank met naald en draad en wist uiteindelijk een donker groene hoes te maken voor om het kussen. Adam knipte ondertussen de turqoise (want staat leuk bij zijn hema muts) vlekken voor op het schild en aan het eind van de avond hadden we het kussen in de hoes en de vlekken op het schild. Het zag er prachtig uit, vonden we zelf. Jasper zelf heeft al enige tijd twijfel over zijn rol als schildpad. Steeds als ik erover begin zegt hij: no mai, shark. Ik ben geen schildpad, ik ben een haai. Maar toen hij vanochtend zijn schild zag liggen, sloeg hij toch even zijn handjes voor zijn mond. En toen ik zei dat deze turtle én heel groot én heel snel was, kon hij zich wel verzoenen. Morgen volgen de foto's en het verslag.