Aap

Het ene drama was nog niet voorbij of een nieuw drama diende zich al aan. Het was er eentje die we al lang aan hadden zien komen: ooit op een dag zouden we aap verliezen, Jaspers beste vriend. En ooit was woensdag. Jas is zo gehecht aan aap dat hij 's nachts moet huilen als hij m niet kan vinden. En altijd als we zijn kamertje inlopen en hij ziet aap liggen dan strekt hij zijn armpjes uit en maakt hele lieve geluidjes. Als ik hem dan in bed leg dan drukt hij eerst aap tegen zich aan, pootje tegen zijn neus. (Aap stinkt, maar dat is een heel ander verhaal.) Woensdag waren we met zn drietjes in Brighton en bij wijze van uitzondering mocht aap ook mee omdat Jasper dan in de buggy kon slapen, zonder aap is dat een stuk moeilijker. Adam was wat dingetjes aan het doen en Jasper en ik zaten in een cafeetje. Heel gezellig, tot ik ineens dacht: waar is aap??? Oh hell, hij was uit het wagentje gevallen. Maar wanneer? Ik was al een uur aan het rondslenteren en was winkel in winkel uit gegaan. Razendsnel de hele route terug gelopen... heeft u een aap gevonden? Toen ik Adam een uur later weer zag, liep het zweet over mijn rug. Ik had overal gezocht en aap niet gevonden. Ergens hoopte ik dat Adam heel relaxed zou zijn en dat hij zou zeggen: tough luck. Maar nee, hij raakte ook in paniek. Nog een keer de hele route gelopen. Ik was ondertussen ook al vier kinderwinkels in geweest voor een nieuwe aap. Eentje had de grotere broer van aap, maar nee daar ging Jasper niet in trappen. Na twee uur hebben we de zoektocht gestaakt en zijn we terug naar de auto gelopen. In de lift van de parkeergarage stond een moeder met haar kindje in de buggy. Nee hij had aap niet, maar wel een ander afgeragd beertje. Ik vertelde haar dat aap kwijt was en ze nam het probleem heel serieus. Wat voor aap was het? Was het een merkaap? Ja, het was een Jellycat, gekocht in Brighton vorig jaar maar nu nergens meer te vinden. Maar deze moeder wist nog wel een winkeltje, helemaal aan het andere einde van de stad waar ze Jellycat speelgoed verkochten, daar moesten we maar gaan kijken. Nog een half uur later hadden we eindelijk die winkel gevonden, en ja er lag een enorme mand met knuffelbeesten, allemaal van Jellycat, mijn hart ging sneller kloppen... En helemaal op de bodem tussen tijgers en beren lag een nieuwe aap. Thank God!!! Nu moesten we aap alleen nog een beetje verfomfaaien, want deze was wel heel erg nieuw. Eerst maar even te heet wassen en daarna nog een uurtje in de droger, aan zijn pootjes trekken en zijn koppie een beetje indrukken. Trapte Jasper er in? Helemaal. Hij sloot aap in zijn armen, snoof aan zijn pootje en begon er driftig op te kauwen. Over een week stinkt deze aap ook.