Zieker

Op zaterdag, al sinds donderdagmiddag zonder eten en melk, werd Jasper nog zieker. Adam was aan het werk en Jasper en ik lagen al de hele morgen op de grond op het kussen. Hij wilde alleen maar slapen als ik er ook was, heel dichtbij. Ineens raakte hij helemaal overstuur en begon te brullen! Ik kreeg hem niet stil, met geen mogelijkheid. Na een half uur besloot ik toch maar de dokter te bellen: mijn kindje had pijn! Pas nog een uur later kreeg ik de dokter te pakken, Jasper was net in slaap gevallen na anderhalf uur non stop krijsen. We mochten langskomen en toen de dokter met zijn zaklampje in Jaspers huilmondje scheen, zei hij: ochgot, hij heeft keelontsteking. Tonsillitis. Rood met witte stippen. Antibiotica en paracetamol en veel water. Dat ging allemaal redelijk goed. Tot middernacht, toen begon hij weer te brullen. Non stop, zijn hele lijfje was rood en stijf van de stress, hij had zo veel pijn. Nog maar een keer de hulplijn gebeld. De dokter zou me meteen terugbellen. Maar na driekwartier besloten Adam en ik dat we naar het ziekenhuis zouden rijden. Dit was echt niet goed. In de auto viel Jasper in slaap in mijn arm. Wat is dat toch met kindjes en auto's? Toen hebben we maar een blokje omgereden en thuis toch nog de dokter aan de lijn gekregen. Die zei: och ja, dat doet ook verschrikkelijk pijn. Vriendelijke man. Vanmiddag begon de antibiotica een beetje te werken en kwam er weer wat leven in mijn kleine mannetje. Hij hield een stukje brood binnen, en een slokje melk, en later nog een hele fles. Nu moeten we allemaal een beetje bijkomen en bijslapen en ja we weten wel dat kindjes ziek worden, dat hoort erbij, maar de eerste keer echt ziek is toch wel horror.